Ik ga eerst even op de titel in: weird en verwarrend is niet per se iets slechts! Daarmee bedoel ik ook verfrissend, origineel, onverwachts en plain disturbing. Het is duidelijk dat ik een schijterd ben, maar ik vond studio Playdead’s INSIDE best goed te doen. Het is net iets enger dan voorganger Limbo en er zit ook een stuk meer achtergrondverhaal bij. Daarnaast waren mijn verwachtingen niet meer zo belachelijk hoog vanwege Little Nightmares I. Let’s dive in!
Waar gaat studio Playdead’s INSIDE over?
Hunted and alone, a boy finds himself drawn into the center of a dark project. INSIDE is a dark, narrative-driven platformer combining intense action with challenging puzzles. It has been critically acclaimed for its moody art style, ambient soundtrack and unsettling atmosphere.
Net als bij Limbo word je wakker in een bos en moet je het meteen op een lopen zetten. Je wordt achterna gezeten door politie met wapens en hongerige honden. Je kunt alarmen zien en horen en al gauw besef je dat er iets vreselijk mis is met deze wereld. Wat betreft die creepy geluiden en sfeer zit je meteen goed. Je ontdekt mindcontrol wormen en apparaten die een stuk geavanceerder zijn dan wat je in Limbo meemaakt en moet daar helaas ook mee aan de haal om puzzels te kunnen oplossen. Uiteindelijk infiltreer je een bedrijf/laboratorium (geen idee waarom…) waar je nog meer narigheid tegen het lijf loopt en zwemt. Dan pas kom je erachter waar alle mind controlling toe heeft geleid en probeer je samen met dat schepsel te ontsnappen.
Originele en nare backstory
Het feit dat INSIDE zich afspeelt in een wereld waar mind control gewoon een ding is, vind ik al bijzonder. Dat je daarmee puzzels kunt oplossen vind ik echt geweldig en interessant. Het concept is op een manier goor en eng, maar tegelijk heel praktisch.
Hoe dieper je de faciliteit betreedt, hoe meer je erachter komt wat voor experimenten daar plaatsvinden. De sirenes vind ik gaaf, maar ik snap nog steeds niet wat hun nut is of wat ze te maken hebben met de rest van het verhaal. Of hoe ze onder water kunnen ademen (er wordt een soort van uitleg gegeven, maar dat is wel erg kort door de bocht). Het einde is heel verrassend, maar grotendeels omdat het eigenlijk nergens op slaat. Je moet als speler onlogische acties uitvoeren om het spel uit te spelen en dat is wel frustrerend. Waarom zou je bepaalde gedrochten loslaten in de wereld? De reactie van je omgeving op het gedrocht is wel echt bijzonder interessant en over het einde van de game heb ik ook weer een video opgezocht. Het eindigt een beetje abrupt en dat liet me verward achter.
Toch is INSIDE wat unsatisfying
Zoals ik hierboven al zei, ik de verhaallijn zeker interessant, maar het is niet genoeg. Ik had graag meer informatie gekregen en ik had gewild dat het allemaal net wat logisch was geweest. Playdead’s INSIDE is een creepy game, maar net als Limbo niet echt eng. Ook is het weer opgebouwd als één groot level en dat was dit keer nog frustrerender (we hebben de games achter elkaar gespeeld tot laat in de avond). Waar het bij Limbo bijna overal duidelijk was wat er moest gebeuren, miste ik dat wat vaker bij INSIDE.
Conclusie: Playdead’s Limbo of INSIDE?
Limbo vond ik leuker om te spelen (kijken), maar INSIDE is me meer bijgebleven. De tweede is een stuk origineler en interessanter, maar Limbo vond ik er ook mooier uitziet. Dan moet ik er wel bij zeggen dat ik snap dat INSIDE een treurige en generieke uitstraling moet hebben, omdat dat bij het verhaal en de sfeer past. Dat is zeker goed gelukt. Kortom: ik vind het lastig om te kiezen.
Dus, wat vind jij? Laat het weten in de comments! Als je op basis van alleen de twee reviews je mening wilt geven, zonder dat je de games zelf gespeeld heb, horen we het natuurlijk ook graag.