HBO is terug met een nieuwe huiveringwekkende serie: The Undoing. In deze psychologische thriller volg je het leven van Grace en haar man Jonathan. Ze leven hét perfecte leven in New York totdat Elena, een moeder van de school van hun kind, dood gevonden wordt in haar kunstgalerie. Een natuurlijke dood is direct uitgesloten door de gruwelijke manier waardoor Elena om het leven is gekomen en het leven van Grace en Jonathan komt op z’n kop te staan. Al helemaal als ze allebei één voor één verdacht worden van de gruwelijke moord op Elena….
Waar gaat The Undoing over?
De elite van New York: een mooi huis, een goede relatie, een lief kind en twee goede banen als therapeut en als arts. Alles lijkt goed te gaan voor Grace en Jonathan. Totdat een van de nieuwe moeders van school op een gruwelijke wijze vermoord wordt. Jonathan is als sneeuw voor de zon verdwenen en Grace blijft achter met honderden vragen. De politie richt al snel zijn pijlen op Jonathan, nadat ze erachter kwamen dat hij een affaire had met Elena en dat Elena’s pasgeboren baby zijn dochter is. Maar als Jonathan na een borg van twee miljoen op vrije voeten komt te staan, worden de pijlen op iemand anders gericht: op niemand minder dan zijn vrouw, Grace. Niet alleen de politie begint naar haar motieven te kijken, maar óók Jonathan zelf..
Plottwist na plottwist
Na de tweede aflevering heb je als kijker wel een idee wie Elena vermoord zou kunnen hebben. Jonathan had een affaire met haar en was het laatst in haar galerij gezien. Alles wijst erop dat hij haar vermoord zou hebben. Wellicht omdat zij meer wilde dan een affaire of omdat ze naar zijn vrouw zou stappen. Een affaire hebben, en een kind met je affaire krijgen, kan voor een motief zorgen dat je die persoon iets aan zou doen. Echter na verder te kijken ga je toch twijfelen aan de keuze, want is het niet té logisch? Wijst niet té veel zijn kant op? Is het wel ‘serie-waardig’ als hij haar vermoord heeft? Omdat het dan wel heel voorspellend zou zijn?
Op die vragen speelt The Undoing erg goed in. Want je begint te twijfelen aan zijn schuld, al ben je er niet honderd procent van overtuigd dat hij écht niets heeft gedaan. Want het blijft een nare man, die zijn vrouw en kind bedroog en ontslagen was als kinderarts omdat hij zijn handen niet van de moeders van zijn patiënten kon afhouden. Maar dat hij de persoon zou zijn die Elena had vermoord? Die overtuiging raak je naarmate de serie vordert kwijt. Je begint te geloven in de charmante manier waarop Jonathan zijn onschuld probeert te bewijzen en eerlijk is eerlijk: zijn argumenten klinken allemaal heel logisch. Maar wie is dan de moordenaar? En hoe weten we dat Jonathan niet alles bij elkaar liegt? Ofwel: elke aflevering zit je weer met honderden vragen in je hoofd. Want er staan telkens weer nieuwe plot twist voor de deur.
Niet voorspelbaar
De serie is een soort rollercoaster met elke keer een nieuwe afslag. Je denkt zeker te zijn van de dader, en dan laten ze net een hele kleine hint vallen waardoor je weer veranderd van dader. En dat maakt deze serie erg goed, want op het moment dat er nog maar twee afleveringen over waren, was het niet te voorspellen wié Elena had vermoord. Hoewel het cliché zou zijn, kon het ook Jonathan zijn. Maar het kon ook Grace zijn, of haar vader, of misschien zelfs haar zoontje? Of had Elena zelf haar moord in scène gezet? Het zijn allemaal gedachtes die langs kunnen komen als kijker van de serie.
Maar juist die vraagtekens en het écht niet weten, is heel fijn aan een serie. Want voorspelbaarheid maakt een serie ongetwijfeld minder goed en vooral minder interessant. Met The Undoing zit je elke aflevering weer een uur lang aan de buis gekluisterd, omdat je geen idee hebt welke kant het op gaat.
Erg Amerikaans
New York, dé elite van de samenleving, de mooie acteurs en actrices en vooral: het wakker worden volledig in de make-up. Alles aan The Undoing voelde heel Amerikaans. Na veel verschillende series te hebben gezien – Amerikaans, Brits, Deens, Nederlands, Canadees, Australisch – is er een duidelijk verschil te onderscheiden. Één daarvan is dat de Amerikaanse series altijd minder ‘echt’ voelen en meer gepolijst. Zo ook in The Undoing. Grace ligt zelfs in het ziekenhuis na een nachtelijke wandeling én flauw gevallen te zijn nog met mooi haar en nog goed zittende make-up. Als je dat naast een Britse serie legt als bijvoorbeeld The One, een nieuwe Netflix Original, is het duidelijk te zien dat het hoofdpersonage van die serie – Rebecca Webb – er soms ook heel slecht uitziet. Zonder (zichtbare) make-up.
Wellicht hoort het ook bij dat Grace een elite is, in een stad als New York waar er veel focus ligt op het uiterlijk. Maar het gaat wel lichtelijk ten koste van de geloofwaardigheid als een personage ‘s ochtends vroeg wakker wordt en al geheel in de make-up zit.
Wat echter wel een leuk detail was, was dat Grace om de zoveel scènes weer dezelfde jas droeg. In sommige series, zoals bijvoorbeeld een Gossip Girl, hebben de personages schijnbaar oneindige kledingkassen. Leuk voor het beeld allicht, maar niet realistisch. Grace wisselt verschillende kleuren lange winterjassen af en dit voegt net het beetje realisme toe wat een serie nodig heeft.
Is The Undoing uniek?
Ja en nee. De begin verhaallijn is allesbehalve uniek: een elite koppel in New York. De man die al een jaar liegt over dat hij zijn baan als arts kwijt is, gaat vreemd en heeft een kind bij een ander. En dan ineens is de vrouw met wie hij een affaire heeft dood; vermoord. Dat is een verhaallijn die we al vaker in series en films voorbij hebben zien komen. Ook de uiteindelijk ontknoping en onthulling van de dader, is niet helemaal nieuw. Het was onverwachts en onvoorspelbaar, maar het was niet de eerste serie of film die die plot twist maakte.
Toch onderscheidt The Undoing zich wel goed van andere ‘murder mystery’s’, door er veel plottwists in te gooien en kijkers elke aflevering op een ander spoor te brengen. Het voelde bijna alsof je als kijker de detective bent en telkens nieuwe hints vindt over de moordenaar, maar ook het spoor kwijt raakt wie het nu écht heeft gedaan.
Sterke cast
Op 86-jarige leeftijd vertolkte Donald Sutherland (onder andere bekend als President Snow uit The Hunger Games) de rol van Grace haar vader. Met een hele rits aan series en films heeft Donald Sutherland de nodige ervaring op gedaan in acteren en dat was zeker ook terug te zien in The Undoing. Met zijn schitterende nette Engels, al elite uitstraling om mee te beginnen en gewoon een geweldige ‘film kop’, was hij neergelegd voor de rol van Grace’s vader.
De rest van de cast zijn ook geen nieuwelingen in de filmindustrie. Nicole Kidman vertolkt de hoofdrol van Grace en de Britse Hugh Grant speelt Jonathan. Het is niet elke dag dat er een Brit in een Amerikaanse serie de hoofdrol krijgt en voor Hugh Grant was dit ook één van de eerste niet rom-com rollen. Maar het zal waarschijnlijk niet de laatste worden, want hij speelde de rol steengoed. Over Nicole Kidman is hetzelfde te zeggen, al miste bij haar af en toe een variatie in gezichtsuitdrukkingen. In de gehele serie had ze maar een handvol aan gezichtsuitdrukkingen. Al deed dit niet te min aan haar acteerkunsten, want ze nam je zo mee in de hele rollercoaster die The Undoing is.
Conclusie: is het je tijd waard?
Absoluut. The Undoing is precies zo’n psychologische thriller die onder je huid kruipt na het kijken. Want de vragen: wie heeft het gedaan, waarom en hoe? Ook na het uitzetten van de televisie blijft de serie door je hoofd spoken en dat is een indicator van een goede serie. Het doet dan écht iets met je en je hebt aandachtig genoeg gekeken om er na afloop nog over na te denken. Dus The Undoing is zeker de zes keer zestig minuten van je tijd waard!