Franse urban fantasy Mortel moet je niet te serieus nemen
Mortel is een verrassende Franse urban fantasy serie op Netflix. Het is chaotisch en verwarrend, maar zeker de moeite waard. Mortel compenseert namelijk met spanning en persoonlijke ontwikkeling. Je beseft niet eens dat je een band opbouwt met de hoofdpersonages tot je ze al in je hart hebt gesloten. Helaas gold dat niet voor alle personages. En is ook seizoen twee van Mortel wel de moeite?
Waar gaat Mortel over?
Wat mij pakte om deze serie te gaan kijken, is dat het beschreven wordt als een urban fantasy waarin twee scholieren een pact sluiten met een demon waardoor ze krachten krijgen. Ik had geen hoge verwachtingen en na de eerste aflevering was ik zeker niet overtuigd, maar ergens was ik toch wel nieuwsgierig waar het heen zou gaan.
Victor en Sofiane, twee jongens die eigenlijk niets met elkaar te maken hebben, raken samen verwikkeld is een vreemd plot om Sofiane’s broer te redden. Natuurlijk heeft Victor ook zijn eigen redenen om Sofiane bij te staan door alle gekte… En wat kan Luisa, kleindochter van een voodoo priesteres in hun plannen betekenen? Met z’n drieën ontrafelen ze het mysterie rondom de verdwijning van Sofiane’s broer, de verdwijning van meer tieners en de spontane depressie die als een aanstekelijke ziekte door de school trekt.
Wat maakt Mortel uniek?
Ik heb nog nooit iets gezien of gelezen over een wereld die demonen, goden, krachten, spreuken, hikikomori’s en voodoo combineert. Dit klinkt waarschijnlijk een beetje much en toegegeven, dat is ook zo. Uiteindelijk sluit alles wel op elkaar aan, maar het zorgt vaak ook voor verwarring, helemaal als je in het tweede seizoen ook nog flashbacks krijgt… Maar! De seizoenen sloten zo goed op elkaar aan, dat ik niet eens doorhad dat ik met seizoen twee begonnen was. De rode draad is de hele serie door goed te volgen en duidelijk aanwezig.
Wat pas echt heel tof aan Mortel is, is de persoonlijke ontwikkeling die de hoofdpersonen doormaken. Aan de ene kant is er veel ruimte om dat uit te diepen. Aan de andere kant laat dat weinig over voor ontwikkeling van andere personages. Ik vond het in dit geval niet heel erg. Het is gaaf om te zien dat Sofiane zichzelf leert kennen en op zichzelf durft te gaan vertrouwen, zodat hij daadwerkelijk iets van zijn leven kan maken. Luisa leert volwassen worden en verantwoordelijkheid te nemen, zodat ze ook haar eigen levensdoel na kan streven. Victor leert voor zichzelf opkomen, zichzelf begrijpen en strijden voor wat hij juist vindt. Het is zo gaaf om te zien dat de personages elkaar daarin weten te hinderen en helpen.
Waarom moet je toch niet te hoge verwachtingen hebben?
De hele serie had voor mij eigenlijk wel zonder Sofiane’s broer gekund. Het dilemma tussen iemand willen redden die misschien eigenlijk niet eens een goed persoon is, terwijl je toch om diegene blijft geven is wel heel sterk, maar ik gaf oprecht niet om hem. Dat maakte de hele serie af en toe wat oninteressant en ongeloofwaardig. Prachtig om te zien dat Sofiane alles voor zijn broer zou doen, maar vaak kon ik daar niet helemaal in meegaan.
Audrey had voor mij ook niet in seizoen twee gehoeven. Ze heeft geen persoonlijkheid of een daadwerkelijk eigen verhaallijn. (Dat geldt trouwens ook voor Tatiana.) Ze is echt een means to an end. De romantische rol die Audrey speelt komt helemaal uit het niets en is ongeloofwaardig (veel tell in plaats van show). Ten eerste had het geen nut, maar het deed daadwerkelijk af aan de rest van de serie voor mij. Haar plottwist aan het einde van seizoen twee zorgde er dan ook voor dat ik enorm hard met mijn ogen rolde. Heel voorspelbaar. Het had voor mij klaar mogen zijn, helemaal omdat de eerste twee seizoenen zo goed op elkaar aansloten.
Kortom: Mortel is leuk als je het niet te serieus neemt
Als je je hersenen uit wil zetten voor wat heftige actie en ontroerende tienermomenten én je het niet erg vindt dat je het af en toe niet kan volgen, is Mortel ideaal. De fantasyelementen vliegen je om de oren, zodat het af en toe complete chaos is, maar met het hoge tempo en de lekkere muziek vond ik dat niet zo erg. Alleen de finale van seizoen twee vond ik een beetje teleurstellend, grotendeels vanwege Sofiane’s broer en Audrey. Als er een seizoen drie komt, ga ik toch wel weer kijken.
Mortel
Spannend en chaotisch
Goed
- Hoofdpersonages
- Meeslepend
- Gave muziek
- Uniek
- Bomvol fantasy
Niet zo
- Chaotisch
- Verwarrend
- Bijpersonages
- Voorspelbaar einde
Laat een reactie achter