Het verhaal van Elvis Presley, de koning van Rock ’n Roll is tragisch. Helaas heeft dat tragische verhaal een Nederlands randje. Presley werd namelijk gemanaged door Colonel Tom Parker. Hij deed zich voor als een simpele Amerikaanse jongen, maar eigenlijk heette hij Dries van Kuijk en kwam hij uit Breda. Dries was niet illegaal in de Verenigde Staten en sloot zich aan bij een rondreizend circus, waar hij de kneepjes van de snow job leerde. Mensen hun geld afpakken en ze laten weglopen met een lach op hun gezicht. Hij zocht naar een nieuwe act en vond de jonge Presley. De rest is geschiedenis.
Voor ons is het onmogelijk om de impact van Elvis echt te weten. Een deel van mijn familie was een groot fan van de artiest. Ik hoorde verhalen over de dag dat hij overleden was. Mijn grootouders werden gebeld door een ander familielid met het nieuws en de hele dag werd er alleen maar gehuild. Elvis was meer dan alleen een zanger. Hij was een icoon. En hoewel de nieuwste biopic van Baz Luhrmann niet geheel accuraat is, brengt hij de King of Rock ’n Roll wel weer tot leven op een kleurrijke manier.
Waar gaat Elvis over?
De film gaat over het leven en de muziek van Elvis Presley (Austin Butler) gezien door zijn ingewikkelde relatie met zijn manager Colonel Tom Parker (Tom Hanks). Het verhaal duikt in de complexe dynamiek tussen Presley en Parker die 20 jaar lang duurt, van de opkomst van de jonge ster, tot aan zijn ondergang.
Niet accuraat maar wel kleurrijk
Voor de echt grote fans van Elvis zal het grootste deel van de film geen nieuwe inzichten brengen. Alle basiselementen van zijn verhaal zitten erin. Colonel Tom Parker wordt in deze film wel echt afgeschilderd als de slechterik, maar de realiteit ligt iets genuanceerder. Ja, Parker was een enorme zak die Elvis de afgrond in heeft geholpen, maar hij heeft ook veel goede keuzes voor zijn ster gemaakt. Toch is er een slechterik nodig en dat is Tom Hanks; in dit geval met veel protheses en een accent dat in de verste verte niet lijkt op dat van een Nederlander die zijn best doet over te komen als Amerikaan.
Butler doet het prima als Elvis, maar is vooral sterk op het moment dat hij op het podium staat. Hij heeft de verleidelijke bewegingen en speelsheid van Presley goed in de vingers. In de emotionele momenten buiten de optredens om is hij nog steeds overtuigend, maar iets minder sterk. Elvis wordt neergezet als een tragische held, maar daarbij worden bepaalde dingen die hem niet zo positief belichten weggelaten. Zo wordt er met geen woord gerept over zijn liefde voor de jonge meisjes. Elvis heeft veel invloed gehad op de muziekwereld en op vele fronten is hij een legende, maar geen legende met een smetteloze reputatie.
Goede muziek
Luhrmann weet van de standaard saaie biopic iets enorm kleurrijks en spectaculairs te maken. De glitter en glamour slaan je om de oren en ook de soundtrack is fantastisch. Gelukkig waren de makers wijs genoeg om te begrijpen dat de stem van Elvis niet geïmiteerd kon worden. Zijn originele opnames zijn voor de film opnieuw geremixt en dat werkt prima. Luhrmann gebruikt de seksuele revolutie die Elvis ontketende op een fantastische manier. Daarentegen is de manier waarop Elvis zwarte muziek gebruikte wat minder goed belicht. De film laat hem zien als liefhebber van soul en gospel, maar het feit dat Elvis profiteerde van het werk van zwarte muzikanten en de apartheid in de muziekindustrie, daar wordt niet naar gekeken.
Conclusie
Beantwoordt Elvis de vraag wie de beste man werkelijk was? Nee, dat doet het niet. Dit is meer een musical dan een echte biopic en die muziek, die is goed. De puristen onder zijn fans zullen wellicht niet blij zijn met alle remixes, maar als we eerlijk zijn, dan was er weinig puurs aan de King of Rock ’n Roll. Behalve wellicht zijn stem en door Elvis te kijken worden we eraan herinnerd waarom hij zoveel impact had op de wereld.
Voor alle gebreken die Elvis toont, is er een belangrijk iets wat de film zeker voor elkaar krijgt. Het zorgt ervoor dat je weer wilt gaan luisteren naar Presley, en zo blijft hij toch onsterfelijk.