Regisseur Richard Linklater is voor de meeste filmkijkers bekend van zijn serieuzere werk: de Before-trilogie – waarbij hij met Ethan Hawke en Julie Delpy een reis door drie tijdsperiodes uit hun leven maakt – en Boyhood, waar hij met zijn team zes Oscarnominaties voor op zijn schoorsteenmantel kan zetten. Toch is Linklater ook bekend van zijn komediefilms, en dat hij nog steeds een goede film in die categorie kan maken, bewijst hij met de nieuwe film Hit Man.
Waar gaat Hit Man (2024) over?
We maken kennis met Gary Johnson (Glen Powell), een simpele filosofieleraar die een bijbaantje heeft bij de lokale New Orleans Police Department. Terwijl hij vooral met technologie bezig is, moet hij noodgedwongen het veld in. Het gevolg: hij wordt een neppe huurmoordenaar die vaker het veld in gaat. Zijn fascinatie voor de menselijke gevoelens en emoties zorgt ervoor dat hij voor elke dader een bijpassende ‘hit man’ kan vinden.

Het lijkt allemaal van zijn leien dakje te gaan, totdat hij Madison Masters (Adria Arjona) tegen het lijf loopt. Zijn ‘hit man’ lijkt het goed te kunnen vinden met Madison en aangezien ze tegen een scheiding aan loopt worden de twee close. Kan Gary zich nog wel loswrikken van hit man Ron of beginnen de twee levens zich te veel met elkaar te mengen?
Charismatisch en dramatisch
Linklater toont zich met deze film weer eens een meester in de charismatische personages. In dit script – die hij samen schreef met hoofdrolspeler Powell – zet hij een perfect hoofdpersonage neer. Niet alleen de daders, maar ook de kijker kan zich met minstens één huurmoordenaar identificeren. Gary Johnson zelf is al een vrij charismatisch figuur, ondanks zijn wat saaiere uitstraling. Wanneer hij zichzelf omtovert in bijvoorbeeld Ron, worden we echt wakker geschud.

Dat deze film meer is dan een ‘hardop lachen’ komediefilm zie je al in de eerste minuten. Het is een verhaal waar je over na moet denken, waar een psychologische laag in zit. Kan je jezelf vertrouwen in de handen van een ander? Kan je mensen omleggen als het absoluut niet in je aard zit? Het geeft iets weg van de klassieke Linklater slimmigheidjes. De film heeft daar wat ons betreft net iets te weinig van: de diepere lagen hadden nog wel wat dieper gemogen.
Chemie tussen Powell en Arjona
Dat Powell een zeer charismatische man is, hebben we dit jaar al kunnen zien in Anyone But You. In tegenstelling tot in die film vinden we Powell niet irritant en de chemie tussen hem en zijn tegenspeler Adria Arjona (bekend uit Morbius en de populaire Star Wars serie Andor) is nog net een stukje beter dan die met Sweeney. Hun verhalen spinnen perfect door elkaar heen en Ron, de huurmoordenaar van Madison, is absoluut een personage dat zich onderscheid van Gary.

De twee hoofdpersonages zijn erg interessant, maar de rest van de personages krijgen daardoor wat minder ruimte om te shinen. Vooral de bad guy weet ons niet echt te overtuigen. Austin Amelio, geen onbekende voor Linklater, weet de overduidelijke schuinsmarcheerder een interessante saus mee te geven, maar het verhaal komt daarmee niet direct op zijn poten terecht. Het blijft daardoor in essentie allemaal een beetje voorspelbaar.
Conclusie
De film Hit Man voelt als een komediefilm, maar is eigenlijk een verhaal over identiteit en hoe dit door elkaar gehusseld kan worden als je daar niet goed mee omgaat. Er zit zelfs een mooie boodschap in deze film: de keuzes die je maakt bepalen niet wie je bent, dat bepaal je zelf. Maak er zelf dan vooral iets bijzonders van.