Pinocchio is de animatiefilm die ervoor gezorgd heeft dat vrijwel ieder kind bang was om te liegen. Stel je voor dat je neus enorm lang wordt? Of dat je terecht komt in een poppentheater? Genoeg om de nodige trauma’s te bezorgen. Zoals dat gaat met traumatiserende Disneyfilms, is de animatiefilm uit 1940 over het houten jongetje nog altijd ontzettend populair. Natuurlijk was het dan ook wachten tot er een live action versie van de film zou komen. Zonder al teveel bombarie is de film uitgekomen op Disney+. Tom Hanks speelt Gepetto en hoewel hij zijn best doet, weet Pinocchio op veel vlakken toch niet te raken.
Waar gaat Pinocchio over?
Gepetto (Hanks) is een eenzame man die een jongen uit hout kerft. Hij heeft het zwaar met het verlies van zijn zoon. Daarom wenst hij dat zijn creatie echt wordt. Door de magie van de Blue Fairy (Cynthia Erivo) komt Pinocchio tot leven. Als hij een echte jongen wil worden, dan moet hij laten zien dat hij dapper, eerlijk en onzelfzuchtig is. Zijn tijdelijke geweten, de krekel Jiminy Cricket (Joseph Gordon-Levitt) belooft Pinocchio dat hij zijn droom waar kan maken. Toch liggen er verleidingen op de loer die de houten jongen niet kan weestaan, met alle gevolgen van dien.
Visueel mooi maar mist inhoud
Het verhaal komt voor een groot deel overeen met het origineel uit 1940, op een aantal aanpassingen na. Zo is het einde anders dan in het origineel, wat op zich een prima aanvulling is. Er zijn een aantal live performances van onder andere Hanks en Luke Evans als de koerier. Voor de rest wordt er erg veel geleund op de CGI die niet in alle gevallen even goed gelukt is. Op sommige momenten werkt het erg goed. Zo ziet de Blue Fairy er prachtig uit en Pleasure Island is ook erg mooi gelukt. Maar Honest John (Keegan Michael-Key) en zijn compagnon Gideon zien er weinig realistisch uit. Ook Jiminy Cricket ziet er plastic-achtig uit waardoor hij minder schattig is om naar te kijken.
Er zijn naast het einde nog een aantal nieuwe elementen die de makers hebben toegevoegd. Sommigen werken beter dan andere. Zo is er een meeuw genaamd Sophia (Lorraine Bracco) die niet perse veel toegevoegde waarde heeft. De jonge puppeteer Fabiana (Kyanne Lamaya) en haar pop Sabina (Jaquita Ta’le) zijn wel leuke aanvullingen. De liedjes zijn ook over het algemeen hetzelfde gebleven, al heeft Fabiana een origineel nieuw lied dat nog best leuk is.
Het probleem is echter dat door de visuele effecten en doordat er weinig nieuws is aan het verhaal, de kijker eigenlijk geen reden heeft om zich te hechten aan deze personages. Hoewel het begrijpelijk is dat de makers Pinocchio zoveel mogelijk op de animatieversie wilden laten lijken, komt het allemaal toch niet over zoals zou moeten. Waarschijnlijk omdat je in je achterhoofd ziet dat het nep is.
Volwassen grapjes
De makers deden ook erg hun best om de film cool te maken voor de huidige jonge generatie, en er ook wat grapjes voor volwassenen in te stoppen. De enige die werkt, waarbij ondergetekende wel even moest gniffelen, was er eentje over Chris Pine. De toon van het script is echter ook niet heel duidelijk. Aan de ene kant willen ze hip zijn, maar aan de andere kant willen de makers zich vooral vastklampen aan het origineel. Dat werkt gewoon niet. Zelfs niet als je Tom Hanks hebt.
Conclusie
Pinocchio is voor het grootste deel wat je krijgt als iemand de superieure animatiefilm door een CGI jasje haalt. Er is niets aan toegevoegd dat de film naar enige hoogte tilt. De vraag is waarom het dan nodig was om er een live-action versie van te maken en deze meteen op Disney+ uit te brengen. Het is jammer, want het originele verhaal verdient beter dan dit.
