Psychologische horrorfilms zijn vaak niet origineel, zo ook de film Smile uit 2022. Truth or Dare of It Follows fans zullen dan ook weinig nieuws ontdekken in deze film. Toch heeft dat ook veelal te maken met hoeveel horror je als kijker al achter de rug hebt. Ben je een nieuwkomer in de horror scène? Dan is Smile zeker een spannende opener.
Waar gaat Smile over?
Psychiater Dr. Rose Cotter heeft na een traumatische gebeurtenis last van onverklaarbare situaties. Steeds vaker krijgt zij last van angstaanjagende fenomenen die alleen zij kan zien. Wanneer ze op zoek gaat naar antwoorden, wordt ze alleen maar achterdochtiger. Als psychiater kan zij zelf nu een psycholoog gebruiken, want haar eigen geest begint zich tegen haar te keren. De overtuiging dat ze wordt achtervolgt, groeit. De kracht die daar verantwoordelijk voor is, voelt niet alleen bovennatuurlijk, maar ook kwaadaardig.
Worldbuilding
De wereld waarin het zich afspeelt is beperkt. Een groot deel van de film speelt zich af op het werk van Rose of bij haar thuis. Verder begint de film vrij abrupt, je leert de wereld van Rose langzaamaan kennen. Ook worden er uitstapjes gedaan naar het huis van haar zus, de psycholoog, de gevangenis en zelfs het huis van haar ex-vriend. Voor het griezeleffect in deze film maakt het eigenlijk niet heel erg uit waar het plaatsvindt, want het gevaar kan overal plaatsvinden.
Het plot is niet origineel, maar wel leuk. Deze film draait geheel om een doorgeef-formule, althans, of dat echt aan de hand is, is nog maar de vraag. Daarnaast is het een slow-burn film, wat wil zeggen dat het plot, narratief en scènes zich langzaam ontwikkelen, om vervolgens meestal tot een explosief einde te komen. Zelfs op de helft van de film is nog niet goed duidelijk wat er aan de hand is en wat nou waarheid is of niet. Doordat je pas op het einde weet wat er daadwerkelijk aan de hand is, wordt je aandacht als kijker goed vastgehouden.
Smile naar de personages
Sosie Bacon belichaamt de hoofdrol Psychiater Rose Cotter in de film. Ondanks dat Cotter de belangrijkste personage is, lijkt de kennismaking met haar door de film heen toch vlak. Je ziet waar ze werkt, maar eigenlijk niet precies wat ze doet. Je ontmoet haar man, die zo ongeveer drie keer terugkomt in de film. De ex-vriend, toevallig ook een agent, krijgt meer screentime. Andere kleine personages zijn de psycholoog, de zus van Cotter, een schim van het verleden van haar moeder en enkele collega’s. Geen van deze personages heeft een goede achtergrond waardoor er diepgang mist door de hele film.
Cinematics en geluid met een smile
Er wordt heel veel gebruikgemaakt van hoeken die aansluiten bij het gevoel dat de film wil geven. Door veel close-ups, krijg je als kijker een benauwd gevoel. Echter wordt dit soms een beetje in overmaat gebruikt. De verschillende invalshoeken van het filmen geeft het gevoel van spanning, je weet nooit wat erom de hoek schuil gaat.
Er lijkt een soort druilerige filter over de hele film heen te zitten wat niet geheel professioneel overkomt. Het is begrijpelijk dat vrolijke kleuren niet extra belicht worden, alleen op deze manier de toon zetten, voelt makkelijk en goedkoop. Het gebruik van geluid, of juist het gebrek eraan draagt bij aan de opbouw van spanning, echter wordt veel van de spanning in de film daarop gedragen.
Conclusie
Smile probeert met veel kenmerkende horrorelementen toch iets origineels neer te zetten. Het gebrek aan diepte in de personages is niet geheel nieuw binnen het horror genre, toch is het jammer en haalt het de betrokkenheid van de kijker weg.