Het is oktober, de maand van Halloween. Zeg je Halloween, dan zeg je Stephen King. Hij is de zogeheten koning van de horror. We worden dan ook verwend met een nieuwe verfilming van een van zijn korte verhalen: Mr. Harrigan’s Phone. Deze is te lezen in zijn boek Als het bloed. Toch is het feit dat een van de grootste namen rondom horror verbonden is met een film, geen garantie op een geweldige (horror) film. Nog niet bekend met Stephen King? Check dan onze recensie over Later of onze andere film vs boek recensie In the Tall Grass.
Mr. Harrigan’s Phone valt zowel bij boek en film onder het genre horror. Toch is de uitwerking van beide niet het klassieke horror dat veel mensen kennen. Er zit spanning in maar het voelt zeker niet als een horror. Vaak worden klassieke horrorfilms gekarakteriseerd door hun grote spanningsmomenten en de jumpscares. In deze film komt dat eigenlijk niet terug. Er zijn momenten waarbij je kan denken dat de spanning opgebouwd wordt, maar dat pakken ze niet door en er is dus altijd een vroegtijdige ontlading van de mogelijk opgebouwde spanning. Het voelt misschien meer aan als een dramafilm.
Waar gaat Mr. Harrigan’s Phone over?
Het verhaal gaat over Craig, een jongen die is opgegroeid in het kleine stadje Harlow in Maine. Nadat zijn moeder is overleden komt hij in contact met de plaatselijke miljardair Mr. Harrigan. Mr. Harrigan had Craig horen spreken tijdens de gebedsdienst en raakt in hem geïnteresseerd. Hij kan zelf steeds moeilijker zien en is op zoek naar iemand om hem voor te lezen.
Dit doet hij jarenlang meerdere keren per week en zo kregen zij een bijzondere band. Beiden leren ze dingen van de ander. Zo leerde Craig over hard zijn in het leven tegenover anderen en Mr. Harrigan leerde over de nieuwe technologie. De band tussen de twee is bijzonder maar sterk. Zo sterk dat zelfs de dood de connectie niet kan verbreken.
Mr. Harrigan’s Phone – de film
Verhaallijn
De verhaallijn zit logisch in elkaar omdat alles chronologisch verloopt. De uitwerking van sommige keuzes zijn duidelijk doordat er vrijwel geen flashbacks of flashforwards zijn. Het begin van de film lijkt erg gehaast. Er wordt veel informatie gedumpt om bij een bepaald punt terecht te komen. Na dat punt is de phasing juist heel erg langzaam en langdradig. Ondanks die keuze, lijkt de sfeer alsnog niet goed over te komen. Het voelt heel erg alsof ze bepaalde belangrijke punten uit het verhaal moeten afvinken om verder te kunnen met het verhaal zonder de emotie en gedachten die de personages hebben.
Er zitten ook enkele tijdlijn keuzes in die anders zijn gedaan dan in het korte verhaal. Dat is logisch omdat er bepaalde situaties en momenten minder aandacht kregen dan in het boek of zelfs volledig overgeslagen werden. Helaas hebben ze belangrijke momenten overgeslagen die te belangrijk waren om gemist te worden. Daardoor liep de film dan ook niet lekker door. In de film worden het moment dat Craig zijn telefoon krijgt en dat hij de jackpot wint, samen gevoegd. In het verhaal waren dit twee verschillende momenten waardoor er meer bij stilgestaan kon worden wat dat met hem deed.
Personages
De personages kloppen qua uiterlijk met de omschrijving in het boek, maar ook hierin zijn er teleurstellingen. Het uiterlijk van een personage is vaak gelinkt aan de sfeer en indruk die iemand achterlaat. Ondanks dat de acteurs Donald Sutherland en Jaeden Martell goed kunnen acteren, was de chemie tussen hen moeilijk te vinden. Zij kunnen de lading van de geschreven personages niet overbrengen op het doek. Craig komt eerder over als een kind met het privilege om met een miljardair om te gaan, in plaats van een pupil. Mr. Harrigan lijkt chagrijnig en afstandelijk in plaats van een mentor. Of dat door de acteurs komt, of door de keuzes van de producers, is alleen niet helemaal duidelijk.
De goede band tussen Craig en zijn docent Ms. Hart is ook nergens te vinden waardoor het gek voelt dat hij zo aangedaan is door haar dood aan het einde van de film.
Tot slot is de pester in het verhaal weinig aan het pesten en is hij voor de kijker eerder een zielig figuur. Hij doet weinig bedreigends en wanneer hij dat probeert te zijn, weet Craig dat af te wimpelen. Hierdoor lijken de momenten met de pestkop eerder grappig bedoeld in plaats van intimiderend. De overmatige angst van Craig voor Kenny komt daardoor dan ook uit de lucht vallen, idem met de uiteindelijke confrontatie.
Verwachtingen
Als je het verhaal hebt gelezen voordat je de film hebt gekeken, dan hoop je meegenomen te worden in de ontwikkeling van Craig. Dit gebeurt in de film bijna niet. De belevingswereld van Craig komt weinig terug, op een paar vragen die hij stelt na. De switch van een vriendelijke jongen naar een dubbelzinnige jongvolwassene wordt gemist. De verwachtingen die je kunt hebben na het lezen van het verhaal worden dus niet waar gemaakt.
Als je het verhaal niet hebt gelezen voor het bekijken van de film, mis je uiteraard minder omdat je de achtergrond niet kent. Desondanks voelt het begin gehaast en het deel daarna heel erg langzaam. Ook de situatie rondom de pester had veel sterker gemogen. In het verhaal voelde de angst van Craig voor Kenny terecht, maar in de film totaal niet.
Mr. Harrigan’s Phone – het boek
Verhaallijn
De verhaallijn in het boek is heel opbouwend, omschrijvend en langzaam. Waar de film door het begin heen jaagt, wordt daar in het verhaal juist lang bij stil gestaan. Soms ietwat te lang, maar het geeft een veel betere basis voor de sfeer die in de rest van het verhaal terug komt. De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op en je kan de band tussen Craig en Harrigan zien groeien. Omdat het samen zijn tot in de details beschreven worden, word je als lezer ondergedompeld in hun wereld.
Het feit dat Mr. Harrigans overlijdt voordat Craig naar de middelbare school gaat, zorgt voor een langere tijdlijn, wat duidelijk maakt dat Craig langdurig last heeft van het verlies van Mr. Harrigan. Hierdoor voel je in retrospect hoe sterk de band tussen de twee was.
Nauurlijk zijn er ook aanmerkingen op het korte verhaal. Sommige momenten hadden een stuk vlotter geschreven kunnen worden. Daarnaast gaat het grootste deel van het verhaal over de band tussen Harrigan en Craig en niet zo zeer om het plot rondom de geheimzinnige berichtjes. Wat in het boek ook verwarrend kan zijn, is het einde. De emoties, gedachten en de acties van Craig zijn erg hevig in het laatste hoofdstuk. Door de kracht van die emoties, voelt het einde nog niet helemaal aan als een einde. Dit kwam in de film beter tot uiting.
Personages
Wat qua personages in het verhaal vooral opvalt, is de ontwikkeling die Craig doormaakt. Vooral de innerlijke wereld van Craig verandert naarmate hij langer en vaker met Mr. Harrigan omgaat, hoe meer hij zijn meningen en ideeën over de wereld begint te vormen. Ook het verschil in kilheid in Mr. Harrigan naar Craig toe in het begin en het loslopen daarvan later in het verhaal, wordt versterkt door de aandacht die er in het schrijven aan is gegeven. Over het algemeen voelen de personages veel karakteristieker aan dan in de film. Dit komt doordat er veel achtergrond is over de personages en hoe het gedrag van anderen doorwerken op Craig.
Schrijfstijl
Het verhaal is vanuit de ik-persoon geschreven. Dit is vanuit het oogpunt van Craig. Dit leest prettig omdat je daardoor veel diepgang krijgt. Niet alleen worden de gebeurtenissen beschreven maar ook wat het met de betrokken personages doet en wat zij denken. King schrijft graag in details en ook in dit verhaal is dat terug te zien. Zelfs de verschillende toon die gebruikt wordt voor de jongere of de oudere Craig is te onderscheiden. Dat kan je alleen goed schrijven als je talent hebt.
Wat leuk is om te zien in het boek Als het Bloed, is dat de stem van Stephen King duidelijk is en toch weet hij telkens een andere wereld neer te zetten. Grotendeels ook door de verschillende locaties die hij in zijn verhalen gebruikt, maar ook zeker door de uitgebreide uitleg over de omgeving en de mensen..
Conclusie – Mr. Harrigan’s boek of film?
Waar het boek qua ontknoping nog wat laat liggen, laat de film heel veel liggen. Er zat veel potentie in de film. Het uitspelen van de feitelijke gebeurtenissen en de geschreven dialogen is niet genoeg om het gevoel en de ambiance neer te zetten. De acteurs zijn goed in acteren, alleen de gekozen acteurs stralen niet de kracht en autoriteit uit die in het boek terugkomen. Het lastige aan een film is dat je niet in iemands hoofd kunt kijken, wat je bij een boek beter kan. Toch kun je met goede keuzes iemands innerlijke wereld meer naar buiten brengen en dat is bij deze film niet gelukt. Het is een prima film voor mensen die tijdens de Halloween maand iets spannends willen kijken, maar echt niet tegen horror kunnen. Voor de doorgewinterde King fans, zou ik het boek aanraden boven de film.
Op de IMDb krijgt Mr. Harrigan’s Phone op moment van schrijven een 6.0 op 10. Op Goodreads heeft het verhaal 3,73 op een schaal van 5. De beoordelingen zeggen ongeveer hetzelfde, maar het geschreven verhaal heeft in verhouding een iets hogere score dan de film.
Mr. Harrigan’s Phone is sinds 5 oktober te zien op Netflix.
