Na When the Darkness Comes hebben Tim en ik natuurlijk meteen doorgepakt met de volgende horrorgame! Darq in dit geval. Het is veel meer een puzzelgame dan voorgaande spellen die we gespeeld hebben en de zwart/wit Tim Burton achtige uitstralen trok ook de aandacht. Dus: was dit spel schrikbarend goed of gewoon afgrijselijk? Of een beetje van beide?
Waar gaat Darq over?
Vrije vertaling van wat er op Steam staat: Darq vertelt een verhaal rondom de hoofdpersoon Lloyd (je speelt de game in third-person perspectief): een jongen die puzzels moet oplossen om aan nachtmerries te ontsnappen. Je kruipt door de donkerste krochten van zijn onderbewustzijn en moet overleven door de wetten van de natuur te negeren en aan monsters te ontsnappen door op het plafond te lopen.
Om eerlijk te zijn, ik had geen idee. De hoofdpersoon die je speelt gaat inderdaad slapen voordat je aan een nieuw level begint, maar het was me nooit helemaal duidelijk of het echt een droom was, een illusie, een waanbeeld of een vervormde weergave van de realiteit. We gaan verder.
Naast puzzels die je aan het denken zetten én waarbij je de zwaartekracht moet trotseren, moet je stalen zenuwen hebben. Lloyd kan zich met geen mogelijkheid verdedigen, dus je moet sluipen en verstopplaatsen vinden om hem tegen monsters te beschermen. Alle creatures die je tegenkomt, zijn namelijk veel sterker en sneller dan jij. Je moet plannen en slim zijn om er ongezien en ongeschaad vanaf te komen.
Waarom is dit spel geweldig tot een paar seconden voor de credits?
Oké, zoals je hierboven dus kunt lezen ben je een hulpeloos jongetje dat zich niet kan verdedigen. Dat is echt rete spannend. Je weet dat je niet gezien mag worden, want dan is het gewoon meteen klaar. Dus in plaats van dat je een beetje op zombies kunt inhakken als een soort laatste poging op overleving, houd je je adem in terwijl ze langs hoeken en gaten lopen waar jij in verstopt zit. Het element van kwetsbaarheid en afwachten is soms echt nerve wracking. Alleen als je een level een paar keer moet doen, slaat de ongeduldigheid toe en wordt het irritant. Gelukkig was dat voor Tim en mij niet vaak het geval.
Ik had al geroepen dat ik de vormgeving fantastisch vindt, maar ook de puzzels blijven je verbazen. Er zitten klassiekers in zoals piramide en schuifpuzzels, maar ook verrassende elementen. Het meest stond ik te kijken van een van de eerste puzzels waar je heel snel moet zijn en je goed moet onthouden welke handelingen je precies wanneer moet uitvoeren. De adrenaline gierde echt door mijn lijf. Tot dat punt, voelde het niet echt als een horrorgame (het was wel spannend, maar daar bleef het bij), maar daarna werd ik wel wakker geschud, pun intended. Ook de storyline dat je bepaalde ‘dingen’ moet verzamelen om het level af te kunnen sluiten, vond ik bloedstollend, creatief en interessant. Als je over de eerste schok heen bent, wordt het een normale fetch quest, maar toch kan ik de originaliteit erg waarderen. Vooral de aandrijving van de lift in een van de laatste levels vond ik een leuke.
Wat miste ik in al die Darq-ness?
DE STORYLINE.
Er werd zoveel opgebouwd. Je moest onderdelen verzamelen die aan het einde samen zouden kunnen komen, helemaal als je de DLC in het verhaal meeneemt. Daar werd niets meer van gemaakt. Je komt monsters tegen die heel creepy en onverwachts zijn, maar tegelijk ook herkenbaar, dus ik had gedacht dat daar ook een verklaring voor zou komen.
Hier volgt een alinea met spoilers, dus lezen op eigen risico
Ik had verwacht dat je er aan het einde achter zou komen dat Lloyd bij zijn grootouders woont die hem mishandelen en dat het spel dus een versie van de realiteit is die omgevormd is in zijn hoofd. Of ik had verwacht dat hij een patiënt was in een ouderwets gekkenhuis en dat hij bezig was te ontsnappen. Of misschien dat hij ergens een gevangene was, want hij draagt natuurlijk wel een outfit die daaraan doet denken. Het is een jonge jongen die kaal en ondervoed is, maar daar wordt ook geen verklaring voor gegeven. OF IN IEDER GEVAL IETS.
Oké, dat was het qua spoilers. It’s safe now
Vlak voordat de credits beginnen te rollen, heb je hoge verwachtingen. Lloyd loopt door een deur zoals je in het hele spel nog niet bent tegengekomen. Zouden we terechtkomen in een ander soort wereld waarin we andere levels krijgen? Krijgen we een flashback te zien voordat we verdergaan? Is dit het einde al? MAAR JE KRIJGT HELEMAAL NIETS! Wat rete frustrerend! Zelfs als je de DLC uitspeelt, ben je nog niets wijzer. Alles aan deze game is zo gaaf tot je erachter komt dat er helemaal geen bigger picture is… Teleurstelling is groot.
Conclusie: als je dat laatste level niet speelt, ben je helemaal gelukkig
Laat ik beginnen te zeggen met dat ik zeker verder ga spelen wanneer er nieuwe levels van Darq worden gereleased. Het laatste level vond ik een beetje tegenvallen, omdat dat vooral ren je rot was in plaats van echt puzzelen, maar het wat zeker een spannende uitsmijter. Alleen het einde was dus een regelrechte ramp voor mij. Het hele voetstuk waar ik Darq op geplaatst had viel in duigen. Ook met de game die Tim en ik nu aan het spelen zijn, ben ik steeds bang dat we geen verklaring gaan krijgen. Darq, Y U do dis…
Maar, de rest van het spel was dus super dikke vette gaafheid, dus ik raad het zeker aan om Darq uit te proberen. De manier van rondbewegen is echt uniek, al vond ik het wel jammer dat het geen first-person game is. Dat maakt horrorgames al snel een stuk minder eng, maar ik snap wel dat die keuze gemaakt is en ik sta erachter. Het is eng, het is origineel, het is creatief en het is prikkelend. Lekker doen mensen!
Darq
Fantastische teleurstelling
Goed
- Tim Burtonesque
- Origineel
- Fantasierijk
Niet zo
- Geen backstory
- Geen verklaringen
