In 2015 bracht schrijfster Paula Hawkins The Girl on the Train uit en nog geen jaar later werd het boek verfilmd, met Emily Blunt in de hoofdrol. Zowel het boek als het film waren een succes en nu, vijf jaar later, is het boek opnieuw verfilmd door Indiase filmmakers en acteurs. In februari verscheen de remake op Netflix.
Waar gaat The Girl on the Train over?
Mira Kapoor is recentelijk gescheiden van haar man Shekhar Kapoor. Na een ongeluk waarbij Mira haar baby verloor, raakte het koppel elkaar kwijt. Mira ging aan de drank en Shekhar vond iemand anders. Mira’s drankgebruik verergerde en haar baan als advocaat liet ze gaan. Om de schijn op te houden dat ze nog werk heeft, neemt ze elke dag de trein van haar huis naar het centrum van Londen. Elke treinreis komt ze langs een huis van een oh-zo-gelukkig-ogend stel. Soms ziet ze op het balkon, knuffelend, of voor de ramen. Of ziet ze de vrouw dansend in haar huiskamer. Voor Mira lijken deze twee personen alles te hebben wat zij gehad zou hebben, zonder het ongeluk.
Tot op een dag Mira langs het huis rijdt en de vrouw ziet knuffelen met een andere man. De dag daarna wordt in het nieuws bekend gemaakt dat er een vrouw vermist is geraakt: de vrouw die Mira elke dag zag door de ruit van de trein. Mira raakt verstrikt in de geheimen en lijkt er niet meer uit te komen.
India
The Girl on the Train is geschreven door de Britse schrijfster Paula Hawkins en de eerste verfilming is verfilmd door DreamWorks Pictures. Hierdoor zijn bij beiden zowel Amerikaanse als Britse invloeden te zien. Omdat de remake verfilmd is door een Indiaas film bedrijf, draait het verhaal ook om Indiase personages. De film is zowel in het Engels als het Hindoestaans; het wisselt elkaar af. Een enorm groot pluspunt voor de remake is wel dat de remake zich afspeelt in Londen, net zoals het boek. Want de hoofdpersoon in het boek, Rachel, is immers Brits. Toch werd de originele film uit 2016 gefilmd in New York, Amerika. Dat voelde vreemd aan, want Rachel was Brits en wie het boek had gelezen, had het zich voorgesteld in Londen; niet in Amerika.
Verder komen de Hindostaanse invloeden naar voren bij de beginscène tijdens een bruiloft waarop Mira en Shekhar elkaar leren kennen. Het was bijzonder om dit eens in de film te zijn, want er staan niet veel Hindostaans-gesproken series of films op Netflix. Of welke bekende streaming service dan ook. Er zit ook een aantal keer scènes tussen waar niet gesproken wordt, maar er een mooie Hindostaans nummer worden afgespeeld, die de scene ‘beschrijven’ als het ware.
Origineel en remake
In eerste instantie lijkt deze nieuwe versie van The Girl on the Train hetzelfde te zijn als het boek en de eerste film. De beschrijving is vrijwel hetzelfde, net zoals de cover van de film. Maar vanaf de eerste scène van de film is het al duidelijk dat de originele verhaallijn deels los is gelaten. De basis van het plot is nog hetzelfde, maar voor de rest is er van alles veranderd. Er zijn nieuwe personages bijgeschreven en zelfs belangrijke scènes zijn veranderd of geheel weggelaten.
Aan de ene kant is dit positief, want deze remake is nog geen vijf jaar na de originele film uitgekomen. Veel mensen die in 2016 de film hebben gezien, zullen zich het plot nog wel herinneringen en niet heel geïnteresseerd zijn in een ‘kopie’ van de film. Op deze manier onderscheidde de remake zich van het origineel; er gebeurde toch plotwendingen die je niet zag aankomen. Ook al had je het boek en de originele film gezien.
Aan de andere kant voelde het ook raar, want er misten echt key-points in het verhaal. Let op, spoilers: hoe in het boek en de film Rachel (ex-vrouw van Tom) en Anna (nieuwe vrouw van Tom), Tom vermoorden met een kurkentrekker, verwond Shekhar (remake versie van Tom) zich enkel met de kurkentrekker midden in de film. Dit was in het boek en de eerste film zo’n key-point, dat het ergens een gemis was dat dit niet terug kwam in de film. Aan het einde werd Shekhar werd slechts neergeslagen met een pistool en vervolgens opgepakt voor de moord op Nusrat (nieuwe versie van Anna).
Conclusie
In de remake lijkt het alsof de makers een aantal punten van de verhaallijn hebben overgenomen en vervolgens hun eigen draai aan hebben gegeven. In de remake van Carrie uit 2013 wordt dit bijvoorbeeld niet gedaan, maar omdat die remake tientallen jaren na het origineel uitkwam, is dit ook anders. En Carrie is immers zo’n iconisch verhaal, daar valt moeilijk iets aan de veranderen.
Of de veranderingen voor deze remake de film echt beter maakten, vind ik van niet. Ik had een aantal momenten dat ik niet helemaal snapte wat er aan de hand was en sommige stukken waren simpelweg ‘vaag’. Het is wellicht beter om deze film te kijken zonder de originele verhaallijn in je hoofd te hebben. Want afgezien van de treinreizen en de verdwenen vrouw, lijkt het een heel opzichzelfstaand verhaal. Hoe ik bij zowel het boek als de film uit 2016 op het puntje van mijn stoel zat, zat ik dat bij deze film allesbehalve. Het wordt zeker goed gespeeld, maar het voelt toch meer als een aftreksel dan een sterke remake.
