Als fervent YA-Fantasy lezer heb ik inmiddels wel een voorkeur voor wat voor boeken mij direct aanspreken en welke wat minder. Helaas ben ik niet zo’n groot fan van boeken over heksen, vampiers of zeemeerminnen. Maar dat betekent niet dat ik er nooit boeken lees zoals Twilight, Heks & Jager en de boeken van Richelle Mead. De Kingdom of the Wicked serie van Kerri Maniscalco is onlangs afgerond in het Engels, maar in het Nederlands is deze week het eerste deel verschenen bij uitgeverij Boekerij/Best of Fantasy: De prins van Toorn. Zij hebben er een prachtige limited edition van gemaakt die misschien nog wel mooier is dan de Engelse Fairyloot edities.

Waar gaat De prins van Toorn over?

Emilia di Carlo runt samen met haar familie een restaurant in Sicilië. Wat de meeste klanten niet weten is dat zij streghe zijn, heksen die in het geheim tussen de mensen leven. Wanneer Emilia’s tweelingzus Vittoria op een avond niet thuiskomt, besluit Emilia op onderzoek uit te gaan. Dat brengt haar naar het klooster waar ze het verminkte lichaam van haar zus vindt. Verdriet, woede en haat nemen de overhand en ze zweert de moordenaar van haar zus te vinden en het uiterste van haar magie te vragen om die persoon te laten boeten.

In haar zoektocht ontmoet ze Toorn, een van de zeven Prinsen van Zonden uit de hel. Emilia’s grootmoeder heeft haar en haar zus altijd gewaarschuwd voor die machtige heersers uit de onderwereld. Maar als blijkt dat Toorn ook op zoek is naar de moordenaar van Vittoria besluit Emilia zijn hulp tegen beter weten in te accepteren.

Mysterieuze en duistere sfeer

In het begin lijkt het verhaal vrij veel op andere boeken over heksen. Familie is een belangrijk onderdeel en de vorm van magie die zij gebruiken komt zo nu en dan even aan bod. Een klein extraatje is de Italiaanse achtergrond van de familie, het restaurant en hun gebruiken. Die geeft wat extra diepgang aan de verhaallijn en de personages. En die sfeer blijft goed in stand. Later wordt er dan wat plek gemaakt voor een fijne afwisseling tussen een duistere en mysterieuze sfeer waarin de magie meer naar voren komt.

Want mysterieus is het zeker. De duistere wezens die erin voorbij komen zijn angstaanjagend en gevaarlijk. Maar doordat het best wel wat verschillende wezens zijn moet je zo nu en dan wel goed opletten wat er allemaal gebeurt en wat er wordt verteld. Al die elementen brengen een hoop mogelijkheden met zich mee, maar er zijn regels gebonden aan magie en dat zorgt ook weer voor beperkingen. Hoe dat allemaal precies in zijn werk gaat, wordt pas later in het verhaal duidelijk.

Sterke personages en uitblinkende chemie

De meeste personages in het boek zijn vrij interessant. Emilia is pienter en niet op haar mondje gevallen. Haar opvliegende karakter brengt haar meermaals in gevaar, maar zorgt ook voor zo nu en dan een vleugje humor. Toorn wordt mysterieus en duister afgetekend, iets wat precies past bij een van de prinsen van de hel. De chemie tussen hen is dan ook erg intens, iets waar het verhaal echt in uitblinkt. De hoofdstukken waarin Emilia en Toorn tijd met elkaar doorbrengen zijn veruit het leukst om te lezen. Deze enemies to lovers-trope ligt er misschien wat dik bovenop, maar de uitwerking ervan is sterk.

De secundaire personages worden ook wel goed uitgewerkt, zoals Emilia’s familie, de directe betrokkenen daarbij en natuurlijk de prinsen van de hel. Ze hebben allemaal een eigen karakter waardoor er niet zomaar verwarring kan ontstaan. Want er komen best wel wat namen voorbij, maar ze blijven goed uit elkaar te houden.

Schrijfstijl en worldbuilding

De schrijfstijl van Kerri Maniscalco is prettig en toegankelijk. De hoofdstukken zijn niet te lang. Ook weet ze telkens op het juiste moment weer iets interessants of spannends te laten gebeuren. Hierdoor wil je als lezer steeds maar verder blijven lezen.

De wereld van Emilia verandert van de ene op de andere dag. Het is bijna onvoorstelbaar dat ze hiervoor nooit een demon tegen het lijf is gelopen. Er gebeurt dan op een gegeven moment ook wel heel veel en alle intriges en geheimen die langzaam onthuld worden lijken soms wat veel. Gelukkig blijft de rode draad goed zichtbaar. Wel heb ik het gevoel dat het verhaal in dit eerste deel echt even op gang moest komen. Het eind laat je namelijk best wel verbijsterd achter en het lijkt dat dit nog maar het begin van alles is.

Conclusie

De prins van Toorn is een duister en mysterieus eerste deel waarin niet alle mogelijkheden zijn benut. Wel bevat het sterke personages met een geweldige chemie. Het stoomt de lezers klaar om in het volgende deel volledig ondergedompeld te worden in de gevaarlijke wereld van de zeven prinsen van de hel.