De Sherlock rubriek is niet compleet zonder de Netflix serie Irregulars! Laatst werd er bekend gemaakt dat de serie al na één seizoen stopt en in deze blog vertellen we je of je daar wel of niet blij mee moet zijn. Irregulars is een soort mix van The Alienist, de Sherlock films en nog een beetje Locke and Key. Klinkt goed toch? Let’s dive in…
Waar gaat Irregulars over?
De serie is gebaseerd op de boeken van Sir Arthur Canon Doyle, waarin hoofdpersonage Sherlock Holmes vaker straatschoffies inschakelde om hem uit de brand te helpen bij zijn zaken. The Irregulars gaat over vijf tieners in het oude Victoriaanse Londen. De tieners hebben het niet makkelijk gehad: werkhuizen, ongeneeslijke ziektes en rondkomen van bijna niets. Totdat ze van Watson de opdracht krijgen om een vreemde ontvoeringszaak op te lossen. Voor je het weet raken de tieners verzeild in paranormale zaken en blijkt er meer achter Watson te zitten dan de tieners in eerste instantie denken.
Irregulars begint spannend
Wat de serie heel goed doet is meteen beginnen met spanning. We zien een van de jongeren, Jessie (Darci Shaw), in een grot lopen ze is duidelijk angstig; ze ziet schimmen. Vanaf het begin ben je al aan het nadenken wat zal dat zijn, en waar is ze. Dit is wat ons betreft een groot pluspunt. Het zet meteen de toon voor de serie, ook maak je meteen kennis met de band tussen Jessie en Bea (Thaddea Graham). Bea stelt Jessie gerust na een akelige droom. Wat de serie ook goed doet is laten zien dat de jongeren ook maar tieners zijn, dus zich ondanks de benarde woonsituatie bezig houden met tienerdingen. Hierdoor kan je je goed verdiepen in de jongeren, waardoor het niet alleen spannend is maar ook meeslepend. De serie doet zijn best om de jongeren te introduceren, maar wat mij betreft hebben ze hier te weinig aandacht aan besteed en blijft dit best oppervlakkig.
Variatie van personages
Wel zijn de personages leuk om naar te kijken en is het vooral de banden tussen de personages wat eruit springt. Je volgt niet alleen de tieners die in armoede leven, maar je wordt ook geïntroduceerd aan prins Leopold. Dit is de jongste zoon van koningin Victoria. Hij leed aan de ziekte hemofilie. Interessant aan dit personage is dat prins Leopold in het echt ook aan dezelfde bloedziekte leed, die hem uiteindelijk zijn leven kostte. In de serie wordt vooral getoond hoe beschermd Leopold wordt opgevoed door zijn ziekte. Op een gegeven moment komt hij in aanraking met de andere jongeren, waar hij eindelijk vrij kan zijn. Dit was interessant, maar soms ook een beetje irritant. Je zat eigenlijk de hele tijd te denken van laat die jongen toch vrij zijn.
Sherlock vibes met een fantasy twist
Al gauw krijg je door hoe de vork in de steel zit; de groep jongeren wordt in de gaten gehouden door een mysterieuze man. Op een gegeven moment zit de man Bea op de hielen en introduceert hij zichzelf als Doctor Watson. Watson geeft toe dat hij en zijn zakenpartner haar al een tijdje in de gaten houden (creepy). Hij introduceert Bea aan een case waar vier baby’s vermist zijn geraakt. Watson heeft echter geen tijd om tieners te ondervragen. Hij vraagt Bea om dat werkje op te lossen voor wat geld. Als snel kom je erachter dat dit geen normale zaak is en komen er paranormale krachten om de hoek kijken. Wij vinden dat een van de pluspunten van de serie, weer eens iets anders dan de zaken in het Sherlock universum. De shady zakenpartner van Watson wordt door de serie heen veel genoemd, waardoor je nieuwsgierig wordt naar welke acteur hem speelt en hoe ze Sherlock gaan neerzetten. Jammer genoeg wordt je nieuwsgierigheid pas laat ‘beloond’ en voegt de storyhook eigenlijk niet heel veel toe aan het verhaal, wat een enorm minpunt is.
Conclusie
The Irregulars is een waardige toevoeging aan het Sherlock universum. De serie neemt je meteen mee in de spanning en je maakt kennis met meeslepende personages. Personages die een diepe band met elkaar hebben/opbouwen door de hele serie heen. Het paranormale in de serie zorgt voor een goeie fantasytwist en stelt niet teleur. Wel heeft de serie een paar steken laten vallen. Het was jammer dat de Sherlock storyhook niet van toegevoegde waarde was. Het was ook jammer dat de serie niet alle well-known personages van het Sherlock universum heeft geïntroduceerd. Moriarty en Irene Adler hadden voor interessante momenten kunnen zorgen. De serie houdt door het seizoen heen je nieuwsgierigheid vast, maar die wordt niet altijd beloond. Dat zorgde voor een onbevredigd gevoel. Het einde is poëtisch, maar ook dramatisch en depressief. Het is een mooie afronding die niet veel tot de verbeelding overlaat. Wat dat betreft is het wel goed dat er maar één seizoen is van deze serie. Al met al was dit voor ons een vermakelijke serie.
