Waarom zou je als horrorhater horrogames gaan spelen? Dat lees je in de horrorgame review aftrap blog. Het begon allemaal met Bendy and the Ink Machine en dat was gelukkig een goede keuze. Omdat dat beviel, hebben Tim en ik besloten ons in het volgende avontuur vast te bijten. Ondertussen is dit deel drie van deze rubriek: een review van Dark Deception.
Waar gaat Dark Deception over?
Ook dit is een first person horrorgame, maar de insteek is heel anders dan die van Bendy and the Ink Machine. Waar je in die gele animatiewereld alles vrijwel op je dooie gemak kunt doen, moet je in Dark Deception rennen voor je leven. Zie het als een Pac Man horrorgame met een hele interessante laag aan backstory. Je bent namelijk gevangen in een doolhof waar per level diverse wezens achter je aan zitten om je op creatieve wijze te vermoorden. Ieder level is gebaseerd op een andere nachtmerrie of angst die veel mensen hebben. Denk bijvoorbeeld aan clowns en ziekenhuizen.
Death awaits. There’s nowhere to hide and nowhere to catch your breath. Run or die – it’s your choice.
Tim: “Het spel begint met de ontmoeting van een vrouw genaamd Bierce. Zij vertelt je dat ze alles weet wat jij hebt gedaan in je leven, en je bent dus klaarblijkelijk dood(?). Ze begint uit te leggen dat ze wilt dat je spullen voor haar verzamelt en dat je door Nightmare portals heen moet om te verzamelen wat ze wilt hebben. In de eerste nightmare portal bevind je je in een hotel. Je weet echter niet waar je bent of wat er gaat gebeuren, alleen dat je in een hotel bent. Je voelt meteen een spanning. Het begint met een paar kleine jumpscares en daar wordt de toon meteen mee gezet. Dat is nog voordat je het eerste doolhof betreedt.”
“De uitleg die bij het eerste level wordt gegeven, is ook heel interessant. Je moet Soul Shards verzamelen en als je die allemaal hebt krijg je een Ring Piece, en Bierce wil alle Ring Pieces hebben. Blijkbaar hebben andere mensen ook geprobeerd alle soul shards te verzamelen maar is het hun niet gelukt. Iedere Soul Shard is namelijk een nalating van iedereen die geprobeerd heeft deze uitdaging te halen. zoals Bierce vertelt. Dat zorgt ook dat je meteen een uitdaging voelt en dat je wilt laten zien dat jij het wel kan.”
Waar heb je Dark Deception vandaan gehaald?
Tim: “Net als Bendy and the Ink Machine kon ik hier een deel gratis van spelen op Steam. Daarnaast werd het aangeraden door een vriend van me. Nu is dit mijn favoriete spel in het horrorgame genre, dus dat was zeker een goede keuze!”
Wat waren je verwachtingen?
Tim: “Dit is pas de tweede horrorgame die ik gespeeld heb, dus ook hier ging ik heel open in. Ik had niet zo veel verwachtingen.”
Wat was het engst?
Tim: “Sowieso kan ik het concept van Dark Deception erg waarderen. Je moet namelijk in ieder level weer onderzoeken waar je dood aan gaat en hoe je daaraan kunt ontsnappen. Dat zorgt ervoor dat je geïnteresseerd en angstig blijft.”
“Daarnaast is het natuurlijk gebaseerd op een paar veel voorkomende angsten. In het eerste level, het hotel, wordt je achterna gezeten door Murder Monkeys. Je moet gewoon rennen en dat is echt angstaanjagend. Ze weten altijd waar je bent en zoeken de kortste route naar je. In level twee ontmoet je Agatha, een teleporterend demonenkind. Je hoort haar constant om je heen praten en dat wordt luider wanneer ze in de buurt is. In het derde level bevind je je in een landhuis met een gigantische tuin met standbeelden, Golden Watchers. Er liggen ook veel traps klaar in dit level. Als je niet de juiste keus maakt op het goede moment hebben de Golden Watchers je zo te pakken.”
“Level vier is heel donker omdat het zich in het riool bevindt en dat is eng, maar je kunt met je krachten zien welke vijanden je gaan aanvallen en welke niet. Het hele level ligt namelijk vol met Dread Duckies, een soort badeendjes, alleen sommige zijn echt en sommige zijn nep. Level vijf zat heel goed in elkaar, alleen was niet zo eng. Je bent hier op een kermis/circus achtige locatie.
De clown gremlins zijn onrealistisch vormgegeven en het was allemaal net te random en wacky om echt realistisch te kunnen zijn. Ze zijn altijd te vinden in groepen, waarbij als eentje van de groep je ziet, je ze meteen allemaal achter je aan hebt. Qua uiterlijk vind ik ze niet het engst, maar hun ability kan behoorlijk scary zijn omdat ze je kunnen insluiten als je een fout maakt. Het level zelf zit wel echt goed en leuk in elkaar, alleen de vijanden dus wat minder.”
Jennifer: “Laat ik even vooropstellen dat ik vogels met tanden altijd ontzettend creepy vindt. NEEHEE. Doe gewoon niet. Daarnaast heeft level twee me echt een paar nachten wakker gehouden. Gehuil jaagt me al snel de stuipen op het lijf. Dit spel is wel sterk afhankelijk van jumpscares, omdat de wezens die je achtervolgen achter elke hoek kunnen staan. Dat vind ik echt vreselijk. Ik heb dit spel dan ook niet zelf gespeeld en alleen met Tim meegekeken haha.”
Wat vond je het leukst aan Dark Deception?
Tim: “Als het spel begint is het rennen voor je leven, dus je voelt constant een spanning. Het wordt nooit saai, omdat je niet weet wat er achter de volgende hoek te vinden is. Het is ook gaaf dat je goed kunt horen wat er waar gebeurd, als je een goed geluidssysteem hebt. Daar is zoveel aandacht aan besteed en helpt echt met de gaming experience.”
“Sowieso heel origineel dat het een soort horror Pac Man is. Pac Man is al een bewezen product, maar je kunt met Dark Deception echt steeds beter worden en daarmee geheimen ontdekken en je de backstory van het character dat je speelt en die van Bierce bij elkaar puzzelen. Je kunt de levels namelijk opnieuw bezoeken en dan kun je je rank verbeteren. Als je op elk level een S-rank haalt, krijg je steeds meer te weten over Bierce, terwijl de geheime kamers in de levels zelf meer over de hoofdpersoon en zijn situatie vertellen. Ook heel interessant dat je hier niet in één chronologische wereld blijft, maar dat je door allerlei cliché werelden heen gaat waar dan een twist aan wordt gegeven. Daarnaast krijg je gaandeweg meer krachten waar je je voordeel mee kunt doen.”
Jennifer: “Ik vind de concepten de levels en de grotere verhaallijn heel interessant. Ook het achtergrondverhaal van het wezen in level twee greep meteen mijn aandacht vast en liet me niet meer los. De wezens in level één waren best origineel, maar ik vond ze niet zo eng dat ik er wakker van gelegen heb. Level vijf, met de clowns, vond ik wel een beetje cliché.”
Zijn er aan deze horrorgame nog minpunten?
Tim: “Nu gelukkig niet meer, maar een tijdlang waren er veel bugs en dat was wel vervelend. Het duurde best even voordat die opgelost werden, maar nu werkt alles prima. Soms in level vijf bijvoorbeeld sloeg het spel gedeelten over, zodat je geen hoogste rank kon halen om meer geheimen te vinden. Voor zo’n perfectionist als ik is dat heel naar haha.”
Jennifer: “Omdat ik zelf dus heel schrikkerig ben, kan ik deze game niet winnen. Ik kan niet zomaar gaan rennen en verzamelen wat ik nodig heb. Daar ben ik te traag en nerveus voor. Ik raak ook heel snel geïrriteerd als ik denk dat ik geen kans maak om te winnen, dus dan verlies ik mijn geduld en interesse. Deze game is vooral leuk als ik het andere mensen zie spelen, maar voor mensen zoals ik is het helemaal niks.”
Wat brengt de toekomst?
Er komen nog meer levels aan binnenkort met animatronics, zusters en beren. Dit zullen nog engere levels worden dan de eerste vijf en ze worden veel moeilijker (volgens de makers). Tim gelooft dat ook wel.
Tim: “Hier zit meer dan een jaar werk in en ze hebben natuurlijk gebruik kunnen maken van de feedback op de eerdere levels. Ze hebben echt de tijd genomen om het goed uit te denken, dus de verwachtingen zijn hoog! Kom maar op met die animatronics in level vier… Ik ga denk ik wel een paar keer goed schrikken though.”