Recensie: Het onzichtbare leven van Addie LaRue is prachtig

Er zijn maar weinig boeken die zoveel indruk op je maken, dat je ze na het uitlezen meteen weer zou willen lezen. Het onzichtbare leven van Addie LaRue is er daar echter wel eentje van. V.E. Schwab heeft lange tijd geworsteld met het idee voor dit verhaal, en nu eindelijk is het resultaat hier. Het boek is een ode aan het leven en magie in een wereld die we kennen, maar die toch zo anders is dan de wereld waarin we leven. Maar wat maakt het boek zo speciaal?

Waar gaat Het onzichtbare leven van Addie LaRue over?

Het is het Frankrijk van 1714. De jonge Adeline LaRue wil meer uit het leven halen dan wat haar geboden wordt. Ze wil de wereld zien, maar als jonge ongetrouwde vrouw krijgt ze die kans niet. Haar ouders dwingen haar om te trouwen met een oudere man, en in een wanhopige poging ontsnapt ze aan de trouwerij en bidt tot de oude goden om haar te redden. Zij geven geen gehoor, maar dan valt de duisternis in. Addie heeft geleerd om niet te bidden tot de Goden die na het donker antwoorden, maar ze is zo wanhopig dat ze een deal sluit met de duisternis.

Ze zal voor altijd leven, maar al snel komt ze erachter dat iedereen haar vergeet.

Totdat 300 jaar later iemand haar eindelijk herinnert, en alles ineens verandert.

Prachtig geschreven

Het eerste wat opvalt is de manier waarop het verhaal geschreven is. Het boek zit vol met paars proza, zonder dat het eigenlijk storend wordt. Daardoor is het genieten van de prachtige citaten en wijze levenslessen die Schwab ons meegeeft. Schwab neemt ons mee door de geschiedenis die 300 jaar duurt, maar het is geen historische roman. In tegendeel. Het is het verhaal van Addie. Dit boek illustreert het verhaal van overleving en het dringende gevoel dat we allemaal een indruk willen achterlaten in deze wereld. Dat is dus iets wat Addie niet kan. Iedereen vergeet haar, per slot van rekening. Addie leert gaanderweg dat zijzelf niet perse een indruk hoeft achter te laten. Ideeën zijn krachtig en zo weet ze toch invloed uit te oefenen op de geschiedenis.

Het onzichtbare leven van Addie LaRue is geen romantisch boek, ondanks het feit dat romantiek wel degelijk een rol speelt. Het is een liefdesbrief aan het leven. Dit wordt het meest duidelijk als Addie eindelijk Henry ontmoet, die haar herinnert. Zij vecht om te blijven leven, terwijl hij het leven eigenlijk niet meer ziet zitten. Het is een heftig contrast, maar Schwab weet het op een delicate manier te omschrijven. De rol van kunst in het verhaal is ook erg goed gedaan. Op een slimme manier is het verhaal in delen opgedeeld en ieder deel wordt geintroduceerd door een nieuw stuk kunst met een beschrijving erbij, en ieder stuk kunst heeft een relatie tot Addie. Het is een interessante touch.

Halverwege wordt het verhaal iets te langdradig en daalt het tempo flink. Het is dan ook geen boek vol actie en spanning, maar er is op een gegeven moment veel herhaling die niet nodig is om het punt over te brengen. Dit boek is al een dikke pil en het is jammer dat het tempo er niet in blijft. Het zijn vooral de momenten met Henry waarin dit gebeurt. Gelukkig doet het niet af aan de rest van het verhaal. De spanning loopt vooral op in de scènes waarin Addie en Luc elkaar treffen, daarvan waren er genoeg en toch te weinig.

Conclusie

Het is belangrijk om niet teveel te lezen over Het onzichtbare leven van Addie LaRue voordat je er zelf in begint. Alleen dan zul je echt meegesleept kunnen worden in het verhaal. Het is een prachtig boek die je je zeker nog lange tijd zult herinneren.

Het onzichtbare leven van Addie LaRue

4.05

Verhaal

4.5/5

Personages

4.3/5

Schrijfstijl

4.0/5

Romantiek

3.5/5

Originaliteit

4.0/5

Goed

• Mooi geschreven
• Leuke personages
• Wijze levenslessen

Niet zo

• Soms wat langdradig