Boek één uit de All Our Hidden Gifts trilogie heeft een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Dat maakte het extra jammer dat boek twee en drie teleurstelden. Ondanks dat de schrijfstijl in alle boeken lekker wegleest als een warm mes door boter, weet het de toffe sfeer van boek één niet uit te smeren naar de rest van de serie.
Waar gaat All Our Hidden Gifts over?
“Maeve’s strangely astute tarot readings make her the talk of the school, until a classmate draws a chilling and unfamiliar card—and then disappears.
After Maeve finds a pack of tarot cards while cleaning out a closet during her in-school suspension, she quickly becomes the most sought-after diviner at St. Bernadette’s Catholic school. But when Maeve’s ex–best friend, Lily, draws an unsettling card called The Housekeeper that Maeve has never seen before, the session devolves into a heated argument that ends with Maeve wishing aloud that Lily would disappear. When Lily isn’t at school the next Monday, Maeve learns her ex-friend has vanished without a trace.
Shunned by her classmates and struggling to preserve a fledgling romance with Lily’s gender-fluid sibling, Roe, Maeve must dig deep into her connection with the cards to search for clues the police cannot find—even if they lead to the terrifying Housekeeper herself. Set in an Irish town where the church’s tight hold has loosened and new freedoms are trying to take root, this sharply contemporary story is witty, gripping, and tinged with mysticism.”
Ik kwam voor de witchiness, bleef voor de queerness
De titel en kaft intrigeerden me meteen toen ik All Our Hidden Gifts in de winkel zag liggen. In de flaptekst kwamen de tarotmagie en nadruk op vriendschap goed naar voren. Laat dat nou precies zijn wat ik nodig had toen ik dit boek ging lezen. Die focus op vriendschap is heel fijn voor iemand die niet van zwijmelromances houdt. En als klap op de vuurpijl: ik had niet verwacht dat meerdere vormen van diversiteit zó goed en prettig naar voren zouden komen. Het is echt heel goed uitgewerkt, als een integraal onderdeel van het verhaal. Mijn complimenten.
Hou rekening met de leeftijd van de doelgroep
In het begin is de schrijfstijl net een beetje cringy voor iemand die ouder is dan de doelgroep. Maeve is niet echt een likable hoofdpersonage, waardoor je niet altijd achter haar staat, terwijl dat wel de bedoeling is. Halverwege het boek wordt het al gauw een stuk serieuzer en grimmiger gelukkig. Door het hele verhaal heen leest de schrijfstijl lekker weg en heeft het een prettig tempo. Iets minder tienerdrama had wel gemogen, maar de ‘finding yourself’ verhaallijnen met een vleugje romantiek zijn ontzettend aandoenlijk. De personages zijn erg gelaagd, wat supertof is om te lezen.
Worldbuilding van All Our Hidden Gifts houdt te wensen over
Het magie-systeem rondom de tarotkaarten is super interessant, maar wordt overbodig complex gemaakt. Dat, terwijl het ook beter uitgewerkt had mogen zijn. Dit wordt in deel twee en drie van de serie alleen maar erger trouwens. The Housekeeper is een ontzettend gaaf personage met een vet achtergrondverhaal. Ze wordt heel sterk neergezet als creep en soms spookte ze zelfs rond in mijn dromen. Ik zou graag een korte verhalenbundel over haar lezen. Van mij had er zelfs nóg meer van de Ierse cultuur en folklore in mogen zitten, maar het moet natuurlijk niet stereotiep worden.
Het plot geeft je kippenvel
All Our Hidden Gifts heeft zo’n bizar goede slechterik(en). Hoe subtiel, griezelig en mysterieus is bijna niet voor te stellen. Dat heeft de auteur echt heel knap gedaan. De dreiging is altijd voelbaar en je weet nooit helemaal wat je kunt verwachten. Vooral richting het einde rootte ik enorm voor Maeve en kon ik het boek echt niet wegleggen. Ik had alleen meer willen geven om Lily, wat lastig was door gebrek aan ‘show’ omdat Lily het grootste deel van het boek dus vermist is.
Kortom: All Our Hidden Gifts is een aanrader, maar stop daar
Als je graag queer fantasyboeken leest met een duister randje, is dit echt een must-read. Daar wil ik wel bij zeggen dat boek twee en drie de ‘magie’ van het eerste deel niet weten terug te halen en dat ze vrij deprimerend zijn. Er ligt nóg meer nadruk op tienerdrama en ze bevatten meer zware/nare onderwerpen.
Mijn motivatie om te blijven lezen, was om erachter te komen of the Children verslagen worden of hoe the Housekeeper is ontstaan. Beide dingen gebeuren helaas niet echt. Het blijft allemaal nogal open en/of vaag. Dat is de grootste reden dat ik boek één liever als standalone had gelezen: de mysterie rondom het open einde blijft intact zonder dat je de illusie hebt dat alles afgerond gaat worden. Met twee extra boeken heb je die illusie wel en kom je van een koude kermis thuis.