Nadat ik boek één (Verwelken) van The Chemical Garden serie binnen no-time had uitgelezen, kon ik meteen doorpakken met boek twee: Vrees. Ik ben iemand die graag de hele serie koopt voordat ik begin met lezen, zodat ik door kan blijven gaan. Dat is soms risicovol, omdat je natuurlijk van één flaptekst niet kan zeggen of de hele serie wel bij je past, maar met tweedehands boeken durf ik best een gokje te wagen.
Waar gaat deel 2: Vrees over?
In een wereld waarin vrouwen maar twintig jaar oud worden, en mannen sterven op hun vijfentwintigste, is tijd kostbaar. Rhine en Gabriel zijn ontsnapt uit het landhuis waar ze vastgehouden werden, maar belanden hierdoor in een beangstigende en sombere wereld. Ze zijn vastberaden om naar Rhine’s tweelingbroer Rowan te gaan in Manhattan, ondanks het feit dat de weg ernaartoe lang en gevaarlijk is. Daarnaast worden ze nog achternagezeten door Vaughn, Rhine’s schoonvader, die er alles aan doet om haar terug te krijgen naar het landhuis. En ondertussen tikt de tijd door.
Waarom is ook Vrees van The Chemical Garden serie de moeite waard?
Het voelt voor mij alsof dit boek uit drie delen bestaat. In het eerste deel dat zich op de kermis afspeelt, zat ik op het puntje van mijn stoel. Het gaf me geen Caraval vibes, maar het was enorm gaaf, spannend, bijzonder en origineel om te lezen. Alleen een beetje jammer dat zoveel van de tekst bestond uit hallucineren vanwege de drugs. Wel een mooi contrast tussen opgesloten zitten in Verwelken en nu juist vrij zijn en reizen (om daarna ironisch genoeg als een vogel in een kooitje gehouden te worden, prachtig dramatisch).
En dan neemt de spanning en ‘vrees’ voor mij toch af…
Het tweede deel ging over ziek zijn en hallucineren (vandaar de titel Fever) en het derde deel over medicatie en hallucineren. Richting het einde van het boek werd ik echt misselijk van de narigheid (en misschien van het lezen in de trein…). Goed gedaan, maar wel echt vreselijk. In zijn geheel vond ik het verhaal nog naarder en deprimerender dan Verwelken, maar toch wil ik verder lezen. Ik moet weten hoe het afloopt.
Waar baal ik van in The Chemical Garden serie?
Ten eerste wil ik even zeuren over de titel van dit boek. Het is vertaald van Fever naar Vrees en de Engelse titel past zoveel beter… Maar daar kan de auteur natuurlijk niets aan doen, dus we gaan snel verder met dingen die er wel toe doen! Ik heb namelijk drie gegronde problemen met Vrees.
Het zustervrouwen element in Vrees is soms moeilijk te slikken
Ik merk dat ik nog steeds een beetje moeite heb met het ‘zustervrouwen’ en ‘onze man’. Het rijmt voor mij gewoon niet dat Rhine zich constant afzet tegen het huwelijk en alles wat erbij hoort, maar ondertussen noemt ze iedereen wel zustervrouw en onze man en schoonvader. Niet eens sarcastisch. Nog steeds, zelfs wanneer ze ontsnapt is. Dat begrijp ik niet.
Intimiteit of toch niet?
Wat ik echt een gemiste kans vond is het beschrijven van de intimiteit tussen Rhine en Gabriel. In Verwelken is intimiteit zo’n enorm onderwerp voor Rhine. Ze wil zo min mogelijk intiem zijn met Linden en ziet het echt als iets dat ze zelf wil weggeven wanneer ze vrij is. Iets wat ze wil delen met iemand die ze zelf uitkiest. Nu heb ik geen idee wat er in de wazige ‘intieme’ (?) scène in de kooi is gebeurd of in de kamer van Silas. Ik hoef geen erotica te lezen, maar het gaat me erom dat Rhine zelf niet eens reflecteert. Ze denkt er niet over na, staat er niet meer bij stil, alsof het al zijn belang verloren heeft zonder reden. Op die manier is er inconsistentie tussen Verwelken en Vrees. Dat vond ik heel erg jammer en ook echt zonde. Het was een mooie kans geweest om Rhine’s personage nog verder uit te diepen.
Dezelfde vergelijking: lekker origineel…
Ook een beetje jammer dat er twee keer gebruik wordt gemaakt van dezelfde vergelijking. In Verwelken met Rose en in Vrees met de dochter van Madame. Aan de ene kant wordt er enorm veel nadruk gelegd op ‘je bent zo bijzonder met je strijdlustigheid en je ogen’, maar nu lijkt ze toch ook heel toevallig op iedereen. Beetje gek.
(ieniemienie spoiler: na het lezen van boek drie ben ik teruggekomen op mijn gezeur rondom punt drie.)
Kortom: dingen waarvan ik dacht dat ze belangrijk waren voor Rhine’s persoonlijkheid, zijn dat dus niet. Hè? Hoe kan dat? Heb ik het dan verkeerd begrepen of heeft Rhine ineens een 180 gedaan ten opzichte van Verwelken? Of ben ik te kritisch en valt het wel weg te redeneren? Hm…
Bevat Vrees een extra laagje?
Gewoon iets wat ik me bedacht: zou de hoofdpersoon Rhine heten (als in Rhinestone, als in steen dat lijkt op diamant) omdat ze op iets prachtigs lijkt, maar eigenlijk iets anders is? Ze lijkt op een knappe en gehoorzame zustervrouw, maar eigenlijk heeft ze een sterke eigen wil en geeft ze niets op schoonheid. Beauty is in the eye of the beholder & don’t judge a book by it’s cover and all that. Is dit te vergezocht? Laat het weten in de comments!
Conclusie: Vrees is niet een heel sterk vervolg van The Chemical Garden serie
Overall ben ik er niet weg van. Verwelken vond ik stukken beter, maar ik wil toch blijven lezen. Ook Vrees heb ik razendsnel gelezen. Ik MOET weten of Rhine Rowan vindt. Dit tweede deel van The Chemical Garden serie bevat voor mijn smaak iets te veel hallucineren en vage scènes en toch was het begin wel heel sterk. Boek drie moet de tiebreaker maar zijn.
Vrees
Spannend en superwazig
Goed
- Kermis!
- Diepgang?
Niet zo
- Hallucinaties
- Traag
- Onlogisch
- Rhine's persoonlijkheid...?
