We kennen het allemaal wel. We zien een trailer van een serie en willen er eigenlijk wel naar kijken, maar het is niet per se populair, noch ontvangt het uitzinnige reviews. Dan verandert de noodzaak van het kijken en duurt het een tijd om er toch aan te beginnen. Dat gevoel had ik bij de serie The Doll Factory. Toch heb ik hem gekeken en de vraag is natuurlijk, is de serie de moeite waard?I
Waar gaat The Doll Factory over?
Iris, een aspirant-kunstenaar die in een poppenwinkel werkt, en Silas, een teruggetrokken verzamelaar, ontmoeten elkaar toevallig in het Londense Hyde Park tijdens de opbouw van de Grote Tentoonstelling van 1851. Niet veel later wordt Iris gevraagd als model door de beroemde kunstschilder Louis Frost. Ze stemt in op voorwaarde dat hij haar les zal geven. Deze toevallige ontmoetingen zijn het begin van een steeds duisterder wordende obsessie.
Boek en verwachtingen
The Doll Factory is zoals gezegd gebaseerd op het gelijknamige boek van Elizabeth Macneal. De beschrijving van het boek en die van de serie komen vrijwel in het geheel overeen. Voor iemand die het boek nog niet gelezen heeft, is het vooral interessant om er zonder verdere informatie vooraf aan te beginnen. Door het kijken van de trailer is het duidelijk dat er verschillende vormen van kunst, romantiek en duistere elementen in naar voren komen.
The Doll Factory bevat veel kunstzinnigheid
Al vanaf de eerste aflevering is duidelijk dat er een bepaalde nadruk op kunst ligt. Zowel Iris, Silas als Louis en nog menig andere personages. Iris’ leven is in het begin vrij simpel. Ze werkt samen met haar zus in een poppenwinkel, maar is alles behalve gelukkig. Ze heeft een bepaalde drang naar liefde. En die lijkt ze langzaamaan te vinden bij twee personen: Silas en Louis. Naast haar werk schildert ze ook graag en de details van haar (schilder)werk worden goed in beeld gebracht.
Silas laat zich in met een meer lugubere vorm van kunst, maar ook hier wordt niet teruggedeinsd om de details over te brengen aan de kijkers. Toch blijft tekenen en schilderen het belangrijkst. Zeker het werk van Louis, wanneer dit tentoongesteld wordt. De verschillende vormen van kunst zijn interessant
Personages en acteren
In het begin lijkt het misschien dat er vrij veel personages aan bod komen, maar na de eerste twee aflevering merk je toch dat steeds dezelfde weer terugkeren. Je leert hen allemaal kennen, maar het blijft meestal vrij oppervlakkig. Waarom maakt Iris precies de keuze om haar zus achter te laten? Waarom is Louis zo geïnteresseerd in het schilderen van Iris en waaruit is Silas’ obsessie voor Iris precies ontstaan. Zo nu en dan vang je een glimp van hun achtergrond of beweegredenen op, maar over het algemeen blijft het vrij vaag. Later blijkt dat dit met een reden is gedaan, maar het zorgt er gedurende de afleveringen wel voor dat het soms wat lastig blijft om je met de personages te kunnen identificeren.
Hoe verder het plot zich ontwikkelt, hoe meer je verwacht dat de acteurs de rol van hun personage weten te omarmen. Bij deze serie kan dat niet per se gezegd worden. Misschien is het niet in chronologische volgorde opgenomen, dat kan, maar er miste gaande de serie een bepaalde connectie tussen de acteurs en hun rol. Soms was deze wel voelbaar, maar bij de ene persoon was het ook meer dan bij een andere.
Duister, duisterder, duisterst
Hoewel The Doll Factory vanaf de eerste aflevering een bepaalde duistere kant heeft, blijft zich dat gedurende de afleveringen ontwikkelen. Het brengt tegelijkertijd ook een ongrijpbare sfeer mee, wat interesse en een bepaalde urgentie/angst ontwikkelt. Hierdoor blijf je geprikkeld om verder te willen kijken tot het eind. Ineens vindt er dan ook een plotwending plaats, die ik zelf niet echt had zien aankomen. Dit veranderde de zaken ineens volledig. Er vinden daarna ook enkele nog duisterdere gebeurtenissen plaats die allemaal leiden tot de uiteindelijke ontknoping. De weg hiernaartoe is eerst wel intens waardoor je wilt blijven kijken. Maar op den duur wordt het wel lang gerekt, en verliest het aan kracht. Het daadwerkelijke eind is dan ook een beetje abrupt en bevat een beetje een anticlimax.
Conclusie
Als je van duister, kunst en een ongrijpbare sfeer houdt, dan is The Doll Factory wel de moeite waard om te kijken. Het is geen uitblinker, maar heeft een interessante basis en ondertoon die ervoor zorgt dat je wilt blijven kijken. Of ik het boek hierna nog ga lezen… Dat weet ik niet. Ik denk dat de clou voor het grootste deel nu al bekend is en het boek daardoor misschien wat traag aan gaat voelen. Misschien was het beter geweest eerst het boek te lezen?
The Doll Factory
Goed
- Goede weergave van verschillende kunstvormen
- Intense/duistere sfeer
Niet zo
- Trage opbouw
- Kort/onduidelijk einde
