Een nieuwe rubriek: de ABC-blog! Vandaag trappen we af met een top-5 boeken ‘titels die met een A beginnen’ (en Het Hart van de Adelaar waarmee ik een beetje vals speel). Het is een combi van boeken die ik gelezen heb en boeken die nog op mijn to be read lijst staan. Ik vertel je graag hoe ik aan het boek gekomen ben, waarom ik het wel of niet ben gaan lezen en mijn bevindingen. Ben jij benieuwd naar de volgende top-5 (B)? Hou Geekish.nl dan vooral in de gaten!
Het Hart van de Adelaar van Emmelie Arents
Het Hart van de Adelaar van Emmelie Arents is een boek dat ik voor Kerst gekregen heb en razendsnel heb uitgelezen. Ten eerste vond ik het leuk dat het over adelaars gaat en de auteur zelf Arents heet, maar ik had ook legitieme redenen om dit boek aan te schaffen haha.
- Voorbij het Wederwoud en Mijn Hart van IJs van Hamley books vielen enorm in de smaak bij mij. Dan ben ik eerder geneigd nog een boek van diezelfde uitgever te kopen.
- De kaft en illustraties aan de binnenkant zijn prachtig.
- De flaptekst sprak me natuurlijk aan.
- Ik volgende Emmelie Arents al een tijdje op Instagram en haar feed heeft me ook zeker nieuwsgierig gemaakt naar haar debuut.
En het lezen van Het Hart van de Adelaar was even een ‘treat yourself’-momentje!
Nieuwsgierig naar mijn review van Het Hart van de Adelaar?
Eerder verscheen mijn review al op Geekish, dus als je de volledige recensie van Het Hart van de Adelaar wil lezen, raad ik je aan om nu te stoppen. Ik ga namelijk een korte samenvatting geven en dat is zonde!
Mijn verwachtingen waren door alle positieve berichten op Instagram en de lovende reviews torenhoog. Dat is een enorme valkuil en heeft dit keer dan ook verkeerd voor mij uitgepakt. De schrijfstijl is prettig en het boek leest heerlijk weg. Veel personages maken persoonlijke ontwikkeling door en groeien ook. Verder zitten er best een aantal meeslepende en ontroerende momenten in die goed zijn uitgewerkt. De verhaallijn vond ik heel spannend en origineel, vooral het begin, maar ik had zoals gewoonlijk ook genoeg te zeuren. Onder andere het gebrek aan diversiteit en het warrige einde helaas vond ik afdoen aan de kwaliteit. Meer daarover lees je in de uitgebreide review.
Assassin’s apprentice van Robin Hobb
Deze drie joekels heb ik een tijdje terug gekregen van mijn vader. Hij had ze voor zichzelf gekocht en binnen no time uitgelezen. Omdat hij dacht dat het zeker wel wat voor mij zou zijn, heb ik ze nu trots op de plank staan. Helaas ben ik er nog niet aan begonnen. Het zijn flink dikke boeken, dus zoals je in mijn neverending TBR blog kan lezen, verschuif ik ze onbewust automatisch een beetje naar de zomervakantie die ik als werkende burger zijnde eigenlijk niet echt meer heb zoals ik het op de middelbare school kende. Daarnaast is het een bekende buitenlandse auteur, dus hebben deze boeken minder prioriteit dan boeken van schrijvers die ik ‘ken’ en Nederlandse of Vlaamse schrijvers. Dus: de wil is er, alleen de motivatie om tijd te maken niet haha.
Alice in wonderland en spiegelland van Lewis Caroll
Ik val maar meteen met de deur in huis: ik had meer van Alice in Wonderland verwacht. De Disneyfilm vond ik altijd geweldig, een beetje random maar wel heel fantasierijk. Ik hoopte in het boek meer te weten te komen over alle personages, maar ik heb niet echt het idee dat dat gelukt is. Ik had gehoopt op meer diepgang, meer beschrijvingen, meer sfeer, maar ook dat heb ik niet echt gekregen denk ik.
Review van Alice in Wonderland
Toch is de schrijfstijl heel interessant. Alle gedichtjes en verhalen tussendoor hadden voor mij niet altijd gehoeven, maar het is wel heel verfrissend en origineel. De woordgrapjes en hoe letterlijk iedereen dingen neemt vind ik heerlijk. Alles is net niet zoals je het verwacht en dat houdt je aandacht vast. Het verhaal zelf is ook zoals ik nog nooit eerder heb gezien en zo ontzettend fantasierijk. Dat alleen al maakt het boek minstens 2 sterren waard.
Toch wil ik nog even zeuren: Alice is een wijsneus, hypocriet en niet echt likable (al is dat ook wel weer verfrissend). Ik vind het irritant dat ze steeds misplaatst over haar kat praat en er gebeuren wel erg veel willekeurige dingen: het wazige verhaal met de muis, onlogische gesprekken, de scène met de duif, de hertogin en de kok en de nepschildpad die geen climax heeft. De scène met de Hoedenmaker was wel alles dat ik ervan verwacht had.
Mijn grootste probleem met dit verhaal is dat er niet echt een rode lijn, een doel of persoonlijke ontwikkeling is. Het laat me een beetje met een leeg gevoel achter na dat enorm abrupte einde. Gelukkig kon ik die leegte meteen vullen met Alice through the Looking Glass.
Review van Alice in Spiegelland
Wat deel 2 betreft snap niet waarom mensen dit zó véél beter dan het eerste deel vinden. Ik vind eigenlijk precies dezelfde dingen leuk: woordgrappen, de schrijfstijl, de fantasie. Ook kan ik weer zeuren over de willekeurigheid en overbodige scènes zoals de eenhoorn en de leeuw en het koninginnen diner. Daarnaast: dit boek eindigt nog abrupter dan Wonderland! Hoezo?! Toch zet Lewis Caroll me aan het denken over mijn kijk op de wereld en niet-levende objecten zoals kaarten, schaakstukken en spiegels. Oh en over ‘schrijfregels’ die hij bijvoorbeeld volledig aan zijn laars lapt in het stukje over de Jabberwock, heerlijk. Kortom: genoeg voor- en nadelen aan de bijzondere schrijfstijl van deze auteur.
De Ademdief van Miranda Peters
Ondanks dat ik vaak niet van het zoetsappige ben, sprak de flaptekst van De Ademdief me zeker aan. De cover is trouwens ook prachtig en ik had mezelf voorgenomen wat dieper in Dutch Venture Publishing te duiken, vanwege mijn Jen Minkman fandom. Na het succes van Het Verdronken Land zit ook De Ademdief precies in mijn straatje. Samenvattend vond ik het leuk om te lezen, al was niet alles even verrassend. De schrijfstijl is prettig, het verhaal is spannend en het boek leest lekker weg. Het is ook niet een heel dik boek, dus perfect als en een readingslump voelt aankomen.
Review van Ademdief van Miranda Peters
Als ik eerst even twee punten van kritiek mag geven: de motivatie van de Jagers had beter uitgewerkt kunnen worden en de visioenen waren overbodig (maar daar ben ik nooit fan van). Ook vind ik het een beetje overdreven dat Quinn meteen voor Thalia valt. Dat was zo gehaast, maar uiteindelijk vind ik het wel gaaf dat de Jager zich een prooi voelt.
Aan de ene kant merkte ik niet bijzonder veel verschil tussen het lezen vanuit Thalia of vanuit Quinn. Ze hebben niet echt ander taalgebruik ofzo, maar aan de andere kant is Jur bijvoorbeeld wel echt een onderscheidend personage met zijn weddenschappen. Heel leuk en het maakt hem menselijk. De plottwist rondom Quin zag ik al wel aankomen, maar de twist van Mia had ik niet verwacht. Helaas was die wel minder interessant dan ik gehoopt had, want intrige is wat minder mijn ding.
Dan wil ik het niveau van fantasy nog even bespreken, want ondanks dat dit verhaal zich grotendeels in Nederland afspeelt, zat er toch flinke fantasy in en dat is knap. Waar de ring zich verborgen houdt, vind ik wel wonderbaarlijk en meer ga ik daar niet over spoilen. Het is niet heel origineel maar leuk genoeg dat dat me niet uitmaakt. Ook de manier van magie bedrijven is gaaf en dan weer wel verrassend origineel. Wederom kijk ik ernaar uit daar meer over te leren. Ik snap het plan van de magische tunnel alleen niet helemaal. Het voelt een beetje overbodig ingewikkeld, maar ik hoop dat er meer achter zit.
Kortom: leuk om te lezen, helemaal als je wat minder kritisch bent dan ik haha. Het is niet een heel ingewikkeld verhaal en dat was eigenlijk precies waar ik aan toe was. Ik ga sowieso meer van Miranda Peters lezen!
De Legende van de Alcracht van Esther Geurts
Hier heb ik een tijd terug deel 1 en deel 2 van gelezen, omdat ik in contact kwam met de auteur. Esther Geurts zit namelijk bij dezelfde uitgever als ik zelf, dus hebben we elkaar boeken gelezen en gereviewed! Heel leuk om te doen. Aan de ene kant is het dan toch spannend, omdat je de ander kent en niet negatief wilt zien, maar aan de andere kant moet je toch eerlijk blijven. Ik krijg zelf ook graag eerlijke feedback en aan kritiek heb je altijd meer dan aan complimenten. Nu klinkt het alsof mijn review van De Legende van de Alcracht super negatief zijn, maar dat is helemaal niet zo! Deel 1 krijgt een 2,75 en deel 2 zelfs een 3.7. Ik vond het heel leuk om te zien hoe erg de auteur gegroeid is tussen deze boeken, dus ik raad je aan (zeker als je van anime houdt, want die invloeden zie je terug in de schrijfstijl van Esther Geurts). De reviews zijn te lezen op Geekish via de links in deze alinea.
