De films van regisseur Wes Anderson moeten je liggen. Het verhaal in zijn films is nooit rechttoe rechtaan maar heeft altijd een diepere laag en betekenis. En ik ga meteen eerlijk zijn, ik heb weinig van zijn films gezien en ben wellicht niet het publiek waarvoor zijn nieuwste film Asteroid City gemaakt is. Hoewel de film er visueel fantastisch uitziet, is het verhaal lastig te volgen als je niet je volledige aandacht erbij houdt. Wellicht is het een interessant commentaar op het leven en de dood, maar toch voelt de film een beetje leeg.
Waar gaat Asteroid City over?
De film speelt zich af in een Amerikaanse woestijn in 1955. De woestijn is feloranje en wordt omringd door oranje rotsen. Er is een klein dorpje in de woestijn genaamd Asteroid City. Het bestaat uit een motel, een garage en rijen van kleine witte huisjes. 5000 jaar geleden is er een meteoriet ingeslagen en daarom is er een feloranje krater die veranderd is in een observatieplek van de regering. Het dorp organiseert een conventie voor jonge stargazers en Space Cadets, waarbij superslimme studenten zijn uitgenodigd om hun uitvindingen te laten zien. De ouders van deze slimme leerlingen zijn een fotograaf gespeeld door Jason Schwartzman en een filmster gespeeld door Scarlett Johansson. De cast wordt verder nog aangevuld door Tom Hanks als een strenge opa, de moteleigenaar gespeeld door Steve Carell en Tilda Swinton als astronoom, naast nog veel meer sterren.
Meer sketches dan een vloeiend verhaal
Asteroid City is zoals eerder benoemd visueel erg mooi en typisch Wes Anderson. Toch wordt het visuele al snel monotoon, net als de interacties tussen de vreemde personages. Het verhaal voelt ook niet echt als een goed afgerond verhaal. Er worden grote gebeurtenissen geïntroduceerd zoals een atoombom test, maar daar wordt verder niets mee gedaan. De interacties tussen de personages voelen daarnaast meer als losstaande sketches dan als een geheel. We worden aan het begin van de film er ook op geattendeerd dat we niet echt naar een film kijken. Nope, we kijken naar een toneelstuk. Maar eigenlijk kijken we naar een televisieserie over het maken van dit toneelstuk. Heel erg verwarrend. Daarnaast komen er een berg A-listers opdraven die vrijwel niets te doen hebben, zoals Margot Robbie, Jeff Goldblum en Willem Dafoe. Ze dragen echter niets bij aan het hele verhaal.
Het is niet perse dat Asteroid City geen goede film is. Voor de liefhebber van Andersons werk is het uiteraard een aanrader. Ook de kijkers die graag op zoek gaan naar diepere betekenissen kunnen hun lol op met deze film. Het is een film die je vaker moet kijken om de verschillende lagen echt te doorgronden. De film vertelt over hoe mensen omgaan met hun emoties, door bijvoorbeeld kunst, maar ook hoe menselijke creaties, zoals bijvoorbeeld die atoombom, ons allemaal kunnen vernietigen. Als je de tijd hebt om te graven, dan is Asteroid City zeker een interessante film, maar je hoofd moet er wel naar staan.
Conclusie
Hoewel ik geen liefhebber ben van het werk van Anderson, kan ik zijn artistiek en visie an sich best waarderen. Asteroid City is vooral een goede film voor kijkers die dieper in de betekenis van een film willen duiken, of bijvoorbeeld een filmstudent die alle lagen moet analyseren voor een schoolproject. Het is zeker geen film die je op zet omdat je even zin hebt om lekker onderuit gezakt iets weg te kijken. Voor het juiste publiek is Asteroid City een prima film, maar voor de gemiddelde kijker is het iets te monotoon om interessant te zijn.
Asteroid City
Goed
- Top cast
- Visueel mooi
- Diepere lagen
Niet zo
- Je moet het vaker kijken om het te snappen.
- Monotoon
