Het is alweer tijd voor mijn eerste boekrecensie van 2021! Eind december begon ik in Hazelwoud van Melissa Albert. Begin januari had ik hem uit. In de tussentijd werd ik dolenthousiast, raakte ik heel erg in de war en juichte ik om de ontknoping. Dit boek was dus echt een rollercoaster en in deze recensie vertel ik jullie waarom. Alles zonder spoilers uiteraard!
Hazelwoud werd in 2018 uitgegeven bij Moon en is een vertaling van The Hazelwood. Het werd vertaald door Merel Leene.
In een land hier ver, ver vandaan… (of toch niet?)
Ik lees bijna nooit de hele flaptekst van een boek, omdat ik vaak vind dat dit teveel weggeeft van het verhaal. Afgaande op de titel en de cover dacht ik daarom dat Hazelwoud zich afspeelde in een sprookjesbos en dat daarin iets duisters zou gebeuren. Ik was dus best verbaasd toen dit boek begon op een Amerikaanse snelweg… Voor degenen die ook niet precies weten waar dit boek over gaat plaats ik hieronder de flaptekst 🙂
“De zeventienjarige Alice is het grootste deel van haar leven samen met haar moeder op de vlucht geweest voor het ongeluk dat hen achtervolgt. Maar wanneer Alice’ oma, schrijfster van een duister sprookjesboek, op haar landgoed het Hazelwoud overlijdt, lijkt het ongeluk hen in te halen: Alice’moeder wordt ontvoerd door een man die zegt dat hij uit het Achterland komt – de dreigende bovennatuurlijke wereld uit haar oma’s verhalen. Alice’ enige aanwijzing is het bericht dat haar moeder voor haar achterlaat:
BLIJF WEG UIT HET HAZELWOUD
Alice heeft haar oma’s fanatieke fans altijd zo veel mogelijk vermeden, maar nu zit er niets anders op: ze moet hulp vragen aan haar klasgenoot en Achterland-superfan Ellery Finch. Hij helpt haar gelukkig maar al te graag, al vraagt Alice zich wel af waaróm hij zo gretig op haar aanbod ingaat. Om haar moeder terug te vinden, moeten Alice en Ellery afreizen naar het Hazelwoud, naar de wereld waar haar oma’s sprookjes hun oorsprong vonden. Zal Alice er tijdens haar zoektocht achterkomen waar haar eigen verhaal begon… en vooral waar het misging?”
Het dolenthousiaste begin
Toen ik me eenmaal realiseerde dat het boek anders begon dan ik dacht, dook ik het verhaal in. De hoofdpersonages vond ik erg tof uitgewerkt. Ik had het gevoel dat ik ze begreep en dat ze zich op een menselijke manier gedroegen. In sommige boeken mis ik dit een beetje, dan vind ik de gemaakte keuzes onrealistisch. De hoofdpersonages in Hazelwoud waren heel mooi neergezet. De bijfiguren waren wat platter. Je kan natuurlijk niet ieder personage uitgebreid beschrijven, maar voor mij had dit toch dieper gemogen.
Een aantal gebeurtenissen uit het begin vond ik super intrigerend (geen spoilers uiteraard). Het maakte me ontzettend nieuwsgierig naar de rest van het boek. Ik werd steeds enthousiaster van alles wat er gebeurde. Veel dingen waren nog vaag, maar daar houd ik wel van. Er kwam echter een punt dat het iets té vaag werd…
Het verwarrende middenstuk
Na ongeveer 150 pagina’s begon ik me steeds meer af te vragen hoe alles bij elkaar zou komen. Mijn moeder vroeg me op een gegeven moment waar het boek over ging. De volgende 20 minuten was ik een heel onsamenhangend verhaal aan het vertellen over een meisje dat op zoek was naar haar moeder. Ik besefte dat ik eigenlijk niets begreep van het plot. Het verhaal was tot op zekere hoogte wel te volgen, maar er gebeurde zoveel tegelijk dat dat steeds moeilijker werd.
Omdat dit boek me toch heel tof leek, zette ik door. De volgende 100 pagina’s las ik heel langzaam. Ik las vaak stukjes twee keer om ze goed te begrijpen. Daarnaast stopte ik soms met lezen om goed na te denken over wat er nou eigenlijk aan de hand was. Toen een grote climax eenmaal bereikt was, was ik super blij dat ik had doorgezet! Dit boek is toch echt wel met een klapper geëindigd 🙂
De ontknoping die mij liet juichen
Ik zal niet te veel vertellen over het einde, want ik wil natuurlijk niets verpest voor jullie. Wat ik wel kan zeggen is dit: het einde maakt alles goed! De ontknoping was spannend, ontroerend en in één woord fantastisch. Ik heb gelezen dat er nog twee boeken door Melissa Albert zijn geschreven over het Hazelwoud. Als deze vertaald worden, ga ik ze zeker lezen!
Hebben jullie ook wel eens gehad dat je veel moeite had met een boek dat later heel tof bleek te zijn? Deel hieronder dan jullie ervaringen, ik ben heel benieuwd!
