Recensie: Locke & Key is brave tienerhorror

Er worden tegenwoordig zo veel series aan Netflix toegevoegd, dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Dat is natuurlijk een luxeprobleem, maar soms zijn er avonden dat je alleen maar door de titels van Netflix scrollt en daar je tijd mee verdoet, zonder daadwerkelijk iets te kijken. Na lang doelloos titels en trailers bekijken, bleef ik uiteindelijk hangen bij Locke & Key. Deze nieuwe serie is gebaseerd op een reeks graphic novels van Joe Hill en Gabriel Rodriguez. Om eerlijk te zijn hoorde ik pas over deze graphic novels na het zien van de trailer, ik heb ze dus niet gelezen. Is Locke & Key het kijken waard, of kun je beter nog wat uren door alle titels heen zappen?

De Lockes en de Keys

De titel van de serie is simpel te verklaren: het verhaal draait om de Locke familie, drie kinderen en hun moeder, die na de dood van hun vader en echtgenoot verhuizen naar een mansion waar deze Rendell ooit als kind woonde. Zowel moeder als kinderen zijn daar nog niet eerder geweest, maar ze willen allen graag een frisse start maken. Al snel blijkt het Keyhouse vol mysteries te zitten: de kids vinden in en rond het huis steeds meer mysterieuze sleutels die meer kunnen dan alleen een deur open maken…

Zo vinden ze een sleutel waarmee je als het ware kunt teleporteren van de deur die je open maakt naar welke andere deur je maar wilt (zo lang je die deur ooit maar eens hebt gezien). Of wat dacht je van een sleutel waarmee je echt héél letterlijk een kijkje kunt nemen in je hoofd? Ik heb het even opgezocht, maar in de graphic novels zitten nog véél meer sleutels dan in de serie, waarin de Locke kinderen ongeveer twaalf magische sleutels vinden. Dat geeft natuurlijk weer mogelijkheden voor een eventueel nieuw seizoen.

Het verhaal

Zoals gezegd is vader Rendell Locke onlangs overleden – hij is, onder gekke omstandigheden, neergeschoten  door een leerling van hem. Zijn vrouw en kinderen ontvluchten hun verleden en willen meer weten over waar Rendell vandaan kwam – daarom komen ze redelijk in the middle of nowhere terecht. Hun nieuwe mansion ligt in een klein dorpje. In dat kleine dorpje ligt wel heel praktisch en heel toevallig een internationale boarding school waar de twee oudste kinderen meteen terecht kunnen.

Vooral de Locke kinderen komen er gaandeweg achter dat er meer speelt. Niet alleen zijn er de magische sleutels, er is ook iets of iemand die kwaad wil doen met die sleutels. Dan komen ze er ook nog eens achter dat er in de jeugd van hun vader iets vreselijks is gebeurd – drie van zijn vrienden zijn verdronken in een grot vlakbij het huis. Er zijn, nu Rendell ook dood is, nog maar twee mensen in leven uit deze ooit zo hechte vriendengroep: een vriendelijke buurtgenoot en een vrouw die al sinds de verdrinkingen in het gekkenhuis zit. Wat is er gebeurd in het verleden? En wie zit er achter die sleutels aan en vooral: waarom?

Geloofwaardige personages

Voor het eerst sinds eeuwen zitten er personages in een serie die zich logisch gedragen. Dit is, volgens mij, voor het eerst in een horror/mysterie dat ik iemand METEEN de politie zie bellen nadat ze een crime scène heeft gevonden. Meestal gaan de hoofdpersonages eerst zelf op onderzoek uit, wat natuurlijk altijd nadelige gevolgen heeft. Gaandeweg de serie dacht ik een paar keer ‘waarom doe je dat in vredesnaam‘ en ie-de-re keer weer werd die actie dan ook daadwerkelijk op een logische manier uitgelegd. Het is fantastisch! Waarom ze verhuizen? Is een reden voor! Waarom personages zich zo gedragen? Heeft ook een reden!

Jammer genoeg worden maar een paar van de personages ook vertolkt door goede acteurs. Gelukkig zijn dat in ieder geval drie van de vier hoofdrolspelers. Darby Stanchfield zet als moeder Nina op geloofwaardige wijze haar verlies én struggles met moederschap en alcoholisme neer. En tieners Tyler (Connor Jessup) en Kinsey (Emilia Jones) zijn wat ze moeten zijn: nieuwsgierige, hormonale en irritante pubers. De vierde Locke telg is Bode. Het wordt gaandeweg de serie vordert echt steeds vervelender dat acteur Jackon Robert Scott vrijwel al zijn tekst  LEKKER SCHREEUWT ook al is dat helemaal niet nodig. Zeker omdat Bode een best belangrijke rol heeft, wordt het steeds vervelender naar hem te kijken. Gelukkig is Laysla De Oliveira als [spoiler, kijk de serie maar] wél heel erg goed. Zij geef de serie een portie extra creepyness. De andere bijrollen zijn allemaal wat vlak en matig. Niemand springt er echt uit, behalve misschien Scot, de mogelijke love interest van Kinsey.

Niet eng

Ik heb me een beetje ingelezen in de source material en overal lees ik dat de graphic novels véél enger zijn. Mensen die zowel de boeken lazen als de serie keken, klagen allemaal over het grote verschil in toon. De graphic novels zijn blijkbaar behoorlijk eng en gruwelijk. Locke & Key is geen enkel moment eng, en vrijwel nergens echt spannend. Deze serie is duidelijk bedoeld voor kijkers van rond de leeftijd van Tyler en Kinsey. Dit is lekkere pulp-horror voor tieners. Daar is natuurlijk op zichzelf staand helemaal niets mis mee, ware het niet dat fans van de graphic novels deze verandering niet echt kunnen waarderen.

Ik kan zelf die vergelijking niet maken, maar de toon en setting zijn inderdaad wel heel family friendly. Op zich is dit dus een prima serie als je eigenlijk helemaal niet van horror houdt maar het wel weer eens wilt proberen. Geen zorgen: Locke & Key is nergens eng. Dat is wat mij betreft wel het grootste minpunt van de serie want ik had wel zin in een serie zoals The Haunting of Hill House – die wél echt super eng was. Het is jammer dat Locke & Key meer aandacht besteedt aan de hormonen van de Locke tieners dan aan een lekkere creepy verhaallijn.

Locke & Key: conclusie

Ik heb het idee dat er meer in deze serie had kunnen zitten. Nu was het maar matig spannend, helemaal niet eng en de nadruk lag te erg op de twee tieners. Ook denk ik dat er meer uit de sleutels gehaald had kunnen worden – ze speelden natuurlijk wel een rol van betekenis, maar nog steeds geen echt grote rol. Dat was jammer. Het overkoepelende mysterie (wat is er nou gebeurd?) is gelukkig wel goed genoeg om telkens weer verder te willen kijken. Bovendien eindigt de serie met een lekkere (doch zeer voorspelbare) cliffhanger die de deur wagenwijd open zet (haha, een deur-pun) voor een eventueel tweede seizoen. Ik ben benieuwd of de sfeer dan wat duisterder zal zijn. Misschien moet ik de graphic novels maar gewoon eens gaan lezen.

Locke & Key

Niet eng genoeg

3.15

Verhaal

4.0/5

Personages

3.5/5

Acteerprestaties

3.0/5

Horror-gehalte

2.0/5

Goed

• Mooie decors en setting
• Spannend achtergrondverhaal
• Drie sterke hoofdpersonages

Niet zo

• Nooit ook maar een beetje eng
• Niet trouw aan graphic novels
• Matige bij-personages
• Bij vlagen slecht acteerwerk