Misschien worden we door de trailer van Civil War een beetje op het verkeerde been gezet, want deze film is absoluut geen actiefilm. Wat verwacht je van A24, het grootste onafhankelijke filmproductiebedrijf van de wereld. Regisseur Alex Garland maakte voor A24 al de films Ex Machina (2014) en Men (2022) en krijgt nu het grootste budget in de geschiedenis van de studio: 50 miljoen euro. Dat kun je er dan ook absoluut terugzien.
Waar gaat Civil War over?
In Amerika is een burgeroorlog uitgebroken. Inwoners van de staten Texas en Californië zijn in opstand gekomen en strijden onder de vlag van de ‘Western Forces’ (WF) tegen de Verenigde Staten en dienst president, die voor het eerst drie termijnen mag dienen. We volgen de twee journalisten Joel (Wagner Moura) en Lee Smith (Kirsten Dunst), die het ingenieuze idee hebben om tot het Witte Huis te komen en het allereerste interview met de president af te nemen sinds het uitbreken van de oorlog. Tijdens een aanslag in New York redt Lee de jonge journaliste Jessie (Cailee Spaeny), die samen met oud-gediende en mentor Sammy (Stephen McKinley Henderson) die werkte voor de New York Times. Het doel: voor 4 juli (Fourth of July) het Witte Huis bereiken, anders zal de aanval op datzelfde Witte Huis door de WF eerder plaatsvinden.
Het personage Jessie lijkt het meeste raakvlak te hebben met jou als kijker: iemand die de gebeurtenissen door een roze bril bekijkt en de tijd van haar leven lijkt te hebben. De onervaren, jonge hond steekt schril af tegen Lee, die uiteraard niet zit te wachten op het enthousiasme en uiteindelijk ook de jonge trauma’s van Jessie. Dingen die Lee al tientallen keren heeft ervaren, ziet Jessie voor het eerst. En wij als kijker ook.
Angstaanjagende Plemons
Het acteerwerk van voornamelijk de twee mensen op de voorgrond, Kirsten Dunst en Wagner Moura, vinden we vaak wat vlak. Natuurlijk komt dat ook omdat hun karakters vrij emotieloos door het leven gaan, maar toch hadden we van hen wat meer vuurwerk verwacht. Dat krijgen we wel van Cailee Spaeny, die ook in deze Garland productie laat zien dat ze haar talentenstatus dik en dik verdiend.
We kunnen niet om het fantastische en tegelijkertijd doodenge moment met Jesse Plemons’ personage in de hoofdrol heen. Plemons heeft nog geen vijf minuten schermtijd, maar maakt het meeste indruk van alle personages die we deze film tegenkomen. Je denkt vast en zeker nog wel eventjes na over wat je zojuist voorbij hebt zien schieten. Een scene waar alles in zit: haat, geweld, breinbrekers en angst. Een keerpunt in de film.
Een lange roadtrip vol ideeën
De verhaalopbouw is voor een oorlogsfilm vrij vreemd, maar wel heel passend bij de manier waarop Garland meer van zijn films opbouwt. De fikse roadtrip brengt de vier hoofdpersonages op verschillende plekken, waarbij verschillende verhaallijnen elkaar doorkruisen. Het zijn eigenlijk meer ideeën die maar kort op het scherm verschijnen, waarbij wij vervolgens als kijker worden gedwongen onze eigen invulling te maken.
De grote vraag van deze film is: waar kijken we nu exact naar? De film wil heel graag laten zien dat het een blockbuster is – kijk alleen maar naar de trailers – maar heeft daarvoor net iets teveel boodschap. De spiegel moet op de voorgrond staan, maar daarvoor ligt het spektakel dan weer te veel als een dikke deken over de film heen. Het spektakel, of misschien beter: het budget. Met 50 miljoen zit Civil War alsnog vijf keer onder het budget van de gemiddelde Marvel-film, maar het valt wel goed op. Is het spektakel of is het filmhuis? Kiest zelf maar.
Conclusie
Vinden we het erg dat de trailers een ander beeld schetsen dan de uiteindelijke film die we te zien krijgen? Nee. We klagen vaak over trailers die te veel van de film laten zien en dat gebeurd hier eens een keer niet. Deze karakterstudie zit niet bomvol boodschappen die er lekker dik bovenop liggen, maar pakt wel uit met de nodige cynisme en satire. Veel actie krijg je niet, maar je zit wel van het begin tot het eind op het puntje van je stoel.