De tv-serie Crime Scène: Vanishing at the Cecil Hotel duurde voor mijn gevoel al een eeuw, maar alsnog dacht ik dat het een goed idee was om door te pakken met Zodiac. I was wrong. Wederom was dit een teleurstelling en in deze review leg ik je uit waarom. Let me spoil this for you.
Wie is the Zodiac killer?
De Zodiac Killer is iemand die in de jaren ‘70 brieven naar de pers stuurde waarin hij codes stopte en vertelde dat hij diverse moorden heeft gepleegd. Hij zou ze zelfs gebeld hebben om aanwijzingen te geven en alsnog is hij nooit gepakt. Sommigen zeggen dat hij het op stelletjes op afgelegen plaatsen gemunt had, maar daarnaast bekende hij ook een aantal andere moorden. Hoewel hij in de brieven naar de kranten beweerde 37 mensen vermoord te hebben, kunnen er niet meer dan vijf moorden met zekerheid aan hem worden toegeschreven. Ook waarom hij zichzelf Zodiac noemde is niet duidelijk. Had het iets met kalenders en sterrenbeelden te maken, een horlogemerk of iets anders? En waarom besloot hij met ‘beginnerscodes’ te communiceren? Kortom: het hele verhaal is tot op de dag van vandaag nog steeds vrij vaag.
Waar gaat Zodiac de film dan over?
Er zijn ondertussen minstens tien films die geïnspireerd zijn door de Zodiac Killer. Dat onderstreept dus wel dat het een bijzonder en gruwelijk verhaal is en dat trek ik ook zeker niet in twijfel. Het is vreemd dat een moordenaar zo veel aandacht op zichzelf zou vestigen; maar het is nog vreemder dat zijn identiteit nooit achterhaald is. Zeker filmwaardig dus. Zodiac (2007) is een van de meest recente films.
De film vertelt het verhaal van een aantal stelletjes die vermoord zijn en hoe de politie probeert de Zodiac te vangen. De sterfscènes komen een beetje dramatisch over en niet heel erg spannend, maar het is wel realistischer dan de meeste actiefilms. Dan krijgt Robert Graysmith, een cartoontekenaar voor de krant die dus helemaal niets met iets te maken heeft, heel veel focus zonder dat je echt begrijpt waarom. Gedurende de film zie je dat dit verhaal eigenlijk gaat over hoe hij aftakelt en steeds dieper in het mysterie duikt; maar dat is saai en langdradig.
Ook zie je hoe journalist Paul Avery een drankprobleem krijgt door deze onopgeloste moorden en hoe Inspecteur David Toschi ten einde raad is. Kortom; je krijgt veel narigheid voor je kiezen. Laten we hopen dat er een reden voor is!
Jaren later kan Graysmith het nog steeds niet loslaten en gaat hij allerlei tips proberen aan elkaar te lijmen. Hij verliest zijn baan en zijn huwelijk valt uit elkaar, maar uiteindelijk lukt het hem best een redelijk verhaal te maken. De film eindigt met een paar feiten over wat er met iedereen gebeurd is en dat de zaak dus nog steeds niet opgelost is. Spoilers: de gast die het overduidelijk heeft gedaan volgens deze film, heeft het waarschijnlijk gedaan (volgens deze film). Hij stierf voordat ze hem konden arresteren. Heel spannend allemaal en helaas pindakaas, geen climax. Dankjewel voor 160 minuten trage narigheid zonder opluchting.
Waarom was dit op z’n zachtst gezegd ‘underwhelming’?
Ten eerste heb ik er altijd een hekel aan als films worden aangeprijsd, alleen maar omdat er bekende koppen in zitten. Zelfs Jake Gyllenhaal, Mark Ruffalo of Robert Downey Jr. kunnen deze film niet redden en laat niemand je wat anders vertellen.
Er zat welgeteld één spannende scène in waarin Graysmith probeert te vluchten, maar die spanning kwam vooral door de muziek en het camerawerk, want eigenlijk was er niets aan de hand. Erger nog: de scène was totaal overbodig. Het had niets te maken met de verhaallijn en er werd ook niets meer mee gedaan. Graysmith zegt namelijk één keer tijdens de film dat de moorden in samenwerking gepleegd zijn. Hij vindt daar ook best wel overtuigend bewijs voor… EN DAN NIETS. Hoezo?! Superfrustrerend. Noem het dan niet.
Vooral het einde zorgde ervoor dat ik met mijn ogen rolde. Het zijn gewoon feitjes over wie wanneer is doodgegaan, dat ze de moordenaar nooit hebben gepakt en dat Graysmith ondertussen meer aandacht heeft voor z’n familie. Laat dan beelden zien van Jake Gyllenhaal die met kinderen speelt in plaats van zwart beeld met tekst erop!
Conclusie: in Zodiac (2007) komt het shockerende en gruwelijke verhaal van the Zodiac Killer totaal niet tot zijn recht
Ik had gehoopt op meer over het profiel van the Zodiac Killer en minder administratieve rompslomp bij de politie. “Maak er dan een matige fictiefilm over”, zoals Geekish collega Nora zei. ‘Van anderhalf uur’ wil ik daar nog even aan toevoegen. Dit was echt een teleurstelling.