Vier detectives die op dezelfde plek hetzelfde lichaam vinden, alleen dan decennia uit elkaar. Het klinkt absurd, maar het is het plot van de nieuwe Netflix serie Bodies. De serie is een ambitieus mysterie die langzaam maar zeker een intrigerend verhaal vertelt. Ieder tijdspad heeft een eigen verhaal en een eigen gevoel waardoor het lijkt alsof je naar verschillende series in één aan het kijken bent. De serie is gebaseerd op de gelijknamige DC graphic novel van Si Spencer. Maar is deze verfilming een succes of kun je hem beter overslaan?
Waar gaat Bodies over?
Het is het jaar 2023 als detective Sharaha Hasan (Amaka Okafor) tijdens een protest een verdachte jongen achtervolgt. Hij brengt haar naar Longharvest Lane waar een naakte dode man ligt. Het onderzoek brengt weinig op, maar het wordt allemaal nog grimmiger als verdachten vreemd gedrag gaan vertonen. Het blijkt dat dit niet de eerste keer is dat hetzelfde dode lichaam wordt gevonden. Maar wie is deze vreemde man en hoe is het mogelijk dat dezelfde moord op meerdere momenten in de tijd wordt gepleegd?
Geen achtergrondserie
Bodies is een interessante serie die op veel vlakken je volledige aandacht vraagt. Het is niet perse een ingewikkeld verhaal, maar juist een verhaal dat verteld wil worden. Langzaam maar zeker vallen alle puzzelstukjes op hun plek, maar er zijn veel verschillende verhaallijnen in een. Dat betekent dat het geen serie is die je op de achtergrond aanzet en waar je af en toe met een schuin oog naar kijkt. Nee, Bodies moet echt gekeken worden om de compliciteit te begrijpen en te waarderen.
Een van de punten waar Bodies goed op scoort is de menselijkheid. Dat is wellicht wel het sterkste punt aan de serie. Het vertelt het verhaal met het oog op de menselijke emoties en waarom we bepaalde keuzes maken die altijd bepaalde consequenties hebben. Ondanks dat de serie plaatsvindt op verschillende momenten in de tijd, is er toch een algemeen thema dat het allemaal met elkaar verbindt. Dat is de behoefte om geaccepteerd en geliefd te worden om wie je bent. De diversiteit in de serie is ook erg groot, zonder dat het daarbij voelt alsof er diversiteit in zit om een bepaald quota te halen. Daarbij behandelt de serie verschillende thema’s die belangrijk zijn in onze hedendaagse samenleving, zoals bijvoorbeeld homofobie en racisme.
Traag op gang
De cast van Bodies is ook erg sterk. Stephen Graham, de enige veteraan in de cast, zet een ijzersterke rol neer. Maar alle castleden, vooral de detectives, zijn erg sterk en weten de scenes uit hun tijdlijn goed neer te zetten. Het enige nadeel aan de serie, maar dat ligt niet aan de cast, is dat het allemaal wat traag op gang komt. Natuurlijk is dat om het verhaal goed neer te zetten en de intrige op te bouwen, maar op een gegeven moment wil je ook wel verder als kijker en dan gaat het soms iets te langzaam.
Verder was het einde van de serie ook niet perse bevredigend. Nadat de aftiteling voor de laatste keer op het scherm verschijnt, zijn er alsnog veel vragen die niet beantwoord worden. Soms is de serie zo ambitieus dat het niet meer geloofwaardig is of makkelijk te volgen. Dat is jammer, omdat het voor de rest een ijzersterke serie is.
Conclusie
Bodies is een interessante serie die je zeker aan de buis gekluisterd houdt. Soms is de serie iets te ambitieus, maar het unieke plot en de sterke performances maken al veel goed. Het is zeker een aanrader.