Onze horrorgame recensies gaan inmiddels zo ver terug als 2020. Hoog tijd om eens terug te kijken op de beste spellen die we tot nu toe hebben gespeeld. Welke horrorgames vinden we het beste en waarom? Dat lees je in dit horrorgame-overzicht.
Limbo (2.1 sterren)
Eén spel in ons horrorgames overzicht moet de laagste score hebben. In Limbo speel je een silhouette van een jongetje (third person platform) die allerlei puzzels oplost om “door te kunnen gaan”. Naar wat blijft lang onduidelijk. Het lijkt één heel lang level te zijn. Het is opzich een best leuk spel, maar er is weinig thematisering, muziek, verhaal en eigenlijk ontbreekt het ook aan enge elementen. Het is niet echt eng of memorabel, maar het is wel origineel en uitdagend. Lees verder in de volledige recensie van Limbo.
Sea of Solitude (2.5 sterren)
Ook Sea of Solitude is niet écht een horrorgame. Je vaart met een bootje over een zee die monsters bevat en lost puzzels op. Het is spannend, maar nooit écht eng, helemaal in vergelijking met hoe creepy de trailer is. Het verhaal is top, al had het in de praktijk slimmer uitgewerkt kunnen worden. De vormgeving is nice, maar basic. De puzzels waren gewoon oké. De gameplay is prima, maar niet verrassend en nodigt niet uit tot verkennen. Kortom: Sea of Solitude is prima vermakelijk als je geen horrorgame zoekt, maar niets om over naar huis te schrijven. Lees verder in de volledige recensie van Sea of Solitude.
Phasmophobia (2.5 sterren)
Phasmophobia is een vreemde combinatie tussen Ghostbusters, Paranormal Activity en Wie ben ik (geen grap). Het heeft een unieke gameplay die helaas zijn charme wel verliest nadat je het een keer of vijf gespeeld hebt. Deze horrorgame put de spanning vooral uit jumpscares en heeft verder weinig tot geen diepgang. Dit is wel een spel dat leuk blijft, zolang je het met vrienden speelt en de updates in de gaten houdt. Lees verder in de volledige recensie van Phasmophobia.
Among the Sleep (2.8 sterren)
In Among the Sleep word je als kindje wakker in een babykamer met een pratende teddybeer. Al snel kom je in een vreemde droomwereld terecht waarin je ontdekt dat het mentaal niet zo goed gaat met je moeder en dat je vader afwezig is. Samen met Teddy probeer je het mysterie rondom je ouders op te lossen, terwijl je vlucht van een monster. Genoeg dus om je in ieder geval 3,5 uur lang bezig te houden, al schreeuwt de kwaliteit van deze game wel duidelijk dat het in 2017 gemaakt is. Denk vooral niet te veel na en geniet van de creepy sfeer en jumpscares in Among the Sleep.
Song of Horror (2.8 sterren)
De gameplay is dramatisch, dus je kunt eigenlijk beter lore filmpjes en playthroughs opzoeken van Song of Horror. Lees verder in de volledige recensie.
INSIDE (2.8 sterren)
INSIDE is net iets enger dan voorganger Limbo (van dezelfde makers) en er zit ook een stuk meer achtergrondverhaal bij. Net als bij Limbo word je wakker in een bos en moet je het meteen op een lopen zetten. Je wordt achterna gezeten door politie met wapens en hongerige honden. Je kunt alarmen zien en horen en al gauw besef je dat er iets vreselijk mis is met deze dystopische wereld. Wat betreft die creepy geluiden en sfeer zit je meteen goed. De puzzels zijn origineel, interessant en ook heel erg smerig. Leuk om een keer te proberen, maar niet herspeelwaardig. Lees verder in de volledige recensie van INSIDE.
Darq (3.6 sterren)
We komen aan in de ruimte voldoendes van ons horrorgames overzicht. In Darq ben je een hulpeloos jongetje dat zich niet kan verdedigen. Dat is echt rete spannend. In plaats van dat je een beetje op zombies kunt inhakken, houd je je adem in terwijl ze langs hoeken en gaten lopen waar jij in verstopt zit. Dat element van kwetsbaarheid en afwachten is heel sterk. Alleen als je een level een paar keer moet doen, slaat de ongeduldigheid toe en wordt het irritant. Gelukkig word je geduld beloond met puzzels die blijven verbazen. Aanrader voor puzzelfans (die geen behoefte hebben aan een plot)! Lees verder in de volledige recensie van Darq.
Bendy and the Dark Revival (3.5 sterren)
Bendy 2 is helaas lang niet zo goed als Bendy 1. Het vervolg is leuk om te spelen voor fans, maar heeft geen meerwaarde als instapmodel. Meer over de Bendy gameplay en wereld lees je verderop bij Bendy 1 of natuurlijk in de volledige recensie van Bendy and the Dark Revival.
Dark Deception (3.8 sterren)
Dark Deception is een horror pacman met een overkoepelend verhaal, unieke gameplay en een interessante wereld. Helaas is de game nog niet af, dus kunnen we niets zeggen over de ontknoping. De verwachtingen lopen in ieder geval hoog op. Lees verder in de volledige recensie van Dark Deception.
In Sound Mind (4 sterren)
Ondanks dat In Sound Mind niet écht een horrorgame is, is het zeker spannend genoeg om te benoemen. Dit spel moet het vooral van jumpscares hebben in de meeste levels. Toch scoort deze ontzettend hoog, allemaal te danken aan het ijzersterke verhaal en de uitwerking daarvan. Het heeft een gestoord goeie ontknoping. Je ontwaakt namelijk in een gebouw dat je toegang geeft tot verontrustende herinneringen van slachtoffers van dezelfde experimentele therapie. In Sound Mind is een aanrader voor iedereen met hersenen!
Bendy and the Inkmachine (4 sterren)
In Bendy and the Ink Machine speel je Henry, die zijn weg door de Joey Drew Studios probeert te banen. Hij is uitgenodigd door zijn oude vriend en werkgever Joey Drew om de studio nog eens te komen bezoeken, omdat Joey hem iets wil laten zien. Het is een first person horror game met veel spannende, en soms wat puzzel elementen. De sfeer is als in een ouderwetse animatie, gelig en met dikke outlines. Ook de muziek en hoe ouderwets het geluid klinkt passen hier perfect bij.
De wereldbouw van Bendy and the Inkmachine is zo ontzettend gaaf, dat het lastig is om die te evenaren. Helemaal omdat dit mijn eerste horrorgame ooit was en ik dus alles hiermee vergelijk. Een aanrader! Lees verder in de volledige recensie van Bendy and the Inkmachine.
Little Nightmares 1 (4 sterren)
Little Nightmares staat niet voor niets twee keer in de top-5 van dit overzicht. Dit is een van drie mijn favoriete horrorgames* en is een spel dat je steeds opnieuw kunt blijven spelen om nieuwe dingen te ontdekken. Het is creepy, maar niet doodeng. Het zit vol puzzels en is ontzettend sfeervol. De wereld en het plot zijn fantastisch. Er is een reden waarom er zoveel theorieën over achtergrondinformatie zijn.
Alleen de gameplay laat soms te wensen over. Het is namelijk een platformgame waarin het soms lastig is over dunne planken te navigeren zonder te vallen en een level opnieuw te moeten doen. Lees meer over de avonturen van Six op de enorme horrorboot in de volledige recensie van Little Nightmares 1.
Poppy Playtime (4 sterren)
Ook Poppy Playtime scoort kneiterhoog vanwege de unieke gameplay en uitgebreide wereld die de makers gecreëerd hebben. Er is iets met horror-kinderspeelgoed dat fantastisch werkt voor dit soort spellen. Het creepy maken van onschuldige dingen heeft iets intrigerends. Dat zie je bij Bendy, bij Little Nightmares en dus ook bij Poppy. (Trouwens ook bij Five Nights at Freddy’s, maar dat is niet mijn ding.) Door middel van fetch quests en electrical circuit puzzels duik je dieper in de buik van een speelgoedfabriek met een gruwelijk geheim… Poppy Playtime is helaas ook nog niet af, dus we wachten met smart op de ontknoping. Lees verder in deze recensie van Poppy Playtime level 1.
Little Nightmares 2 (4.3 sterren)
De gameplay van Little Nightmares 2 is vergelijkbaar met die van deel 1, behalve dat je dit met twee personages speelt (wel single player). Dat biedt dus een hoop nieuwe mogelijkheden voor puzzels. De sfeer is ook vergelijkbaar, maar een stuk dystopischer en eenzamer. Het verhaal is meeslepend en verrassend emotioneel. Er zitten zoveel lagen in dit spel. Naast dat het naargeestig is, blijft het een doodenge horrorgame. De ontknoping was mindblowing en laat je met stomheid geslagen achter. Lees verder in de volledige recensie van Little Nightmares 2.
Als klap op de vuurpijl: Layers of Fear (4.7 sterren)
De winnaar van ons overzicht aan horrorgames! Alles aan dit spel schreeuwt dat je een geschifte schilder speelt in de 19e eeuw. Die sfeer wordt zo goed neergezet in Layers of Fear. Dit is een first person horrorgame met een uitgebreide verhaallijn. Juist vanwege het psychedelische element weet je nooit waar je aan toe bent. Dat maakt het extra eng. Iedere keer als je je omdraait, kan de omgeving veranderen en kun je jumpscares triggeren. Soms zie je buiten schaduwen bewegen tussen de regendruppels… Niet alleen de kamers dansen om je heen, maar ook de schilderijen willen nog weleens reageren op wat jij doet. En sommige plekken in het huis zijn zo duister, zou je daar wel naar binnen moeten gaan? Voor helden op sokken is Layers of Fear misschien een brug te ver, maar voor horrorliefhebbers is dit spel zeker een aanrader. Lees verder in de volledige recensie van Layers of Fear.
*Wist je dat ik Layers of Fear eigenlijk helemaal niet leuk vond om te spelen? Het is heel gaaf en verslavend, omdat je het einde wilt weten, maar het was voor een held op sokken als ik veel te eng. Mijn persoonlijke top-3 is tot nu toe Bendy, Poppy Playtime en Little Nightmares.
