Recensie: All the Bright Places viert het leven
Netflix is lekker bezig op het gebied van Young Adult films en series. Denk aan fluffy films als The Kissing Booth, of romantische films als To All the Boys I’ve Loved Before en het vervolg daarop. De streamingdienst komt nu met een film met heftigere onderliggende thema’s in plaats van ‘vind hij me leuk’. All the Bright Places is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jennifer Niven, dat in het Nederlands uitkwam als Waar het licht is. Het boek is fantastisch en een must-read. Haalt de film datzelfde niveau?
Hier gaat All the Bright Places over
De omschrijving van Netflix zelf is echt super summier:
Twee tieners met persoonlijke problemen vormen een krachtige band als ze aan een bevrijdende reis beginnen die de wonderen weerspiegelt van Indiana.
Aan de hand van deze ene zin gaat denk ik niemand deze film kijken. Iets langer dan: de film vertelt het verhaal van tieners Violet en Finch. Hun paden kruizen elkaar als Finch Violet vindt terwijl zij bovenop een viaduct staat. Wil ze springen? Violet kampt met een depressie door de dood van haar oudere zus. Finch heeft zo zijn eigen mentale issues. Vanaf hun ontmoeting groeit er iets van vriendschap tussen de tieners. Langzaam maar zeker geven ze hun geheimen aan elkaar prijs: Violet ontdekt dat Finch niet de freak is waar iedereen hem voor houdt en Finch leert Violet weer van het leven te houden.
Finch neemt voor een schoolproject Violet mee door de staat Indiana en laat haar zien dat er genoeg dingen zijn om nog van te kunnen houden. Langzaam maar zeker lukt het hem om Violet weer uit haar depressie te kunnen halen. Maar dat lijkt ten koste te gaan van zijn eigen mentale gezondheid…
Heftige thema’s
Zoals gezegd gaat deze film over heftige onderwerpen: rouw, depressie, mentale gezondheid en zelfmoord spelen allemaal een prominente rol. Aan het einde van de film komt zelfs nog een stukje tekst in beeld waar mensen (in Amerika) voor hulp naar toe kunnen. Het had Netflix gesierd om in de ondertiteling hier bijvoorbeeld het Nederlandse nummer voor zelfmoordpreventie (0900-0113) te noemen, maar dat terzijde. Ondanks de zware onderwerpen voelt All the Bright Places nergens superzwaar aan, en dat komt vooral door de personages. Het is een film die het leven viert.
Zowel Violet als Finch hebben hun eigen problemen, maar je ziet de sprankeling in hun ogen. Vooral Finch is het eerste deel van de film ontzettend opgewekt en vrolijk. Het helpt dat hoofdrolspelers Elle Fanning en Justice Smith echt ontzettend goede chemie hebben samen. Hun vriendschap is ontzettend geloofwaardig en de scènes die ze samen delen zijn erg fijn om naar te kijken. Het duurde even voordat de perfecte Finch was gevonden, maar met Smith heeft de casting echt punten gescoord.
Boekverfilming
Toch blijft dit maar een film van nog geen twee uur. Daardoor konden sommige aspecten uit het boek niet overgenomen worden. Het is logisch dat sommige scènes er niet of anders in zitten: zo werkt een verfilming. Wat wel jammer is, is dat de personages hun eigen tone of voice nu moeten missen. Het boek wordt afwisselend verteld vanuit de oogpunten van Violet en Finch, en zo leer je beide personages echt goed kennen. In het boek weet je wat ze voelen, en wat ze doormaken. De film lijkt vooral gefocust op Violet en dat is jammer, want Finch is een van de best uitgewerkte boekpersonages ooit. Nu krijg je niet goed genoeg mee wat Finch doormaakt en hoe hij zich exact voelt en dat is echt een gemis.
Ook de band tussen Violet en haar zus is prominenter aanwezig in het boek, waardoor het gemis alleen maar heftiger is. Zo draagt Violet de bril van haar zus. In de film draagt ze ook een bril, maar deze lijkt gewoon van haar. Het zijn kleine details die makkelijk in de film gepast hadden zonder dat er een heel nieuw subplot voor bedacht had moeten worden. Door al deze beslissingen voelt de film wat gehaast aan, alsof er heel snel van punt A naar punt B toegewerkt moet worden.
Conclusie
All the Bright Places is geen slechte film. Het is een film met belangrijke thema’s en het is weer eens wat anders dan een (romantische) komedie. Dit is een film die het YA publiek zal aanspreken, en de hoofdrolspelers zijn echt fantastisch. Maar als je deze film hebt gezien en je denkt ‘hier mist wat’ of ‘ik wou dat het langer had geduurd’… lees dan het boek. Er is uiteraard zelfs een speciale filmeditie uitgekomen, al vind ik persoonlijk de oorspronkelijke cover mooier, ook omdat Finch’ Post-Its daarop prominent aanwezig zijn. Hoe dan ook een waarschuwing voordat je deze Netflix Original gaat kijken: hou zakdoekjes bij de hand. Het is een emotioneel verhaal.
All the Bright Places
Het boek is beter
Goed
- Chemie tussen hoofdrolspelers
- Thema's
- Toffe bijrollen
- Muziek
Niet zo
- Personages vlakker dan in boek
- Voelt wat gehaast aan
Laat een reactie achter