Horrorgame Among the Sleep is niet slaapverwekkend!
Among the Sleep is een horrorgame uit 2017 en het is te zien. Daarom vind ik het zo belangrijk dat meteen te noemen. Je moet geen verwachtingen hebben van de uitstraling en vormgeving van deze game, want dat is echt dramatisch (bijna lachwekkend, maar het blijft een horrorgame). Daarnaast is dit een heel ander soort game als dat ik normaal speel. Het is niet te vergelijken met een Bendy and the Ink Machine, een Darq of een Little Nightmares. Among the Sleep heeft een vrij uniek concept, maar de uitvoering had wel veel beter gekund.
Waar gaat Among the Sleep over?
Among the Sleep is a first person horror adventure, in which you play a two year old child. After waking up in the middle of the night to mysterious sounds, you start exploring the dark looking for comfort. The game explores horror through atmosphere and exploration, because you’re vulnerable, scared, and trying to make sense of the world.
Dit klinkt een beetje vaag, dus ik ga wat dieper op deze teasertekst in. Je wordt inderdaad als kindje wakker in een babykamer waarin je van een pratende teddybeer leert bewegen en dingen oppakken. Daarna nodigt Teddy je uit mee te gaan de donkere kast in waar je tussen enge jassen doorloopt en je nekharen alvast overeind gaan staan. Al snel kom je erachter dat het niet helemaal goed gaat met mama, dat ze snel boos wordt en een alcoholprobleem heeft. En waar is papa eigenlijk? Samen met Teddy probeer je dat mysterie op te lossen terwijl je moet vluchten van een monster terwijl je moeder spoorloos is. Onderweg loop je door verschillende vreemde droomwerelden, door herinneringen, door je eigen huis en door een soort fantasy bos. Genoeg dus om je in ieder geval 3,5 uur lang bezig te houden.
Wat maakt Among the Sleep een unieke horrorgame?
Het is sowieso vrij uniek dat je een kind speelt, al is dat soms voor de gameplay wel een beetje irritant. Je kunt niet oneindig lang rennen, want dan wordt het kind moe en gaat het zitten op de meest onhandige momenten, en je ziet alles natuurlijk vanaf een laag perspectief. Daarom is het soms lastig overzicht te houden. Nog een ander puntje wat betreft gameplay: ik miste bij de grote fetch quest wel echt een kaart zodat je weet waar je al gezocht hebt… Dat level duurde een eeuw.
Er zijn drie elementen die centraal staan in deze game:
- Wat is er aan de hand met je ouders?
- Wat voor monster zit er achter je aan en waarom?
- Is Teddy onderdeel van een complot of probeert dit speelgoed je daadwerkelijk te helpen?
Je ouders
Dit heb ik grotendeels hierboven al uitgelegd, dus zal ik er niet te lang bij stilstaan. Het is interessant om te zien hoe een jong kind interacteert met een ouder met een alcoholprobleem, alleen zit daar niet echt veel diepgang achter. Hetzelfde geldt voor de relatie met vaderlief. Daar krijg je helaas maar weinig van mee. Meer over de gedachtegang van het kind dat je speelt was zeker van toegevoegde waarde geweest, maar het blijft een game en niet iedereen is natuurlijk zo weg van psychologie als ik. Uiteindelijk helpen tekeningen die je vindt met het bij elkaar puzzelen van wat er met je ouders is gebeurd.
Het monster
Bovengenoemde tekeningen helpen ook met dit mysterie. Je komt zelfs prachtige bewegende schilderijen tegen waarin wordt uitgelegd hoe het monster ontstaan is. Het is een heel gaaf en bijzonder achtergrondverhaal vol symboliek en fantasy. Daarnaast is het ook nog een doodeng. Als je eenmaal doorhebt hoe je je tegen het monster kunt weren (vechten kun je niet namelijk), is het wel iets minder eng, maar één misstap en je wordt gepakt. Geen reden dus om rustig achterover te gaan leunen. Ook vind ik het fijn dat de horrorgraad langzaam wordt opgeschroefd in plaats van dat je in het eerste level al meteen in je broek piest.
TEDDY
Ook hier ga ik niet te lang bij stilstaan, omdat dit iets is dat je zelf moet ervaren. Teddy is degene die je instructies geeft over de gameplay en hoe je het spel uitspeelt, maar soms lijkt hij wat onlogische keuzes te maken. Of zijn intonatie ligt er net iets te dik bovenop. Is dat een teken aan de wand of zie je spoken…?
De combinatie van het soort personage dat je speelt, het achtergrondverhaal met je ouders en Teddy en het monster dat achter je aan zit, maakt dit een originele game.
Naast de gameplay nog wat andere kritiek
De vormgeving is lelijk en de gameplay is soms wat frustrerend, maar waar ik eigenlijk het grootste probleem mee had is de logica in dit spel. Soms bevind je je in een droom en dan weer niet en dan bedenkt Teddy ineens dat je tastbare herinneringen moet ophalen om je moeder terug te vinden? What’s up with that? Daarnaast bestaat het spel door voornamelijk uit fetch quests met niet hele interessante puzzels. Daar had ik wel wat meer van verwacht.
Among the Sleep is toch de moeite waard
Voor de kwaliteit die je krijgt is het misschien wat duur, maar als er sale is en je hebt een avondje niets te doen, is Among the Sleep best een leuke. Als je geen eeuw over je fetch quests doet, is het best een eng spel. Er zitten een aantal jumpscares in, maar ook de sfeer is gewoon vrij creepy en goed gedaan. Het feit dat het een first person game is, maakt het des te enger. Je moet bij deze game niet te veel nadenken en proberen op te gaan in de rare wereld die dit kind gecreëerd heeft. Ook is het vrij voorspelbaar uiteindelijk, maar dat vond ik persoonlijk niet zo erg.
Wat maakt een game voor jou uniek?
De backstory is enorm belangrijk voor mij als horrorhater, dus dat is iets waar ik heel veel aandacht voor heb. Daarnaast het type gameplay en de personages/wereld maken games voor mij uniek. En voor jou? Laat het weten in de comments!
Among the Sleep
Eng en onlogisch
Goed
- Eng
- Fantasierijk
- Verhalend
Niet zo
- Onlogisch
- Lelijk
- Kort
- Voorspelbaar
Laat een reactie achter