Mensen die niet bekend zijn met mode zal de naam Karl Lagerfeld waarschijnlijk weinig zeggen. De Duitse ontwerper was verantwoordelijk voor de herontdekking van Chanel en heeft het merk terug op de kaart gezet. Het icoon was echter niet zonder controverse. Voornamelijk zijn uitspraken over de lichamen van vrouwen, zo claimde hij dat anorexia helemaal niet zo gevaarlijk is, schoten bij veel mensen in het verkeerde keelgat. De Franse serie Becoming Karl Lagerfeld laat echter een ander beeld zien van een artiest die hard werkt maar niet de erkenning krijgt die hij verdient. Er worden geen vingers gebrand aan de controversiële onderwerpen. Dat maakt de serie vrij oppervlakkig en dat is jammer.
Waar gaat Becoming Karl Lagerfeld over?
De serie vertelt het verhaal van Karl Lagerfelds (Daniel Brühl) worsteling naar de top in de jaren 70. Lagerfeld is een getalenteerd ontwerper, maar weet nog niet de erkenning te krijgen die zijn voormalige vriend Yves Saint Laurent (Arnaud Valouis) wel krijgt. De situatie wordt echter nog gecompliceerder wanneer zijn vriend Jacques de Bascher (Théodore Pellerin) een affaire begint met Saint Laurent. Lagerfeld moet zijn jaloezie zien te vermijden en iedereen om hem heen manipuleren om naar de top te komen.
Er had meer diepgang in gemogen
Het sterkste punt en meteen ook een zwak punt van de serie is de relatie tussen Brühls Lagerfeld en Pellegrins Jacques. Hoewel de serie vooral op hun relatie leunt voor het conflict, voelt het niet altijd compleet. De twee blijven om elkaar heen draaien. Hoeveel daarvan in het echt is gebeurd, dat weten we niet, maar soms is het vermoeiend om naar te kijken. Er is eigenlijk weinig reden voor de twee om bij elkaar te blijven dus als kijker hoop je maar dat ze een beslissing nemen en er achter blijven staan.
Behalve Lagerfeld en Jacques, zijn de andere personages vrijwel niet uitgewerkt. Ze bestaan enkel om het plot voorwaarts te drijven. Zo is Yves Saint Laurent niet meer dan een geniale gek en Pierre Berge een slechterik die Karl in de weg wil zitten. Dat is jammer, want deze personen hebben echt bestaan en niemand is zo zwart en wit als ze worden afgebeeld.
Wat toch wel jammer is, is dat de serie op geen enkel manier echt diep durft te gaan. Er is zoveel materiaal om mee te werken, maar sowieso worden de meeste zwaardere onderwerpen vermeden. Zo wordt er met geen woord gerept over de HIV infectie die Jacques opliep en waar hij uiteindelijk aan stierf. Waarschijnlijk om de focus op Karl te houden, maar het is wel een gemiste kans aangezien het Brühl nog meer de kans zou geven zijn emotie te tonen. Brühl is het sterkste op het moment dat hij de eenzaamheid van Lagerfeld uitbeeldt zonder al teveel te zeggen. Maar hij krijgt niet de mogelijkheid om Lagerfeld op alle vlakken te ontdekken, dus ook de provocerende vlakken niet. Wellicht komt dat ook doordat de serie stopt voordat Lagerfeld begint bij Chanel, waar hij een icoon werd. Maar het voelt als een gemiste kans.
Conclusie
Becoming Karl Lagerfeld is een serie die je weet te grijpen, maar die ook niet verder reikt dan de oppervlakte. Dat is jammer, gezien het controversiële onderwerp meer diepgang heeft dan wat de serie doet vermoedeBec3 Maar door het strakke camerawerken, de mooie visuals en sterke performances van Brühl en Pellegrin is het het toch waard om de serie te bekijken.