Ah, de rijken der aarde. Ze hebben het niet makkelijk. Zeker de laatste jaren zijn ze het mikpunt van satirische films. Hoewel ze het er vaak nog prima van af brengen, met geld is ten slotte veel te koop, is dat niet zo in de smakelijke horror comedy The Menu. In deze film wordt een zeer specifiek genre van rijke mensen te kakken gezet in een setting van de over-de-top gourmet wereld. Afgeschreven beroemdheden, elitaire journalisten en rijke foodies die doen alsof ze meer weten dan de chef zelf. De eerste helft van de film laat zien hoe rijke mensen elkaar constant proberen af te troeven. In de tweede helft komt het allemaal tot een smakelijke conclusie.
Waar gaat The Menu over?
Een grote groep excentrieke rijke mensen gaat met een ferry naar een afgelegen eiland. Hier regeert de beroemde Chef Slownik (Ralph Fiennes) die in zijn restaurant de meest culinaire hoogstandjes aflevert. De cynische Margot (Anya Taylor-Joy) is niet onder de indruk, maar haar date Tyler (Nicholas Hoult) ziet zichzelf als een culinaire connaisseur dus ze doet haar best om hem te pleasen. De rijke mensen doen hun best om elkaar af te troeven met hun kennis over het eten of met hun status. Dit verandert allemaal als het menu een duister randje krijgt.
De film zit slim in elkaar
The Menu valt in principe onder het horrorgenre, maar er zitten geen jumpscares of al te gore momenten in de film. Dat is fijn, want dat maakt de film ook goed te kijken voor de minder grote helden onder ons. Het verhaal zit slim in elkaar. De eerste helft van de film is voornamelijk een showcase van hoe absurd het gedrag van mensen wordt naarmate ze enorm veel rijkdom bezitten. Chef Slownik serveert bijvoorbeeld een letterlijke rots en er wordt vol enthousiasme op gereageerd. In de eerste helft krijgen alle gasten een gepersonaliseerde experience die ze natuurlijk ook verwachten.
Echter wordt de toon van de gepersonaliseerde gerechten steeds grimmiger en duisterder. Subtiel worden we naar het moment geleid die de katalysator is voor de rest van de film. Toch, als dit moment gebeurt, voelt het erg onverwacht. De boodschap is duidelijk en ligt er soms wel erg dik bovenop. Teveel macht en rijkdom zorgt voor corruptie bij mensen. Het is niets wat we niet weten, maar The Menu serveert de boodschap op een ludieke manier.
De reden dat dit werkt is voornamelijk door de ijzersterke performance van Ralph Fiennes als Chef Slownik. Hij speelt de rol met een ideale mix van kalmte en obsessie. Zijn mimiek is subtiel, maar zo veelzeggend. Dat Fiennes een getalenteerd acteur is, dat wisten we al, maar hij laat in The Menu zien dat hij een meester is in acteren. De chef begint ieder gerecht met een harde klap in zijn handen waardoor iedereen onmiddellijk stil valt. Als hij ook maar iets roept naar zijn werknemers, beantwoorden ze het met een overtuigende “Yes, Chef!” Vanaf het begin zet hij een gecompliceerd personage neer waarvan je weet dat er iets niet klopt, maar je kunt er nog niet meteen je vinger opleggen.
Taylor-Joy werkt prima als iemand die deze hele vertoning maar absurd vindt. Ze is niet rijk en bekijkt alles met argusogen. Haar cynische personage werkt goed met Hoult die een goede klootzak neerzet die geobsedeerd is met Chef Slownik. Een verdere uitblinker is Hong Chau als Elsa, de rechterhand van de chef. Alles wat ze zegt is vol authoriteit en zonder enige ironie. Helaas zijn niet alle personages even goed uitgewerkt. Zo is er een ouder stel, gespeeld door Reed Birney en Judith Light. De man gaat vreemd en de vrouw blijft achter haar man staan, ondanks zijn fouten. Verder zijn de personages niet ontwikkeld, wat jammer is, gezien de goede acteurs die de rollen vertolken.
The Menu is een feest voor het oog, wat knap is aangezien de film zich voor het grootste gedeelte in dezelfde ruimte afspeelt. De cinematografie ziet er dromerig uit, wat een schril contrast is met de gebeurtenissen in de film. The Menu mag dan wel een horror zijn, voor het eerste gedeelte valt het vooral in het dark comedy genre. De humor is subtiel maar wel pakkend en confronterend.
Conclusie
The Menu weet de spanning beter op te bouwen dan bijvoorbeeld een Don’t Worry Darling. Het voelt allemaal heel subtiel, terwijl je toch weet dat er iets niet in de haak is. Dat maakt de film erg sterk. Zeker ook in combinatie met de fantastische cast is dit een film die je moet zien.
The Menu
Goed
- Goed verhaal
- Goede opbouw van spanning
- Fenomenale cast
- Visueel prachtig
Niet zo
- Sommige personages zijn niet goed uitgewerkt
