Gameverfilmingen en series zijn al enige tijd bekend. Sonic en The Last of Us is zijn bekende en zeer goed ontvangen shows en films die de meesten hebben gezien. Nu is de volgende Video Game serie aan de beurt, namelijk Fallout. In deze role playing games van Bethesda is de wereld vernietigd in een nucleaire oorlog en kruipt de speler in de huid van een bewoner van een vault. Dat zijn grote ondergrondse bunkers waar een select groepje mensen de tijd uitzit met als doel om de bovengrondse wereld weer te bevolken als er leven mogelijk is. Jij wordt uitverkoren om deze ruige wereld te verkennen om je vault te redden. Daarnaast maak je als speler bizarre avonturen mee en kom je kleurrijke personages tegen. Dit alles in een post-apocalyptisch setting met een retro futuristisch atomic punk sausje. Zeg maar jaren 50 televisies en radio’s maar ook lasers en huishoudrobots. Wat volgt in deze avonturen zijn duivelse dilemma’s over goed of kwaad in een meedogenloze wereld met een goede dosis zwarte humor. Waar grof geweld de normaalste zaak van de wereld is. De vraag is of de Fallout serie het bronmateriaal goed heeft begrepen.
Waar gaat Fallout over?
Na een zeer indrukwekkende openingsscène maken we kennis met de wereld en wat er van over is. Lucy (Ella Purnell) is een Vault dweller. Binnen Vault 33 maken zij en haar medebewoners deel uit van een mierzoete commune. Na de nucleaire oorlog verstoppen zij zich ondergronds in commerciële vaults en leven daar generaties lang door middel van samenwerken en tenenkrommende beleefdheid. Zo proberen de Vaults en haar bewoners de apocalyps te overleven. Helaas wordt het leven van de bewoners ruw verstoord en is Lucy genoodzaakt om de Vault te verlaten. Haar beschermde leven laat ze achter en nogal naïef trekt ze de grote wereld in. Ondertussen laat ze haar broertje Norm (Moises Arias) achter in de vreemde surrealistische samenleving van Vault 33. Waar de beleefdheid niet alles is wat het lijkt.
Maximus (Aaron Moten) is opgegroeid in de bovengrondse wereld en maakt deel uit van een semi religieuze organisatie, de Brotherhood of Steel. Dit genootschap heeft als doel om technologie voor de nucleaire apocalyps veilig te stellen. Door middel van Knights, die met grote harnassen gemuteerde monsters kunnen bevechten, trekken ze de wildernis in om die missie met veel geweld te volbrengen. Maximus heeft geen makkelijk leven als aspirant lid van de brotherhood. Maar hij heeft wel een duidelijk doel voor ogen: een Knight worden en met het harnas het leven zuur maken voor de mensen die hem pijn doen. Tot slot maken we kennis met Cooper Howard (Walter Goggins). Deze voormalige Hollywood acteur is in de wereld van Fallout een gevreesde zwartgallige gunslinger die door de nucleaire gevolgen van de bommen is gemuteerd in een bijna onsterfelijke Ghoul. Daardoor voelt hij geen pijn meer, maar is er weinig menselijks meer over in zijn doen en laten.
Interessante verhaallijnen
Natuurlijk komen deze personages en hun belangen elkaar tegen. Het verhaal van botsende belangen is niet nieuw. Toch krijg je elke aflevering meer en meer inzicht in de achtergronden en de motivaties van de verschillende karakters. De chemie tussen de personages en hun achtergronden in deze apocalyps is zeer goed uitgewerkt. Waar Lucy redelijk naïef met goede hoop de apocalyps probeert te bedwingen, toont Cooper Howard dat je met kogels en grof geweld je weg moet banen in deze krankzinnige wereld. Ook blijft het verhaal van Norm het broertje van Lucy als een bizar mysterie zich ontwikkelen. Hij ziet dat na de crisis in zijn Vault 33 er vreemde dingen gebeuren en het perfecte plaatje van de Vault en zijn bewoners begint langzaam maar zeker te barsten te vertonen. Ook het verhaal van de dogmatische opgevoede Maximus die nu met eigen ogen de buitenwereld ziet maak voor een vermakelijke serie met boeiende verhaallijnen.
Deze verschillen in verhaallijnen die per episode worden gevolgd maken dat je altijd wel een plotpunt hebt om naar uit te kijken. En de verschillende dynamieken van de wereld bovengronds en ondergronds vormen een leuk contrast. De groei van personages is naast verrassend ook geloofwaardig. De toon is daarentegen een stuk minder serieus dan bijvoorbeeld The Last of Us. En dat is eigenlijk prima, daardoor blijft Fallout ondanks het deprimerende thema prettig wegkijken. Zwarte humor en emotionele scènes wisselen elkaar in een hoog tempo af. Soms is het acteerwerk en schrijfwerk qua niveau wel wat wisselend. Enkele emotionele scènes landen niet helemaal maar over het algemeen blijft Fallout goed zijn verhaal balanceren tussen het tonen van absurdistisch geweld en de boodschap van het vinden van je weg in een grotere gevaarlijke wereld. Waar een mensenleven niet veel meer waard is.
Atomic Punk
Qua aankleding en presentatie valt er ook veel te zien. De Atomic Punk stijl is fantastisch uitgewerkt. Scenes liggen vol met voorwerpen die zo uit de game kunnen komen. In overtuigende actiescènes vliegen ledematen en bloed in het rond, dus een sterke maag is soms nodig. Deze actie komt er in de overtuigende SFX goed naar voren. Gevechten zien er spectaculair uit en zijn zeer divers. En ook de verschillende gemuteerde monsters en zonderlinge mensen van de bovenwereld zijn prachtig geschminkt en gekleed. Soms zijn details overduidelijk CGI, maar die momenten zijn schaars en niet storend.
De Atomic Punk stijl van Fallout is goed neergezet met net niet futuristische apparaten en wapens. Soms zie je dat er qua sets en details wel grote verschillen zijn. De Vaults zien er zeer gestileerd uit terwijl sommige wasteland shots en scènes net even minder qua kwaliteit zijn. Toch blijft de stijl trouw aan de gameserie en kiest het een eigen verhaal om te vertellen met een oog voor detail. Daarnaast is de soundtrack gevuld met muziek van voor de jaren 50, waardoor scenes en set pieces soms ironisch en soms emotioneel net wat meer lading krijgen.
Conclusie
De wereld van Fallout boeit in het eerste seizoen en dat maakt het een goed startpunt. De personages zijn geloofwaardig en interessant om te volgen. Het verhaal heeft een goede balans tussen humor, actie en gevoelige momenten. Daarnaast komt de videogame wereld via de set pieces echt tot leven en toont het de post apocalyptische wereld op een eigen manier. Het verhaal is geen hoogvlieger maar daardoor kijkt de serie net even wat makkelijker weg dan bijvoorbeeld de wat serieuze tegenpolen. Fallout doet zijn eigen ding met donkere humor en veel geweld maar ook af en toe met een gevoelige snaar. De knipogen naar de games zijn voor de echte spelers niet te missen en leuk om te volgen maar ook voor de niet-kenners is dit een prima kennismaking met het Fallout universum.