OMG: Little Nightmares 2 heeft weer een einde waarvan je denkt… Je moet het gewoon spelen en meemaken. Na Little Nightmares 1, de DLC en alle complottheoriefilmpjes, is dit precies wat je nodig hebt. Ik vind het niet per se beter dan het eerste deel, maar het is zeker een fantastische toevoeging aan het Six universum. Let’s dive in!
Waar gaat Little Nightmares 2 over?
Ik durf niet uit te leggen hoe deel 2 samenhangt met deel 1, omdat dat misschien je hele beleving spoilt. We houden het lekker oppervlakkig: in Little Nightmares 2 speel je een jongetje dat een dystopische wereld verkent. Ik noem hem boterhamjongen (want dat is korter dan boterhamzakjongen en hij draagt nou eenmaal een boterhamzak op z’n hoofd), vernoemd naar eenzelfde soort figuur uit Darq, maar officieel heet hij Mono. Overal komt hij tv’s, zombies en enge engerds tegen. Het spel start met dat je, net als in Limbo, voor je leven rent door het bos en langzamerhand gaat het meer als INSIDE voelen. Wanneer je eenmaal binnen in het hutje van een onbekende engerd bent, word je volledig ondergedompeld in Little Nightmare vibes en kan het feest echt beginnen.
PS: ik heb nog geen complotfilmpjes gekeken, dus misschien herhaal ik dingen die iedereen al weet en misschien heb ik ideeën die al lang ontkracht zijn. Laat vooral weten in de comments waar ik meer info zal zoeken!
Welke nachtmerries zijn beter dan het eerste deel?
In Little Nightmares 2 ben je met z’n tweeën! Mono redt Six meerdere malen en je kunt ze handjes vast laten houden, echt te cute. Je moet met z’n twee echt samen werken om bijvoorbeeld op dingen te klimmen, afstanden te overbruggen en om zware dingen te verschuiven.
Daarnaast verzamel je hoedjes in plaats van kapotte geisha’s en die kun je in de game opzetten! Te leuk, want ik ben gek op easter eggs en achievements. Interessant ook om sommige gezichten uit het laatste level van Little Nightmares 1 terug te zien komen. They still haunt my dreams though.
En die dystopische wereld?
Wanneer je het eerste level door hebt gemaakt, voelt het alsof dat los staat van de rest van het spel. Het doet denken aan Little Nightmares 1 met enge huidmaskers en poppen, maar het zet zich ook af. Er komt in Little Nightmares 2 namelijk geen kannibalisme aan te pas en ik snap nog steeds niet helemaal waarom het concept van levenloze figuren die niet zo levenloos blijken te zijn steeds terugkomt. Dat is zeker nieuw en intrigerend. Daarnaast levert het een interessant contrast op met levende dingen waarvan het overkomt alsof het leven eruit is gezogen. Alsof objecten in deze wereld meer levenslust hebben dan de levende dingen.
Dan ga je ineens de stad in en krijg je langzaam een idee van de backstory van deze wereld. Daar werd ik in ieder geval meteen nieuwsgierig naar. Waar komen al die random tv’s vandaan? Waar zijn alle mensen? Waarom is de wereld zo grimmig? Sommige scènes gaven me echt de creeps, dus dit is niet voor mensen met een tere ziel.
Gameplay van Little Nightmares 2
Wat gameplay betreft is het net iets prettiger dan deel 1, omdat je minder snel van dingen af valt en dat scheelt nogal wat herhaling. Best irritant als je een miljoen keer van een dunne plank blijft vallen for no reason. Ook heb je volgens mij minder last van onbehulpzaam perspectief.
Wat pas écht een heftig contrast is met deel 1, is dat je je kunt verdedigen! Je blijft als Mono een ‘gewoon’ kind, maar hij kan wapens oppakken om engerds mee af te weren. Een zware hamer blijft zwaar en het duurt dus lang voordat Mono die op een vijand kan zwaaien, wat het realistisch en spannender maakt. Je kan niet gewoon een knopje blijven spammen en erop los hakken, je moet echt timen.
Het belangrijkste: de backstory van Little Nightmares 2
Aan het begin liet ik al merken dat ik niet te veel wil weggeven. De backstory is in ieder geval waar ik het voor doe bij horrorgames en dat ga ik niet verpesten. Wat ik wel wil zeggen, is dat ik closed timeloops heel fijn vindt. Dus als je terug in de tijd gaat en iets uitvreet, dat het dan eigenlijk al gebeurd is. Tijdreizen vind ik vaak ingewikkelde onzin, een te makkelijke oplossing en een cliché, maar het is in Little Nightmares 2 wel echt heel goed gedaan!
Helaas had ik wel meer verwacht van Mono’s verhaal. De wereld is heel gaaf, actueel en het zet je aan het denken, maar hoe is Mono geworden wie hij is? Waar komt hij vandaan en waarom draagt hij een boterhamzak over zijn hoofd? Oké hij is verlegen en verbergt zijn gezicht wanneer het kan, maar er moet meer achter zitten.
Veel ups en toch wel een grote down. Een band opbouwen met het hoofdpersonage is belangrijk en dat had wel beter uitgewerkt kunnen worden. Ook vond ik het laatste level tegenvallen. Het is overbodig trippy en niet intuïtief. Ik heb een hekel aan visioenen en dat was ook in dit spel weer totaal overbodig. De ontknoping is amazing, maar alsnog. Daarnaast had ik het supergaaf gevonden als er meerdere eindes waren! Dat je met de kennis van de ontknoping andere keuzes kunt maken, maar dat is geen ding. Jammer de bammer.
Conclusie: fantastisch droevig en eng
In Little Nightmares 2 wordt er een treurige dystopische wereld geschetst die zeker een kern van waarheid bevat. Dat is ontzettend goed gedaan. Het verhaal is meeslepend en ik werd er soms ook wel echt emotioneel van. Er zitten zoveel lagen in dit spel. Naast dat het naargeestig is, blijft het een doodenge horrorgame. In de trailer zie je de docent met haar nek en ik begrijp nu waarom ‘engnek’ een woord is in de Nederlandse taal. Ik heb echt wakker gelegen van haar nare bakkes. De ontknoping was mindblowing en ik was met stomheid geslagen. Kortom: dit moet je meemaken.
Little Nightmares 2
Eng, droevig, mindblowing
Goed
- Teamwork!
- Vormgeving
- Haunting muziek
Niet zo
- Trippy
- Mono's backstory
- Laatste level
