Recensie: BlacKkKlansman kruipt onder je huid

Soms dan bekijk je een film die toch meer dan zomaar een film blijkt te zijn. Er zijn films die proberen om een boodschap over te brengen, maar er zijn er maar weinig die echt impact maken. BlacKkKlansman is er daar één van. Nadat de credits op het scherm verschenen, was de hele zaal nog steeds in shock over het einde. Niemand stond op. Er was ook niemand die sprak. Even voelde het alsof het hele publiek samen zijn adem inhield. Als er zoiets gebeurt, dan weet je dat je net een krachtige film hebt gezien. Maar wat maakt BlacKkKlansman een must-see? Laten we daar eens naar kijken.

Waar gaat het over?

Het zijn de vroege jaren 70 en Ron Stallworth (John David Washington) is de eerste Afrikaans-Amerikaanse detective die in dienst is van de Colorado Springs Politie. Hij is er op gebrand om zichzelf in de kijker te spelen en daarom gaat hij op een gevaarlijke missie, namelijk het infiltreren en ontmaskeren van de Ku Klux Klan. De jonge detective haalt zijn ervaren collega Flip Zimmerman (Adam Driver) over om undercover te gaan. Samen is het hun missie om de extremistische haat groep te stoppen, voordat ze hun boodschap kunnen overdragen aan het algemene publiek.

Slim en grappig genoeg om je oncomfortabel te maken

BlacKkKlansman is gebaseerd op het boek van de echte Ron Stallworth. Het vertelt het verhaal van een tijd waarin de black community actief vocht voor hun rechten en van de KKK die recht tegenover hen stond. Hoewel de stijl van de film laat zien dat het gaat om een andere periode in de tijd, zijn de onderwerpen die aan bod komen erg relevant. De film heeft een wat lagere snelheid, waarbij het verhaal belangrijker is dan de actie scenes. Het werkt echter perfect. De spanning wordt op een fantastische manier opgebouwd. Ieder moment voel je je steeds ongemakkelijker worden.

De film mixt serieuze momenten met humor. Die momenten werkten erg goed, al durfde niemand in de zaal hardop te lachen. Het onderwerp is zo gevoelig dat je niet weet of het wel geoorloofd is om te laten merken dat iets grappig was. Als een film je dat laat voelen, dan weet je dat het werkt. De film kruipt onder je huid en laat je niet zo makkelijk meer los.

BlacKkKlansman is zeker een film waarover je nog lang nadenkt nadat je de zaal uit bent gelopen.

Goede cast

Een film als deze werkt of faalt gebaseerd op de performance van de cast. In deze film is de cast hetgeen wat de film juist zo speciaal maakt. John David Washington is fantastisch als Ron Stallworth. Hij heeft er geen enkele moeite mee om een geloofwaardig personage uit de jaren zeventig neer te zetten. Ook weet hij zich door het verhaal te navigeren met een combinatie van zelfverzekerdheid en een kwetsbaarheid die mooi zijn om te zien.

Natuurlijk stelt Adam Driver ook nooit teleur. Al is Topher Grace degene die de show daadwerkelijk steelt. Hij speelt David Duke, de leider van de KKK. Hij ziet er uit als de charismatische leider en klinkt ook zoals hem. Wat dat betreft is het een fantastisch staaltje casting. Het is ook niet makkelijk om een personage te spelen wiens idealen haaks staan op die van jezelf. Grace doet dit echter met enorm veel overtuigingskracht. De meesten zullen hem alleen kennen van That 70s Show, maar in deze film laat hij zijn talent goed zien.

Conclusie

Een van de momenten die het meeste impact had op het publiek was het einde van de film. Hierin werden beelden getoond van recente gebeurtenissen, zoals bijvoorbeeld Charlottesville en de beelden van een auto die op een groep mensen in reed. Na het kijken van zo’n goede film, was het erg confronterend om te zien dat de geschiedenis ons nog niets heeft geleerd. Laat de film je verbazen, maar misschien nog belangrijker dan dat; laat het je inspireren om een beter en toleranter persoon te zijn.