Twaalf jaar geleden verdween het toenmalig driejarige meisje Madeleine McCann uit een appartement in Praia de Luz. Niemand weet wat er gebeurd is en niemand heeft een antwoord op waar ze momenteel is. Het is de bekendste vermissingszaak ooit en er wordt elk jaar wel weer opnieuw aandacht aan besteed. Zo ook dit jaar: afgelopen week kwam Netflix met de nieuwe documentaire serie: The Disappearence of Madeleine McCann. In de serie van acht afleveringen probeert Netflix alle kanten van de enorme zaak te laten zien.
Het verhaal
De documentaireserie bestaat uit acht afleveringen van ongeveer één uur. Iedere aflevering vertelt een deel van het verhaal. Tientallen mensen worden aan het woord gelaten: politieagenten die destijds aan het onderzoek zaten, onderzoekers, journalisten, ooggetuigen. The Disappearence of Madeleine McCann geeft een heel breed spectrum aan variërende meningen en bespreekt per aflevering eventuele theorieën. Ook is de serie in chronologische volgorde gemaakt, de eerste aflevering begint bij het moment dat Maddie verdwijnt en de laatste aflevering eindigt bij waar ze momenteel zijn in de zaak en het onderzoek. Elke keer worden de dagen opgeteld van hoe lang ze vermist is: het begint bij een kleine week en het loopt op tot twaalf jaar. Het komt op die manier telkens binnen hoe lang ze al vermist is.
Realistisch?
Het verhaal is echt gebeurd en alles wat getoond wordt, is gebaseerd op onderzoeken en uitspraken van getuigen. Maar omdat alleen interviews achter elkaar mensen niet geboeid gaat houden voor acht afleveringen lang, zitten er ook filmelementen in. Sommige scenes zijn nagespeeld om de interviews beeldend te maken. Het zorgt voor een mooi beeld, maar het zorgt er ook voor dat het meer op een film gaat lijken dan op een realistische documentaire. Vooral in de laatste afleveringen, wanneer ze het hebben over de mogelijke theorie dat Madeleine is ontvoerd door een pedofiel, creëren ze een hele scène van een gemaskerde man die in bed kruipt bij een jong meisje. Natuurlijk, zoals eerder gezegd, zorgt dit voor een mooi geheel, maar soms leidt het ook af van het verhaal en wordt het net iets té in scene gezet.
De serie heeft wel een mooie combinatie tussen oude interviews, nieuwe interviews en in scene gezette beelden. Het wisselt zich allemaal goed af, waardoor je als kijker constant geboeid bent.
Het antwoord?
De serie bespreekt een hand vol theorieën die mogelijk gebeurd kunnen zijn, maar uiteindelijk eindigt de serie met de theorie dat ze ontvoert is. Netflix claimde vooraf ‘het’ antwoord te hebben op wat er precies gebeurd is met de kleine Maddie, maar het geeft slechts een theorie die door onderzoekers is vastgesteld. ‘Het’ antwoord is er vooralsnog niet, want Madeleine is nog steeds spoorloos verdwenen. Wel komt er heel stellig naar voren uit alle interviews dat vrijwel niemand gelooft dat Madeleine vermoord is. De meeste onderzoekers zeggen dat ze een hele grote kans heeft om nog in leven te zijn.
Het einde
Someone knows is de naam van de slotaflevering en enkel die naam zorgt al voor koude rillingen. Het idee dat er iemand op deze wereld rondloopt die weet wat er met Madeleine gebeurd is, is een enge gedachte. Nog erger is dat degene die het heeft gedaan, misschien ook wel deze documentaire kijkt. Maar de engste gedachte is misschien wel dat Madeleine zelf de documentaire kijkt, niet wetend dat zij dat meisje is. Netflix is een wereldwijd platform en zeker met Netflix Originals, zijn ze bijna overal ter wereld wel te zijn.
Conclusie
Het is niet een serie die goed is om even lekker te ontspannen. Het is echt een documentaire waar je de rillingen van krijgt. Het verhaal is boeiend en je krijgt alle kanten te zien van de zaak. Ondanks dat het af en toe een beetje langdradig is, is het wel de moeite om het helemaal af te kijken. Wat de documentaireserie gaat opleveren, weten we niet. Maar dat het een must-see, is dat zeker.
