Het zal je maar gebeuren. Door een bepaalde gebeurtenis ontdek je ineens dat je superkrachten hebt. Misschien een droom voor velen, maar niet als dit betekent dat je daarna opgejaagd wordt door een mysterieuze organisatie en de mensen die je lief hebt in gevaar komen. Dat is in principe het idee achter de Netflix-serie Supacell. Onze helden kunnen hun krachten niet kiezen, maar moeten omgaan met de kaarten die hen gedeeld zijn. Hierdoor krijg je een interessante sci-fi serie die doet denken aan de Britse serie Misfits, maar toch uniek weet te zijn.
Waar gaat Supacell over?
Supacell speelt zich af in het moderne Zuid-Londen. Een groep van vijf normale Zwarte burgers, die allemaal familieleden hebben met de sickle cell ziekte, ontwikkelen onverwachts superkrachten. Er is een geheime organisatie die hen graag in hun macht wil krijgen. Als Michael (Tosin Cole) naar de toekomst reist dan ontmoet hij zijn toekomstige zelf. De toekomstige versie waarschuwt hem dat zijn verloofde gaat sterven, maar dat hij dit kan stoppen. Hij moet de vier anderen vinden en met ze samenwerken om de geheime organisatie te verslaan.
Menselijk verhaal
In eerste instantie zou je misschien denken dat Supacell wederom een superheldenverhaal is. Die hebben we intussen toch wel genoeg gezien? Ook verhalen waarin mensen hun superkrachten niet willen zijn vaker voorgekomen. Toch is er iets wat deze serie uniek maakt. Ieder van de personages heeft zijn of haar eigen worstelingen. Het idee is nooit om samen te werken om uiteindelijk de wereld te redden. Nee, ze willen voornamelijk hun geliefden redden of hun familie beschermen. Dat maakt de serie een stuk realistischer. Er is geen apocalyps die voorkomen moet worden, of een buitenaardse dreiging die gestopt moet worden. Supacell zet de mens centraal met al diens worstelingen en moeilijkheden.
De cast bestaat voornamelijk uit acteurs die niet bekend zijn, wat ervoor zorgt dat je je toch wat meer in het verhaal kunt verliezen. De cast levert ook een sterk staaltje acteerwerk die vooral tijdens de emotionelere momenten goed naar voren komt. Een serie kan nog wel zo goed geschreven zijn, als de cast niet sterk is, dan komt het toch niet over.
De actie wordt voornamelijk bewaard voor de laatste aflevering. Daarvoor wordt er vooral weggerend op het moment dat er problemen lijken te komen. Dat is in dit geval prima, want nu voelt de climax ook echt als een climax aan. Regelmatig zat ik met open mond te kijken, omdat er toch weer iets spannends gebeurde. Er hoeft niet altijd veel actie te zijn om de spanning op te bouwen en dat laat Supacell zonder twijfel zien.
Conclusie
Marvel en DC kunnen nog wat leren van Supacell. De serie laat namelijk op effectieve wijze zien hoe de superkrachten zowel intern als extern invloed hebben op een mens. Wel jammer dat de serie eindigt met een enorme cliffhanger. Wij kunnen in ieder geval niet wachten tot seizoen 2.
Supacell
Netflix
Goed
- Goed verhaal
- Sterke cast
- Genoeg spanning
Niet zo
- Cliffhanger
