Bij Robbie Williams kijk je eigenlijk nergens van op. Ook niet van de (ogenschijnlijk) vreemde keuze om zichzelf te laten portretteren door een aap. Het zegt iets over de ware aard van de man waarvan we zijn levensverhaal aan ons voorbij zien trekken in Better Man.
Waar gaat Better Man (2024) over?
Net zoals bij veel biopics behoeft de verhaalintroductie van Better Man eigenlijk weinig uitleg. We starten het verhaal met kleine Robbie, die kijkend naar zijn grote voorbeelden Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis zijn weg vindt in de muziekwereld.
Dat ‘succesverhaal’ begint natuurlijk bij zijn tijd als de rebel bij de Britse boyband Take That! en brengt hem via zijn succesvolle carrière, zijn mislukte huwelijk en de Gallagher-broers bij de climax: het grootste concert ooit gegeven in Engeland.
De aap: paracetamol of zelfkritiek
Een gedachte die ons tijdens het kijken meermaals te binnen schiet: hoe letterlijk moeten we de illusie van de aap nemen? Het ziet er in eerste instantie uit als een manier voor de makers om niet met hoofdpijn naar bed te gaan: wie moet de jongere versie van Williams spelen? En hoe laten we die jongere versies gedurende de film terugkeren? Eigenlijk was de aap vooral een paracetamol om die hoofdpijn te stillen.
Maar natuurlijk zit er meer achter. Dat kan bijna niet anders. Maar wat is het dan? Is het een portie zelfkritiek omdat Williams zichzelf ziet als ‘circusaapje’ die moet dansen voor een groot publiek om zo zijn tientallen miljoenen dollars per jaar binnen te harken? Of is het, zoals in een zeer treffend stuk dialoog al voor ons wordt verklaard, een “stilstand in de menselijke evolutie”?
Williams ziet zichzelf als een beest, die ook reacties van een beest kent. Hij reageert als een beest wanneer hij de druk van het publiek niet meer aan kan, maar doet dat ook als hij terug in zijn schulp kruipt.
Ook Better Man ontkomt niet aan het biopic cliché
Toch kunnen we er niet aan ontkomen dat ook deze film valt in alle vallen die de muzikale biopic de afgelopen jaren voor zichzelf gezet heeft. De verhaalopbouw is altijd hetzelfde en de emotionele momenten voelen altijd iets té geforceerd. Ook deze film ontkomt daar niet aan.
En dan is er nog iets dat we altijd zien in dit soort films: dingen zijn er altijd ogenschijnlijk ‘zomaar ineens’. Komen uit de lucht vallen. Ook hier weer: waarom zijn er ‘ineens’ een hoop demonische krachten die om Robbie heen zweven? Is het de drugs of – en dat klinkt logischer – heeft hij zijn ziel verkocht aan een onzichtbare muzikale duivel? Echt duidelijk wordt het in deze film niet.
Conclusie
Michael Gracey is een regisseur die met The Greatest Showman heeft laten zien een spektakelstuk neer te kunnen zetten. Ogenschijnlijk doet hij het met Better Man opnieuw. Je hebt niet het gevoel dat het verhaal iets achterhoudt, behalve dan misschien de uitleg voor bepaalde keuzes die het maakt. Op de juiste momenten ontroert de film. Dat het einde die ontroering clichématig probeert te forceren, kunnen we de film daarom best vergeven.
Better Man
Goed
- Entertainment
- Leuke keuze van de aap als hoofdrol
- Voelt waarheidsgetrouw
Niet zo
- Emoties voelen soms geforceerd
- Simpel biopic verhaal
