Een tijdje geleden recenseerde ik al het fantastische boek Sixteen Souls. Gelukkig is het een duologie en is er dus nog een boek in de serie waar je van kunt genieten. In mijn review van het eerste boek maakte ik al duidelijk dat het concept van deze duologie fantastisch is. Ook Twelve Bones, het vervolg, is weer spannend, gevoelig, meeslepend, authentiek en sfeervol. Ondanks dat het eerste boek beter in elkaar zit, raad ik deel twee zeker aan.
Waar gaat Twelve Bones over?
Charlie Frith and his new love, Sam, have just saved the dead from the living! Now it’s time to focus on being a normal couple – if such a thing exists?
But when a new threat lurks in the shadows, this time to the living, and all who Charlie and Sam hold near, they must put everything on the line – including their lives – to work out who is behind it. And even then, it may not be enough!
Nóg meer personages dan in Sixteen Souls
Als je vond dat er te veel personages zaten in Sixteen Souls, zet je dan schrap voor Twelve Bones. In dit vervolg werd het mij zelfs wat te veel af en toe. Dat kwam namelijk doordat er behoorlijk wat nieuwe personages bij kwamen, boven op de originele groep in combinatie met een complexere verhaallijn.
Er wordt nóg meer gelogen en gebackstabbed dan in het vorige boek en dat kan frustrerend zijn. Je kan als lezer dus niet echt voorspellen wat er gaat gebeuren en wie de slechterik is. Het tapijt kan constant onder je voeten vandaan gerukt worden. Dat vind ik zelf niet heel prettig, omdat ik het leuk vind om het plot zelf uit te vogelen. Net als met moordmysteries waarbij de moordenaar ineens een doodgewaand familielid blijkt te zijn waarvan je niet wist dat die bestond. Stom!
Twelve Bones is complex, maar tof
Naast de ingewikkelde verhaallijn en de overlading aan personages, is ook het magiesysteem in dit boek nóg complexer dan het vorige. Er worden veel meer opties toegevoegd aan de wereld die je dacht te kennen. Je krijgt echter eigenlijk geen extra uitleg. Ineens zijn er verschillende soorten kwaadaardige spoken en spookvallen. En natuurlijk extra magische krachten die voortborduren op wat we in boek één hebben meegemaakt. We moeten maar gewoon accepteren dat dingen gaan zoals ze gaan. Dat vond ik aan de ene kant jammer. Aan de andere kant zat ik ook niet per se te wachten op magische midichlorians (zoals hoe in Star Wars the force wordt uitgelegd).
Twelve Bones is een queer YA urban fantasy-aanrader
De diversiteit in Twelve bones is echt top, al had ik persoonlijk net iets meer aandacht gegeven aan het feit dat Sam een binder draagt. Ik denk niet dat de auteur beseft dat binders best gevaarlijk kunnen zijn (bijvoorbeeld gebroken ribben kunnen opleveren bij verkeerd gebruik). Het was dus een goeie mogelijkheid geweest om hier iets meer bewustzijn over te creëren. Er is een scène waarin Sam klaar is om te gaan slapen en hij en Charlie er plotseling nog op uit moeten. Dit was een mooi moment geweest om te zeggen dat Sam een tijdje geen binder mag dragen bijvoorbeeld, omdat een max van 8 uur per dag wordt aangeraden. Geen kritiek, maar een aandachtspuntje dat nog een extra laag diepgang had kunnen geven.
Verder blijft de schrijfstijl prettig, is de worldbuilding gaaf, zit er toffe persoonlijke ontwikkeling in en gave vijanden, al is vooral het magiesysteem wat te uitgebreid voor twee boeken. Ik rootte enorm voor onze helden en heb keihard gejankt tijdens de ontknoping #noshame. Sommige climaxen of plotwendingen gingen wat snel of waren te makkelijk, maar dat maakte niet zoveel uit, omdat het tempo prettig was. Kortom: hopelijk komt er een derde boek in de Sixteen Souls-saga, want er zijn zeker genoeg losse eindjes!
Twelve Bones
Spooky & swoony
Goed
- Schrijfstijl
- Meeslepend
- Origineel
Niet zo
- Veel personages
- Verwarrend plot
- Magiesysteem kan beter
