Het kan twee kanten opgaan met een film geregisseerd door M. Night Shyamalan. Of de film is heel erg goed, of het is ellende (we kijken naar jou, The Last Airbender). Nu blijkt dat Shyamalan ook in staat is om een middelmatige film neer te zetten met een interessant plot, maar een magere uitvoering. Laten we het zo zeggen, de Apocalyps is niet Shyamalans ding. Eerder ging het al mis bij The Happening en After Earth. In Knock at the Cabin verfilmt hij het boek The Cabin at the End of the World door Paul Tremblay. Een horrorboek waarvan de verfilming vrij weinig horrorelementen heeft en zelfs de spanning is ver te zoeken. Wat over blijft is een vrij matige film die niet perse slecht is, maar ook niet heel erg goed.
Waar gaat Knock at the Cabin over?
Eric en Andrew zijn samen met hun geadopteerde dochter Wen op vakantie in een afgelegen blokhut. Hun vredige vakantie wordt echter bruut verstoord als er een grote vreemde man op Wen afkomt. De man geeft aan dat hij het jammer vindt dat hij iets ergs moet gaan doen. Als er dan nog drie vreemden aan komen lopen, raakt Wen in paniek en gaat snel het huis in. De vreemden weten toch binnen te dringen en beweren dat ze visioenen hebben gezien over het einde van de wereld. De enige manier op de apocalyps te stoppen is als Eric, Andrew en Wen een van hen vrijwillig opoffert. Een moeilijke keuze, want kies je voor je eigen geluk of voor het voortbestaan van de mensheid?
Zwak verhaal maar Bautista is goed
Het probleem van Knock at the Cabin is vooral het uitermate zwakke verhaal. Op zich is het idee interessant en in het boek was dit ook veel beter uitgewerkt, maar in de film komt het verhaal niet boeiend genoeg over. Eigenlijk zou je continue van de spanning op het puntje van je stoel moeten zitten, maar de gebeurtenissen boeien eigenlijk maar weinig. Op de televisie zie je wel dat er rampen gebeuren, maar de daadwerkelijke impact is op geen enkel moment voelbaar. In plaats van je als kijker bezig te laten houden met de vraag of er nu echt een apocalyps gaande is of niet, wordt er vooral veel gediscussieerd. Er zit geen nuance in het verhaal. Hier en daar wordt er wel wat informatie gegeven, maar niets helpt de opbouw van de wereld en het verhaal.
Er zit ook bizar weinig horror in deze horrorfilm. Niet dat er meer gorigheid in had gehoeven. Het mist echter die spanning. Geen enkel moment doet je geloven dat er ook maar iets op het spel staat. In plaats van ons te laten zien waarom deze mensen gedreven worden om verschrikkelijke dingen te doen, komt er anticlimax na anticlimax. Shyamalan brengt ook elementen in het verhaal die daarna vrijwel niet meer van belang zijn, behalve dat het af en toe nog eens benoemd wordt. Halve ideeën worden de film in geslingerd zonder dat het daadwerkelijk wordt uitgewerkt.
Het acteerwerk is ook bijzonder mager. Op Bautista en Abby Quinn na is vrijwel iedereen naar de school van overacting geweest. De reacties zijn gewoon niet geloofwaardig. Bautista laat echter zien dat hij juist wel op weg is om een prima acteur te worden die meer kan dan steeds dezelfde rollen spelen. Zijn Leonard is dan wel enorm, maar hij brengt de emotie en gevoeligheid goed over. Dat is een hele prestatie. Vooral aangezien de rest van de cast vooral naar elkaar schreeuwt en hyperventileert.
Conclusie
Het hele idee van Knock at a Cabin gaat verloren in Shyamalans handen en laat als enige resultaat een film achter met een absurd aantal close-ups. Dat is jammer, want het concept is erg interessant. De uitvoering is echter een stuk minder dan verwacht.