Beroemdheden. Al sinds mensenheugenis zijn we gefascineerd door ze. Op het moment dat iemand doorbreekt, dan wordt hij of zij publiekelijk domein. We willen alles van ze weten en vooral als ze dan ook nog eens jong sterven. We hebben al films gezien over Freddie Mercury en Elton John (die nog wel leeft, geen paniek). Binnenkort komt er een film uit over Amy Winehouse en nu draait Bob Marley: One Love in de bioscoop. Het nadeel van een film over een echt persoon is dat het vaak het onderwerp geen eer aan doet. Zo ook bij deze biopic over de Jamaicaanse artiest, die een veel interessanter leven had dan de film laat zien.

Het is het jaar 1976 en er is een politiek conflict gaande in Jamaica. Reggae artiest Bob Marley (Kingsley Ben-Adir) is van plan om een concert te geven dat voor vrede moet zorgen. Het verloopt echter anders als er een aanslag wordt gepleegd op zijn leven. Marley besluit zijn geliefde Rita (Lashana Lynch) achter te laten en te vertrekken naar Londen, alwaar hij het legendarische album Exodus opneemt. Wereldfaam volgt, maar ondanks de roem worstelt Marley met verschillende demonen.

Doet Bob Marley geen eer aan

Voordat de film begint zien we een videoboodschap van Ziggy Marley, die ons vol trots vertelt dat hij iedere dag op de set aanwezig was om er op toe te zien dat zijn vader eer aan werd gedaan. Helaas is dat niet helemaal gelukt. Het voelt alsof de makers eigenlijk maar weinig interesse hebben in hun hoofdpersoon. We vallen midden in het leven van Marley, dus we hebben niet de kans gehad om met hem te groeien. We worden op de hoogte gesteld van de gebeurtenissen daarvoor door middel van tekst op het scherm.

Hoogtepunten uit het leven van de ster worden snel aangetipt en afgewisseld met zijn grootste hits die in sneltreinvaart voorbij komen. Het opnemen van zijn album Exodus duurt wel ellendig lang en dan ineens uit het niets is hij wereldberoemd en zijn we op een Europese tournee waarin in een rap tempo een berg aan gebeurtenissen afgevinkt moet worden. Dan ineens is het voorbij en krijgen we weer een lap tekst te zien die uitlegt wat er in de rest van het verhaal gebeurt.

Ondanks dit alles heeft Bob Marley: One Love geen richting. Behalve enkele geforceerde one-liners leren we niets over zijn politieke voorkeuren, zijn religie of reggae. Het voelt bijna alsof er toegewerkt wordt naar momenten om maar liedjes te kunnen spelen. Als je een beetje pech hebt, zoals ondergetekende, zit je dan ook nog eens in de bioscoop met iemand die meent dat het een sing-along film is.

Goede acteurs maar magere performances

Je kunt nog zo’n goede acteurs hebben, maar met een mager script kunnen zij het zelfs niet interessanter maken. Kingsley Ben-Adir is een prima keuze voor Marley. Het is overduidelijk dat hij de maniertjes van de superster goed heeft bestudeerd. Alleen voelt het vooral als hij op het podium staat alsof hij een ingestudeerd dansje doet, in plaats van dat het authentiek aanvoelt. Dat is het probleem van de gehele film. Aan het einde weten we nog steeds eigenlijk niets over Bob Marley. Lashana Lynch, die Rita Marley speelt, heeft het ook lastig met slecht geschreven dialogen, maar weet toch nog enig gewicht te geven aan haar performance.

Conclusie

Bob Marley: One Love is een biopic die Marley geen eer aan doet. De film mist inhoud en heeft een mager script. Bob Marley verdient oprecht een betere film dan deze.