Deel twee van horrorgame horrortober reviews is alweer hier. Ondanks dat ik in de vorige blog geteased heb met de Layers of Fear review, wilde ik chronologisch aan de slag gaan en eerst Tim’s eerste horrorgame bespreken: Bendy and the Ink Machine. Klinkt weird hè? Hoe kan inkt nou het hoofdonderwerp zijn van een horrorgame? If you would just take a minute and sit right there, dan leg ik dat eens haarfijn aan je uit.
Waar gaat Bendy and the Ink Machine over?
In Bendy and the Ink Machine speel je Henry, die zijn weg door de Joey Drew Studios probeert te banen. Hij is uitgenodigd door zijn oude vriend en werkgever Joey Drew om de studio nog eens te komen bezoeken omdat Joey hem iets wilt laten zien. Het is dus een first person horror game met veel spannende, en soms wat puzzel elementen. De sfeer is als in een ouderwetse animatie, gelig en met dikke outlines. Ook de muziek en hoe ouderwets het geluid klinkt passen hier perfect bij.
Het spel bestaat uit verschillende levels. Naast dat je de levels kunt halen, vind je ook deze zogeheten voice recordings waarin je kunt luisteren naar collega’s van Henry die in het verleden in Joey Drew Studios hebben gewerkt. Soms geven deze een hint met wat je moet doen, soms geven deze backstory over bepaalde gebeurtenissen. Wederom heel sfeervol. Je komt allerlei vreemde en schokkende situaties tegen, terwijl Henry oude demonen door zijn hoofd voelt spoken. In Joey Drew Studios zitten er twists and turns om iedere hoek, zoals de makers het zelf zeggen. Je weet nooit wat je kunt verwachten of wie…
“Solve the riddle. Escape the workshop. Above all, fear the machine and survive.”
Waar heb je Bendy and the Ink Machine vandaan gehaald?
Tim: “Je kunt gratis Bendy and the Ink Machine chapter één Downloaden op het spelplatform Steam. Ik dacht toen de tijd: laat ik het eens proberen, je bent nu midden twintig en zou niet zo bang meer moeten zijn voor een horrorspelletje. Waarom ook niet? Het genre was voor mij dus nog helemaal nieuw en ik was benieuwd of ik het leuk zou vinden. De vormgeving heeft me meteen in het spel getrokken en na chapter één was ik ontzettend nieuwsgierig naar de rest van het mysterie, dus bleef ik verder spelen.”
Wat waren je verwachtingen?
Tim: “Omdat dit mijn eerste horrorgame was, had ik eigenlijk geen verwachtingen. Ik ging er vrij open in, maar zodra ik eenmaal wat fanatieker begon te spelen, werden mijn verwachtingen steeds hoger. Op YouTube zijn er ook veel mensen die het spelen en hun theorieën over de verhaallijn deelden. Dat maakte me nog enthousiaster om zelf ook met theorieën aan de slag te gaan en geheime dingen in het spel te ontdekken.”
Wat was het engst?
Tim: “Chapter drie, omdat er daar nog meer dreiging in zit dan in de rest van de game. Je loopt hier continu op je tenen. De uitdaging is daar groter en het voelt gejaagder. Ook de muziek maakt het af en toe extra spannend. Die is er niet vaak, waarschijnlijk zodat je constant aan het luisteren bent naar een hartslag of voetstappen van je achtervolger, maar het is er juist wel op gepaste momenten. Ook is de hele setting vrij donker en grimmig, heel goed gedaan.”
Wat vond je het leukste aan Bendy and the Ink Machine?
Tim: “Ik was erg gecharmeerd van de first person set-up en de art-style. De opbouw van het verhaal is ook erg goed gedaan, dus je blijft de hele tijd op het puntje van je stoel zitten. Je wilt echt weten wat er speelt.Ook de voice recordings vond ik een waardevolle toevoeging, omdat je dan zelf met hints kunt gaan puzzelen. Dat brengt een horrorgame voor mij wel echt naar het volgende niveau”
“Vooral chapter drie springt er voor mij uit. Het zijn een beetje mixed feelings omdat het een fetch quest is, dus je moet van alles verzamelen. Dat is een beetje een stretch omdat je dit tot vijf keer aan toe moet doen. Deze quests kunnen snel saai worden. In de eerste twee chapters word je nog niet heel actief achterna gezeten, dus kun je alles op je dooie gemakje doen, maar dat is in chapter drie helemaal anders. Niet alleen moet je nu oppassen voor jumpscares, maar je wordt ook actief achterna gezeten door Bendy, en dat zorgt dus dat je tijdens je fetch quest toch alert bent.
In de andere chapters zitten er jumpscares op vaste punten en voelt het soms alsof je niet geschaad kan worden wanneer de schrik eenmaal is gaan liggen. Ik moet er wel bij zeggen dat ik alle levels ondertussen al best vaak gespeeld heb, om alle achievements te behalen, dus dan is de schrik natuurlijk sowieso stukken minder haha.”
Jennifer: “Ik vond het onwijs leuk om dit samen met Tim te spelen, vooral door zijn enthousiasme. De achtergrondverhalen en theorieën die mensen bedenken als oplossing voor het mysterie zijn echt interessant. De vormgeving is zeker sfeervol, maar ik vond hem op gebied van echte menselijke gezichten toch gebrekkig en dat is jammer. Aan de andere kant helpt dat wel met de geloofwaardigheid van het fantasy element dat in de game verwerkt zit. Mijn favoriete deel is denk ik het concept waarop de hele game gebaseerd is (spoilers: het heeft met the Ink Machine te maken), maar daar wil ik natuurlijk nog niet te veel over weggeven.”
Wat vond je minder?
Tim: “Dat is helaas een no-brainer: het einde. De opbouw van het verhaal met alle hints enzo was zo sterk, dat ik hele hoge verwachtingen had waar niet aan voldaan werd. Het deed die opbouw geen eer aan. Toen Bendy and the Ink Machine namelijk gerealiseerd werd, kregen wij om de zoveel maanden een nieuwe chapter beschikbaar. Dat zorgde er ook voor een goede opbouw, je wilde echt weten hoe het verder liep maar je moest wachten. Toen we eenmaal de laatste chapter hadden gespeeld, leek net alsof er geen achtergrondverhaal achter de ontknoping zat en dat is echt zonde. Het voelde een beetje alsof de makers op het laatste moment hebben besloten het eindstuk veranderen om er een open einde van te maken, zodat hun franchise niet per definitie zou stoppen bij dit spel en ze bijvoorbeeld nog een tweede game zouden kunnen maken ter aansluiting op dit deel.”
“Daarnaast hebben ze achteraf ook een boek uitgegeven met veel meer informatie en extra personages die niet eens aan bod komen in de game. Daarom voelt het alsof ze dat uitgebracht hebben om gaten in het plot van het spel aan het dichten zijn. Betekent niet dat het niet heel tof is om te lezen hoe toch alle stukjes aansluiten, alleen had ik het denk ik prettiger gevonden als dat meteen in de game zat. Hetzelfde geldt voor de Boris and the Dark Survival game; alsof de makers achteraf meer inhoud aan de verhaallijn hebben toegevoegd. Alhoewel Boris and the Dark Survival ook meteen een teaser is voor Bendy and the Dark Revival, het nieuwe spel dat binnenkort verschijnt van Joey Drew Studios (ja, hun bedrijf heet ook zo), dus dat is dan wel weer tof.”
Jennifer: “Daar ben ik het helemaal mee eens! Volgens mij had iedereen die Bendy and the Ink Machine helemaal heeft gespeeld, een ander einde verwacht. Er waren zelfs geruchten dat dat einde ook in het spel geprogrammeerd was; vandaar dat mensen denken dat het later nog aangepast is. Ik moet toegeven dat ik het wel een onverwachts einde vond, maar zoals Tim ook al aangaf, het was geen plottwist en er zat geen verhaal achter. Echt jammer.”
Conclusie: Bendy is een creatieve creeper
Tim (en Jennifer): “Het spel heeft mijn verwachtingen overtroffen, behalve het einde. Dat was echt een teleurstelling. Aan de andere kant kijk ik wel uit naar deel twee die in aantocht is. Ik zou dit spel zeker aanraden, omdat het voor 90% heel goed in elkaar zit en ontzettend sfeervol is. Het is spannend en heel origineel”.
Bonus: Boris and the Dark Survival
Dit is een spel waarin je met Boris meeloopt, in plaats van dat het first person is. Dat maakt het een stuk minder eng. Dit is een overzichtelijke game die niet heel erg horrorachtig aanvoelt. Het is levert je constant fetch quests en je kunt snel je interesse verliezen. Toch is het wel leuk dat je extra achtergrondinformatie krijgt bij het originele Bendy verhaal.
Bendy and the Ink Machine
Creepy en creatief
