In de vorige blog over When the Darkness comes heb je kunnen lezen wat mijn eerste verwachtingen waren. Ik had de trailer bekeken en de beschrijvende tekst gelezen. Tim had ook de game opengeklikt en een paar eerste opmerkingen gemaakt. In deze blog beschrijf ik hoe het was om When the Darkness comes te spelen. Benieuwd of deze horrorgame echt geen doel heeft?
“A Game Without Meaning.
A Game Nobody Should Play.”
Waar gaat When the Darkness comes over?
In de vorige blog gaf ik al aan het dat een kort spel is, maar het blijkt toch uit veertien levels te bestaan. Gelukkig hoef je niet helemaal opnieuw te beginnen wanneer je een foute move maakt. In totaal duurt het spel ongeveer een uur, maar Tim en ik hebben er zo’n 80 minuten over gedaan (want we konden de afstandsbediening niet vinden… ironisch). Deze game gaat over het ervaren van angst, afwijzing, onzekerheid, eenzaamheid en depressie. In het begin lijkt het gewoon raar te zijn, maar langzamerhand blijft er steeds meer spanning in de lucht hangen en blijken dingen niet wat ze zijn…
Wat was het engst?
Jennifer: “Ik moet toegeven dat ik deze game niet zo heel eng vond. Er zit een handjevol aan jumpscares in, maar dat is het ook. De game is gevuld met prachtige klassieke muziek en dat zorgt niet echt voor een enge sfeer, bij mij dan. Vaak ben je ook gewoon aan het rondlopen en ik had de hele tijd het idee dat het niet de bedoeling was om je gewoon te laten schrikken, maar echt om je aan het denken te zetten. Eigenlijk werden alle jumpscares getriggerd door specifieke acties, dus tijdens het lopen vond ik het niet zo eng allemaal. Dat gezegd hebbende vind ik de eerste jumpscare denk ik het engst, wanneer je naar de winkel moet en daarnaast zijn de mensen best wel creepy.”
Wat was het leukst aan When the Darkness comes?
Jennifer: “Deze game is heel interessant, maar ik moet toegeven dat ik het niet echt als ‘leuk’ zou bestempelen. Het is ook niet een game die ik een tweede keer zou spelen, al kun je volgens mij nog wel meer achievements halen. Zeker het einde vond ik erg unsettling en unsatisfying. Je hebt geen closure of opluchting en dat is nou precies waarom ik zo’n hekel heb aan horrorfilms.”
Oké, dus wat was er dan interessant aan When the Darkness comes?
Jennifer: “Het is heel bijzonder om te ervaren hoe eng en moeilijk het kan zijn om normale taken uit te voeren, zoals winkelen, iemand mee uit vragen en naar school gaan. Je ziet bij die taken ook constant opmerkingen op de muren en in de lucht die je het gevoel geven dat jij je niet zo aan moet stellen en dat heeft mijn ogen wel een beetje geopend. Iedereen ervaart de wereld natuurlijk anders, dus wie ben ik om te zeggen dat bepaalde dingen makkelijk of moeilijk zijn?”
“Dit spel is ook heel goed in je een hulpeloos gevoel geven en je vraagt je constant af of het wel zin heeft (het spel of het leven? Precies). Daar ‘helpen’ de zwevende opmerkingen ook bij. Je moet er maar op vertrouwen dat de keuzes die je maakt de juiste zijn en soms heb je niet eens een keuze en lijkt het alleen zo. Dan wil je bijvoorbeeld ‘ja’ antwoorden, maar heb je alleen twee knoppen die ‘nee’ zeggen. Dat is ook heel sterk.”
“Het einde vond ik vrij abrupt en onverwachts, maar ook poëtisch omdat de regels die het spel je geleerd heeft je dwingen een onlogische keuze te maken. Het hele spel moet je het licht volgen, omdat je denkt dat het daar beter zal zijn, maar het einde geeft voor mij (gelukkig) een tegenovergestelde boodschap. Ik snap wel dat als je zelf last hebt van depressie, angst of zelfmoordgedachten, dat je dit spel ECHT NIET moet gaan spelen.”
Wat was er minder?
Jennifer: “Ik was de hele game een beetje in de war wie je nou speelt. Ben je zelf een depressief iemand of ben je juist een psycholoog die in iemands hoofd zit of ben je een onderdeel van de verteller? Kijk je in je eigen hoofd? Dat was aan de ene kant wel frustrerend, maar ik denk ook dat het de bedoeling is, omdat het je aan het denken zet. Daarnaast de dingen die ik al eerder genoemd heb: niet ‘leuk’, niet herspeelbaar, geen closure, geen horrorgame vibe.”
Conclusie: kom maar niet
Jennifer: “The Darkness hoeft van mij niet zo te komen. Ik vind dit geen aanrader als horrorgame. Als je psychologie interessant vindt en je hebt een uurtje niets te doen, sure, maar that’s it. Vooral het gebrek aan een echte verhaallijn was voor mij heel storend, omdat dat eigenlijk de enige reden is waarom ik persoonlijk een horrorgame zou spelen. Het hele ’horror’ element neem ik dan voor lief.”
When the Darkness comes
Tegenvaller
Goed
- Zet je aan het denken
Niet zo
- Beetje vaag allemaal
- Afhankelijk van jumpscares
