Net als bijna iedereen zijn wij bij Geekish ook in de ban van Squid Game. Jennifer schreef al een recensie van de gehele serie, maar de serie blijft voer voor discussies. Het laat het effect van kapitalisme zien en geeft ook een realistische weergave in de psyche van personages die tot het uiterste worden gedreven. Natuurlijk hebben we ook allemaal onze favoriet en ook personages die we haten met een passie. Een daarvan is Gi-Huns vriend sinds kindertijd, genaamd Sang-Woo. Het internet vindt hem de slechterik, maar is hij dat wel? Of zijn we allemaal tegen hem omdat hij zich eigenlijk gedroeg zoals de meerderheid van ons zich ook zouden gedragen in deze situatie? Het is tijd om zijn personage eens te analyseren en te bekijken waarom moreel grijze personages nu zo interessant zijn.
Wie is Sang-Woo in Squid Game?
Cho Sang-Woo, gespeeld door Park Hae Soo, is een vriend van het hoofdpersonage Gi-Hun. Ze kwamen allebei uit de sloppenwijk, maar Sang-Woo kreeg het voor elkaar om naar de universiteit te gaan. Hij is daardoor de held uit de buurt. Echter heeft hij enorme schulden gemaakt door geld te verduisteren. De politie is naar hem op zoek. Sang-Woo maakt zijn moeder echter wijs dat hij in Amerika zit en dat het goed met hem gaat. Nadat er gestemd wordt om te stoppen met het spel, probeert Sang-Woo zelfmoord te plegen, waarna de deurbel gaat en hij een kaartje vindt van het spel. Wanhopig keert Sang-Woo terug en weet met zijn scherpe analyses en koelbloedige daden ver te komen. Juist daarom is hij niet populair bij het grote publiek, omdat hij een aantal favoriete personages vermoord.
Een realistische kijk op het spel
Sang-Woo weet als personage in wat voor situatie hij zit. De meeste spelers vergeten dat en ontkennen de situatie waar ze in terecht zijn gekomen. Natuurlijk is hij geen goed personage. Hij heeft geen moraal kompas en had bijna zijn vriend laten sterven door informatie achter te houden tijdens het tweede spel. Dan is er ook het bedriegen van lieve Ali. Hij moet wel een slecht persoon zijn, toch?
Niet helemaal. Sang-Woo is intelligent, wat regelmatig door Gi-Hun en zijn moeder wordt bevestigd. Hij bekijkt het spel met een analytische blik en realiseert zich dat hij keuzes moet maken die niet wenselijk zijn. Hij accepteert het feit dat iedereen behalve de winnaar zal sterven. Iets wat onze hoofdpersoon weigert te doen. Meedoen aan het spel betekent dat je meewerkt aan moord. Sang-Woo weet dat iedereen die speelt hier ook medeplichtig aan is. De onschuld van personages als Ali en Gi-Hun werken misschien om de kijker empathie te geven, maar dat maakt ze niet minder medeplichtig.
Strategie
Bot gezegd, zonder Sang-Woo hadden de meeste van onze favoriete personages de eerste paar spellen niet eens overleefd. Als we naar het meest extreme geval hiervan kijken dan hebben we het over het spel met de glazen brug. Sang-Woo kiest ervoor om iemand op de offeren. Iets wat de andere personages die over waren niet zouden doen. Echter als hij dat niet had gedaan, dan waren ze allemaal gestorven. Wellicht dat het moraal gezien een betere keuze was geweest om met z’n allen te sterven, maar vanuit de logica werkte dit toch beter.
Opoffering
Wat de serie ons duidelijk maakt is dat dit wanhopige mensen zijn die eindelijk een kans krijgen om te overleven. Hun leven buiten het spel is de letterlijke hel. Hoe ze ook proberen te overleven, uiteindelijk zijn ze toch ten dode opgescheept. Het spel geeft ze een kans op een nieuw leven, iets wat Sang-Woo prima begrijpt. In het laatste spel offert Sang-Woo zich ook op door zichzelf te vermoorden. Waarschijnlijk was deze keuze niet omdat hij Gi-Hun wilde sparen, maar omdat hij wist dat zijn vriend hem niet zou doden. Zelf kon hij niet meer winnen, en als Gi-Hun zou opgeven dan zou het allemaal voor niets zijn geweest. Sang-Woo wist ook wel dat Gi-Hun de moeder van Sang-Woo zou helpen. Door zichzelf te vermoorden, paste hij zijn analytische vermogen toe zoals hij dat ook had gedaan bij de andere spelers. Dat maakt hem zeker geen goed persoon, maar wel een van de meest interessante personages.
Moraal grijze personages zijn interessanter
Sang-Woo is een van de meest interessante personages in de serie omdat hij veel gelaagder is dan anderen. Gi-Hun, Ali en zelfs Sae-Byeok zijn moreel gezien goede personages die loyaliteit voorop stellen. Ze hebben een idealistische blik op de wereld en ook op het spel en weigeren te accepteren dat ze niet allemaal zullen overleven. Deok-Su is een voorbeeld van een personage die gewoon door en door slecht is. Een personage als Sang-Woo zorgt ervoor dat we hem haten, maar niet omdat hij nu zo slecht is, maar juist omdat hij een realistische weergave is van mens zijn.
We willen natuurlijk allemaal denken dat we goede personen zijn die in deze situatie loyaal zouden blijven aan onze vrienden. Toch is de ideologie slechts een fantasie. Als we de intelligentie en het analytische vermogen hebben die Sang-Woo ook heeft, dan is de kans heel groot dat we dezelfde keuzes zouden hebben gemaakt. In een situatie van leven of dood zijn er maar weinig mensen die zichzelf echt zouden opofferen. Het instinct om te overleven is te groot in de meeste mensen en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Wellicht dat we Sang-Woo daarom wel zo haten. Niet omdat hij Ali heeft verraden, maar omdat hij in principe een spiegel is. Hij confronteert ons met een harde realiteit die we niet onder ogen willen zien. Squid Game is namelijk niet zoals de Hunger Games. Het is sterven of winnen. Een andere keuze is er niet.
Conclusie
In veel series en films zijn personages erg vlak en onrealistisch. Squid Game heeft een boel interessante personages die een realistische weergave geven van het menselijk brein. Het is waarschijnlijk een van de redenen dat de serie zo mateloos populair is. Dat gezegd hebbende is het belangrijk om te weten dat de meeste mensen niet helemaal goed zijn en ook niet helemaal slecht. Sang-Woo bewijst dat. Soms worden goede mensen tot het uiterste gedreven en maken ze keuzes die ze onder andere omstandigheden nooit zouden hebben gemaakt. De acteur die Sang-Woo speelt gaf zelf ook aan dat hij op een gegeven moment geen verschil meer voelde tussen zichzelf en het personage. Hij kon alle beslissingen die het personage maakte vanuit zijn eigen rationele gedachten uitleggen.
Het is een duidelijk voorbeeld van hoe goed deze serie geschreven is. Hopelijk komt Netflix met nog meer van zulke goede series in de toekomst. Een tweede seizoen van deze serie zou in ieder geval al een goed begin zijn.
