Iemand die deze hele Horrortober prominent aanwezig was hier, is Daniëlle Bakhuis. Zo kon je haar boeken o.a. terugvinden in onze horror book tag en een Friday Five. Imke beschreef haar reis door jeugdhorror met een hoofdrol voor Clownsnacht. En als kers op de taart las ik de nieuwe jeugdhorror Het huis zonder einde en schreef er een recensie over. Althans, dat wàs de kers op de taart tot vandaag. Want naar aanleiding van haar nieuwe boek nam Daniëlle Bakhuis de tijd voor een interview, waarvoor onze eeuwige dank. Benieuwd waar zij zelf bang voor is en wat ze vindt van horrorclichés? Lees dan snel verder!
Bloody Mary speelt een grote rol in Het huis zonder einde. Hoe ben je zelf als eerste in aanraking gekomen met deze urban legend?
Goeie vraag! Ik heb er geen actieve herinnering aan, maar op de middelbare school ging dat verhaal altijd al rond. Zeg haar naam niet in de spiegel, want dan roep je haar op!
Zonder te veel te spoileren, hoe wist je wat voor rol zij zou gaan spelen in je boek?
Het idee om Bloody Mary te gaan gebruiken in een boek, komt eigenlijk door de leerlingen die ik spreek op middelbare scholen. Daar vertelde ik over Clownsnacht en welke urban legends daarin voorkomen. Wanneer ik dan vraag of zij nog goede urban legends kennen, is Bloody Mary het meest gegeven antwoord. Het is een klassieker.
Durf jij drie keer Bloody Mary te zeggen terwijl je voor een spiegel staat?
Nee. Ik wéét dat er (waarschijnlijk) niets gaat gebeuren, maar dat soort dingen moet je voor de zekerheid niet uitlokken.
Bezoek je zelf wel eens een spookhuis of iets als de haunted mansions van Fright Night?
Spookhuizen ga ik wel in, maar liever in een karretje dan dat ik er doorheen moet lopen, brrrr. Ik ben ook echt zo’n paniekkip die overal al om gilt. Een haunted mansion op Fright Night heb ik nog nooit bezocht. En eerlijk? Ik weet ook niet of ik dat durf…
Voordat iemand het Huis betreedt, moet er een disclaimer worden ingevuld met angsten. Wat zou je daar zelf aanvinken?
Uit het rijtje bloed, kleine ruimtes, donker, spinnen, clowns, geesten en naalden ben ik alleen voor spinnen niet bang. Met de rest doe je me echt geen plezier.
Wat voor kamers zou jij sowieso niet tegen willen komen als jij zelf een huis zonder einde zou betreden?
Een kamer met een (loop)vogel erin. Kippen, eenden, kraaien, meeuwen, maar zelfs een klein, schattig parkietje: ik kan al huilen bij de gedachte dat ik met zo’n beest in dezelfde ruimte ben.
Samira komt voor een bijna onmogelijke keuze in het boek te staan. Wat is de meest onmogelijke keuze die jij ooit moest maken?
Phoe… Geen idee, eerlijk gezegd. Gelukkig kan ik daar zo geen voorbeeld van geven.
Lig je zelf wel eens wakker van de enge dingen die je schrijft?
Het houdt me (gelukkig) niet uit mijn slaap, maar ik merk wel dat ik sinds Clownsnacht en Het huis zonder einde angstiger ben geworden. Sinds kort snap ik eigenlijk pas waarom. Met mijn hoofd weet ik wel dat de dingen die ik schrijf niet echt zijn, maar ik leef me wel zo erg in, dat het voor mijn lichaam als echt aanvoelt. Dus dat betekent wel dat ik soms een hele ochtend met buikpijn zit te schrijven. Van mijn stoel vlieg alsof opeens de postbode voorbij het raam fietst. In Het huis zonder einde schrijf ik ook: onze geest maakt geen onderscheid tussen feit en verzinsel. Je kunt ook bang zijn voor dingen waar je niet in gelooft.
Aan welk horrorcliché heb je de grootste hekel?
Een hoofdpersoon die telkens domme beslissingen neemt. In van die jaren negentig films zie je dat veel terug: dan rent de hoofdpersoon de trap op in plaats van dat ze naar buiten vlucht als de moordenaar er aan komt. Ik probeer daar ook heel erg op te letten in mijn boeken. Natuurlijk mag de hoofdpersoon een keuze maken die jij als lezer nooit zou maken, maar je moet haar wel begrijpen. Je moet wel snappen waarom ze die volgende stap zet.
Welke horrorboeken las je zelf in je jeugd? Had je je eigen boeken durven lezen?
Ik heb al die blauwe thrillerboeken gelezen (De babysitter, De lifter, Het raam, De waarschuwing) en ik was gek op de boeken van Stephen King en Dean Koontz. Ik had mijn eigen boeken ook wel aangedurfd. Gek genoeg was ik toen voor veel minder dingen bang dan nu.
Welke urban legends/creepypasta’s zou je heel graag nog in een volgend boek willen gebruiken?
Toen ik veertien, vijftien was had je een liedje dat Where the wild roses grow heette, gezongen door Kylie Minogue en Nick Cave. Het was een murder ballad: een dialoog tussen de moordenaar en het slachtoffer. Het gaat over een meisje dat de Wild Rose wordt genoemd, maar eigenlijk Elisa Day heet. Ze wordt verliefd op haar moordenaar en na drie dagen neemt hij haar mee naar een rivier en vermoordt haar daar. And i kissed her goodbye, said ‘All beauty must die., zingt hij dan. Voor degene die de clip niet kennen: zoek ‘m echt even op. Het is ook heel creepy hoe Kylie Minogue daar ‘dood’ in het water ligt en vanuit haar watergraf zingt. Die urban legend rond Elisa Day (meisje wordt verliefd op haar moordenaar) heeft echt alles om verder uit te werken in een verhaal.
Is er ook een urban legend waar je zó erg de kriebels van krijgt, dat je er nooit over zou kunnen/durven schrijven?
Een meisje tipte mij over schaduwmensen. En ik heb de fout gemaakt dat ’s avonds laat te gaan googlen. Tip van mij: niet doen.
Op welk stuk uit Het huis zonder einde ben je het meest trots?
Ik denk het eind. Het is een eind dat vraagtekens oproept. Er zullen genoeg lezers zijn die het gek vinden, misschien met vragen blijven zitten of gewoon rond uit stom vinden, maar juist in een horror vind ik dat zo’n eind heel goed kan.
Zitten er net als in Clownsnacht ook in dit boek easter eggs verstopt, zoals ook dit keer weer geen hoofdstuk 13…
Haha, ja dat grapje zit er ook weer in. Dat had je goed gezien! De urban legend over vleermuizen die verstrikt raken in je haar heb ik zelf jarenlang geloofd. En ik zou denk ik nog steeds mijn haren vastbinden als ik er één zou zien. Gewoon, voor de zekerheid.
Tot slot, zou je dit rijtje favorieten willen invullen?
Favoriete enge film: niet het allerengst, maar wel een van mijn favoriete alle tijden: alle Screamfilms. Die vind ik echt heerlijk om te kijken. Ben ook zeer blij dat er een nieuwe komt!
Favoriete enge boek: Rosemary’s baby van Ira Levin. Van dat slot heb ik toen echt nachtmerries gehad.
Favoriete enge tv-serie: niet per se een aanrader, maar ik heb het derde seizoen van The Sinner niet kunnen uitkijken. Ik vond het te dark worden. De eerste twee seizoenen vond ik goed en spannend, maar bij deze vroeg ik me te vaak af: waarom kijk ik hier nog naar?
Favoriete horrorheld: the son of hunderd maniacs, Freddy Krueger. Dood- en doodeng.
Favoriete monster: die in je eigen hoofd zitten.
Beste Halloween kostuum dat je ooit zag: ik ben altijd fan van Heidi Klum haar creaties. Echt zo tof hoe lelijk zij durft te zijn (ipv hot zombie-bride).
Meer Daniëlle Bakhuis?
Volg haar op Instagram:
Dit bericht bekijken op Instagram
