Er zijn maar weinig films uitgekomen de laatste tijd die kijkers zo verdeeld heeft gekregen als Don’t Look Up. De apocalyptische film heeft een cast met grote namen zoals Leonardo Dicaprio, Meryl Streep en Jennifer Lawrence. In deze film komt er een meteoor op aarde af, maar helaas wordt er niet even goed op gereageerd. De film is een satire die laat zien hoe de wereld zou reageren op een situatie die het einde van de mensheid kan betekenen. Sommige kijkers vinden dit een enorm goede kritische film met een flinke dosis humor. Anderen zijn niet zo overtuigd van de film. Ook bij de Geekish crew was er een verdeeldheid over de film. Vandaar dat we de twee kanten van het spectrum willen belichten. Waarom is dit voor sommigen een must-watch en voor anderen een skip?
Love it: Nora
Nee, Don’t Look Up is geen perfecte film. Maar ik heb er erg van genoten. Dit is een mix tussen mockumentary, rampenfilm en satire. Ik vond het een goede take op de actualiteiten: we zijn hier niet lekker bezig op aarde. Nou komt er godzijdank niet echt een levensbedreigende meteoriet op ons af, maar we zijn de wereld wel lekker naar de klote aan het helpen. Daarnaast zorgt de coronacrisis voor tweestrijd als nooit tevoren. Dat alles wordt op de hak genomen in Don’t Look Up. Soms heerlijk subtiel, maar vooral recht in je gezicht. Waarom luisteren we niet naar de mensen die verstand hebben van zaken, maar moet de leek het altijd beter weten?
Ik vond het ook erg sterk dat veel personages een karikatuur zijn van een bestaand iemand. Kate Dibiasky (Jennifer Lawrence) is duidelijk Greta Thunberg, inclusief haatzaaiende memes om haar als persoon belachelijk te maken. Peter Isherwell (briljant gespeeld door Mark Rylance) is een creepy mix van Elon Musk, Jeff Bezos en andere te rijke tech-bazen. En president Orlean en haar zoon zijn duidelijk gemodelleerd naar die oranje clown en zijn clone-kinderen. De acteurs hebben veel lol om hun personages neer te zetten en geven er stuk voor stuk hun eigen mooie draai aan. Alleen Ariana Grande vond ik vreselijk misplaatst, misschien moet ze maar niet meer acteren. Al is het natuurlijk wel een statement dat mensen liever nieuws horen over het wel een wee van hun favoriete (pop)ster dan over impending doom en andere negatief nieuws.
Ook de humor in Don’t Look Up is goed gevat. Hoe mooi is het dat Kate maar blijft doorzagen over gratis snacks waar ze voor moest betalen? Ik hou van die running gag. Deze film heeft een goede mix donkere humor en satire. Niemand neemt zichzelf echt serieus en toch komt de boodschap over. Het helpt natuurlijk wel dat de film tjokvol A-sterren zit, van hoofdrol tot bijrol. Aan het einde ontspoort de film redelijk, na een gedegen opbouw. Dat maken de twee hilarische after credit scènes dan wel weer goed. Inclusief aarsgewei bij Meryl. Wie had dat gedacht.
Hate it: Ingrid
Ik denk dat haten een groot woord is om mijn gevoelens over deze film te beschrijven. Echter kwam Don’t Look Up op alle vlakken te kort om een goede satirische film te zijn. De A-list cast kan het ook niet meer redden. Natuurlijk snap ik de kritiek die de film wil leveren wel. We zijn als mensen zoveel bezig met onszelf, de rijken worden steeds rijker en de armen armer. Zeker als we kijken naar de pandemie waar we nu in leven kun je dat wel enigszins vergelijken met de gebeurtenissen in de film. In eerste instantie worden de wetenschappers niet geloofd en is iedereen ineens astronoom. Klinkt bekend?
Hoewel Don’t Look Up met dat gegeven een goede kritische kijk op de huidige wereld had kunnen geven, komt het gewoon niet over. De film is erg langdradig. Vooral het begin duurt veel te lang. Daarnaast zijn er gewoon teveel personages dat het bijna niet bij te houden valt wie wie is en waarom ze belangrijk zijn. Hoe dichter we bij het einde van de wereld komen, hoe minder prettig de film wordt om naar te kijken. Niet vanwege de confronterende inhoud, maar voornamelijk de manier waarop het gefilmd en bewerkt is. Te heftig. Daarnaast is al het commentaar dat gegeven wordt een beetje te overduidelijk. Ja, we weten dat we een narcistische samenleving zijn en dat we iets moeten doen.
Voor een komedie is de film ook bijzonder niet grappig. Het enige moment waarop ik enigszins moest lachen was in de post-credit scene. Dan heb je dus al 2,5 uur aan film gehad. Dat zou natuurlijk geen probleem zijn geweest als het niet geadverteerd zou zijn als een komedie. En juist goede scherpe komedie zou de boodschap beter over kunnen brengen. De balans is zoek in Don’t Look Up, waardoor het allemaal te chaotisch en vermoeiend wordt. Wil je echt een goede film met grappige momenten die toch erg scherpe kritiek levert? Kijk dan naar BlackKklansman.
Met wie ben jij het eens? Wat vond jij van Don’t Look Up? Laat het ons weten in de comments!
