Ik ben een lastige. Mijn haat voor liefdesdriehoeken is een beetje een principekwestie geworden. Ik zie het vaak als een soort aanval op single zijn of een gelukkige relatie hebben. Alsof die opties niet genoeg zijn of te saai en dat lijkt me niet een bericht dat je de wereld in wil sturen. Maar, ik overdrijf natuurlijk enorm. Er zijn zat mensen die liefdesdriehoeken gewoon leuk vinden om te lezen en dat heeft dan verder niets te maken met single zijn of relaties. Het is nou eenmaal net iets spannender dan als er niets noemenswaardigs gebeurt in een liefdesleven en het is minder heftig dan vreemdgaan, dus ik snap wel dat deze troop vaak gebruikt wordt. Dat kan op een goede manier en een… minder goede manier.
Liefdesdriehoek done right
Een goed voorbeeld van een liefdesdriehoek die er bij mij wel in ging, is degene uit Het Verdronken Land van Cyn Balog (Drowned). Heb je dit pareltje nog niet gelezen? Dit was mijn persoonlijke favoriet die ik in 2020 heb gelezen, dus doe dat vooral eerst even voordat ik het voor je verpest met de volgende spoiler
Spoiler voor Het Verdronken land van Cyn Balog (Drowned)
Dit verhaal gaat over Vina die op een klein eiland woont dat iedere dag overstroomd. Het leven is armoedig en de dood is normaal, heftig right? Nu is er ook een koning en een prinses die samen prinsheerlijk (pun intended) in een kasteel leven. Dat kan natuurlijk niet langer door de beugel.
Vina ontdekt koninklijke geheimen terwijl de ‘gewone burgers’ steeds meer in opstand komen. Er zijn maar weinig mensen van haar leeftijd op het eiland, dus ondanks haar ‘ruwe’ uiterlijk en handicap trekt ze de aandacht van twee jongens. De ene jongen is knap, perfect en haar beste vriend, maar ziet haar niet staan. De andere jongen is iets minder aantrekkelijk, maar wel lief en gepassioneerd en verkrijgt steeds meer status onder de burgers die hij opstookt. Wanneer Vina hem afwijst, omdat ze natuurlijk haar hart al verloren heeft aan de perfecte jongen, zet dit voor hem een persoonlijke ontwikkeling in beweging. Dat is hoe je een goede liefdesdriehoek aanpakt.
Spoiler voorbij: waarom werkt deze liefdesdriehoek?
- Het is geloofwaardig. Ondanks dat Vina niet heel knap of bijzonder is, zijn er gewoon niet zo veel opties. Het is dus niet heel gek dat twee jongens voor haar zouden kiezen. Ik heb er zo’n hekel aan als ‘gewone’ meisjes die niet heel knap zijn en een vlakke persoonlijkheid hebben toch twee geweldige love interests aan de haak weten te slaan… Over ‘I’m not like other girls gesproken’, daar hebben we ook een troop blog van!
- Het heeft impact. Ik zei aan het begin al dat ik een lastige ben. Ik vind het stom als de liefdesdriehoek de focus van een verhaal is, maar ik vind het ook stom als het zo’n zijspoor is dat het eigenlijk niets met de hoofdlijn van het verhaal doet. Laat het dan weg. Een liefdesdriehoek moet voor mij wél impact hebben, maar niet het focuspunt zijn. Balog heeft dat heel goed gedaan door het een zijspoor te maken dat iemands persoonlijke ontwikkeling in gang zet.
Ook een goed voorbeeld van impact is wanneer het een vriendschap in de weg zit (dramaaa) of dat het iemand zo erg kwetst dat het een verrader wordt. Het is geen liefdesdriehoek maar dit laatste is heel goed uitgewerkt in She-ra en de powerprincessen.
Liefdesdriehoek nee dankje
Nu vraag je je waarschijnlijk af hoe het nog meer fout kan gaan tijdens het schrijven van een liefdesdriehoek. Ten eerste wil ik nog even terugpakken op het bericht dat single zijn of een gelukkige relatie hebben saai is. Daar moet je gewoon mee oppassen. Daarnaast kun je een liefdesdriehoek al snel overbodig ingewikkeld maken met kinderen, welles/nietes of zelfs amnesia. En vreemdgaan, want dat is pas spannend (zucht). Mijn advies is: minder drama, meer beter, maar dat hangt ook weer af van welk genre je schrijft en wie je doelgroep is.
Ik heb een beetje rondgevraagd naar wat anderen van liefdesdriehoeken vinden en daar kwamen hele interessante reacties uit. Dit is een geparafraseerd voorbeeld:
“De standaard bad boy versus beste vriend die achter een meisje blijven aanlopen en haar blijven ophemelen, maakt niet uit wat ze doet, dat hangt me echt de keel uit. Veel te ongeloofwaardig en obvious. Het maakt het meisje ook nog een heel onsympathiek.”
En zelfs als je liefdesdriehoek goed is uitgewerkt, kan het een hoop frustratie opwekken bij de lezer. Zo’n driehoek is natuurlijk een opbouw naar een climax, iemand die wordt gekozen (of ‘ik kies voor mezelf’) en dan is er dus een foute keuze. Als je er als lezer helemaal in zit en je hebt de verkeerde gekozen, kan dat enorm irritant zijn.
“Ik kies soms voor de verkeerde love interest en dan is die in een tweede boek ineens een stuk minder leuk, omdat de auteur wil dat je voor de ander kiest.”
Ik kan me voorstellen dat het dan een beetje voelt alsof de auteur in het eerste boek tegen je gelogen heeft. Het kan frustrerend en onlogisch zijn en dat lijkt me niet de bedoeling.
Kortom: wees voorzichtig
Een liefdesdriehoek is al heel snel niet van toegevoegde waarde of overdreven. Persoonlijk zou ik ze alleen bewaren voor echt romantische boeken of zwijmel YA, tenzij je er dus een groot en pakkend verhaal van maakt om de hoofdlijn te ondersteunen. Maar ja, ik ben sowieso van de minder romantiek meer beter! Heb jij een hele andere mening? Ik hoor het heel graag in de comments.
