Recensie: Jojo Rabbit mixt humor met diepgang

De Tweede Wereldoorlog is geen makkelijk onderwerp om een komedie over te maken. Het kan snel mis gaan en de humor kan de plank flink misslaan. Taika Waititi, de regisseur die Thor wist te redden, wilde toch een poging wagen. Het resultaat is het grappige en gelaagde Jojo Rabbit. Door een goed script en een fantastische cast is dit een geslaagde satire geworden op de haat-cultuur.

Waar gaat Jojo Rabbit over?

De film gaat over een eenzame Duitse jongen genaamd Jojo (Roman Griffin Davis), wiens beeld van de wereld verandert als hij er achter komt dat zijn moeder (Scarlett Johansson) een jong Joods meisje (Thomasin McKenzie) verbergt in huis. Jojo weet niet wat hij moet doen en volgt de adviezen op van zijn idiote denkbeeldige vriend, Adolf Hitler (Taika Waititi). Toch blijkt al snel dat het Joodse meisje geen monster en moet Jojo besluiten of hij nog wel een Nazi wil zijn.

Grappig en ontroerend

De belangrijkste reden waarom de film werkt, is omdat het verhaal verteld wordt door de ogen van een tienjarige jongen. Als publiek weet je namelijk dat zijn blik op de wereld fout is. Toch vergeven we zijn fouten makkelijker omdat hij nog maar een kind is en hij zich al snel realiseert dat wat hij denkt fout is. Wat dat betreft is het acteerwerk van hoofdrolspeler Roman Griffin Davis fantastisch. Het is dan ook bijna niet te bevatten dat dit de eerste film is waar hij in speelt. Daar tegenover staat natuurlijk ook de getalenteerde Thomasin McKenzie, die de Joodse Elsa een diepgang en kracht geeft die mooi is om te zien.

Er zijn genoeg momenten in de film die oprecht grappig zijn. Zo speelt Taika Waititi de denkbeeldige versie van Adolf Hitler met verve. De chemie tussen hem en Davis is erg leuk om te zien. Verder zorgen ook Sam Rockwell als Captain Klenzendorf en de jonge Archie Yates als klunzige vriend van Jojo voor de leukste momenten. Toch vraag je je soms af of het wel mag dat je lacht om een onderwerp die zo serieus is als deze. Gelukkig weet Waititi alles zeer smaakvol te brengen, waardoor het geen moment goedkoop voelt.

Daarnaast is het niet alleen maar een komedie. Jojo Rabbit is een film die zeker ook gelaagd is. Er zijn ontroerende momenten die ervoor zorgen dat je je er van bewust bent dat je nog altijd een film aan het kijken bent over de Tweede Wereldoorlog. Dat de haat die ze laten zien op het scherm belachelijk is, maar toch wel degelijk echt was toen en nu nog steeds speelt.

Conclusie

Hoewel Jojo Rabbit zich afspeelt in de tijd van Hitler, is het niet exclusief een film die over dat tijdperk gaat. Het is onder andere een commentaar op de haat en het racisme die ook momenteel spelen in onze eigen wereld. De film laat zien dat zelfs in de duisternis er goede mensen zijn die ervoor willen zorgen dat de wereld morgen beter is. Het is geen accuraat beeld van de worsteling die gewone Duitse burgers ondergingen in die tijd. Wellicht probeert de film soms iets te veel sympathie op te wekken voor de Nazi’s. Het is echter belangrijk om je gezonde verstand te gebruiken en na te blijven denken over goed en slecht. Jojo Rabbit is geen film die iedereen zal bekoren, maar toch is het zeker het bekijken waard.