Pedro Pascal staat momenteel hoog aan de top. De acteur is in veel populaire series te zien, waaronder The Last of Us, een verfilming van de populaire videogame. Vanaf het begin af aan waren fans al enthousiast en dat is knap. Het spel, dat uitgebracht werd in 2013 voor de Playstation, is universeel geliefd. Het was een nieuwe spin op het populaire apocalyps genre waarin zombies de wereld wederom overnemen. Maar dat was niet de kracht van het verhaal. De kracht zat hem in het goede verhaal, de soepele gameplay en de diepgaande thema’s. Genoeg redenen dus om er geen verfilming van te maken, want verfilmingen van games zijn over het algemeen niet heel succesvol.
Gelukkig is onze angst geen waarheid geworden. In de handen van showrunners Neil Druckmann (die de game heeft bedacht) en Craig Mazin (bekend van Chernobyl), is de serie bijna een meesterwerk geworden. Het is het perfecte voorbeeld van eer doen aan het bronmateriaal, maar daarnaast ook nieuwe horizonnen ontdekken, de franchise uitbreiden en de serie op eigen benen laten staan.
Waar gaat The Last of Us over?
Het is het jaar 2003. Een uitbraak van de schimmel cordyceps zorgt ervoor dat mensen in monsters veranderen. De wereld is compleet verwoest. De overlevenden verzamelen zich in Quarantaine zones of stichtten hun eigen nederzettingen. Twintig jaar na de uitbraak moet overlever Joel (Pedro Pascal) de wees Ellie (Bella Ramsey) door de Verenigde Staten heen smokkelen. Ellie is immuun voor cordyceps en mogelijk ligt in haar DNA het antwoord voor een vaccin. Maar de wereld waarin ze leven is gevaarlijk en zombies zijn niet de grootste van hun zorgen. Ze hebben elkaar nodig om te overleven in de brute wereld.
Trouw aan het spel
Het is duidelijk dat Druckmann en Mazin de loyale fanbase van het spel in het achterhoofd hebben gehouden tijdens het maken van de serie. Sommige iconische scenes zijn precies verfilmd zoals ze ook in het spel gebeuren. Toch voelt de serie niet perse als een verfilming van een game. Dat komt ook omdat het bronmateriaal zo goed is uitgewerkt en de ontwikkeling van de personages voorop heeft staan. De serie houdt zich voor het grootste deel vast aan de verhaallijn, maar is het sterkst op het moment dat er wordt afgeweken van die verhalen. Zo is aflevering drie, het achtergrondverhaal van Bill en Frank, ontzettend mooi in elkaar gezet.
HBO heeft er een groot budget tegenaan geknald om de serie te maken en dat is te zien. De serie is duister, maar esthetisch is het prachtig. De productie, de CGI, alles is in orde en draagt bij aan de schoonheid en het angstaanjagende van de post apocalyptische wereld.
Focus op personages
The Last of Us is een serie waarin zombies de overhand hebben, maar die zombies zijn nooit de hoofdrolspelers. Zelfs in een wereld met letterlijke monsters blijkt dat de levenden vaak de grootste monsters zijn. De serie werkt dit concept erg goed uit zonder dat het te geforceerd overkomt. Dit wordt ook voor een groot deel gedragen door Pascal en Ramsey. Ramsey weet de perfecte balans te vinden tussen de onschuld en het scherpere randje van Ellie. Pascal is perfect gecast als Joel, omdat hij de hardheid uitstraalt. Je ziet dat hij een masker draagt om zijn trauma te verwerken en de angst die hij met zich meedraagt om wederom een vaderfiguur te moeten zijn. Het maakt het einde, dat precies hetzelfde is als in de game, des te meer hartverscheurend. Het laat begrip zien voor de personages en de moeilijke en hartverscheurende keuzes die ze moeten maken in een gebroken wereld.
Conclusie
The Last of Us is een voorbeeld van hoe een game adaptatie wél werkt. Het laat de gruwelen zien van hoe een post apocalyptische wereld eruit zou kunnen zien en laat mensen mensen zijn. Niemand is perfect en zelfs de helden maken keuzes die niet altijd moreel verantwoord zijn. Deze serie moet je kijken.
The Last of Us
Goed
- Goed verhaal
- Fantastische cast
- Goed ontwikkelde personages
- Visueel prachtig
Niet zo
- Horror valt mee
