De Agojie, door Europeanen de Dahomey Amazones genaamd, was een van de weinige volledig vrouwelijke legers in de geschiedenis. Dit leger bestond van 1600 tot aan 1904. De koning rekruteerde waarschijnlijk vrouwen omdat er nog maar weinig mannen overgebleven waren gezien de vele oorlogen. Hoewel er natuurlijk ook in dit leger doden vielen, blijkt uit documenten dat dit vrouwenleger op veel vlakken superieur was ten opzichte van het mannenleger. Reden genoeg dus om er een film over te maken. Met The Woman King zetten regisseuse Gina Prince-Bythewood en ster/producer Viola Davis een fantastische film neer die eer doet aan deze krijgers.
Waar gaat The Woman King over?
Het verhaal volgt Generaal Nanisca (Viola Davis) als ze de volgende generatie Agojie traint en ze klaarmaakt om te vechten tegen een vijand die hun manier van leven wil vernietigen. Nanisca krijgt het echter moeilijk als de geesten uit haar verleden weer terugkeren om haar te teisteren. Ze leert echter al snel dat sommige dingen het waard zijn om voor te vechten.
Pure emotie
Het maken van een actiefilm is niet perse ingewikkeld. Zolang er epische vechtscenes zijn, genoeg explosies en veel actie, vinden veel kijkers het al snel goed. Het is echter een vak apart om een actiefilm te maken die ook enige diepte heeft. Een film die oprecht emoties oproept. Veel historische films zoals Gladiator en Braveheart wisten het publiek al te overtuigen van hun kwaliteit. The Woman King past echter zeker ook in dat rijtje.
Dat komt voornamelijk door het feit dat het verhaal genoeg emotie en diepgang heeft die wordt gedragen door de excellente cast. Het is geen standaardverhaal dat we al duizenden keren eerder hebben gezien. Hoewel het natuurlijk gebaseerd is op een echt leger, moeten we er vanuit gaan dat het verhaal zelf fictie is. Dat maakt het niet minder indrukwekkend. Deze vrouwen zijn krijgers. Ze geven hun leven voor hun zusters en hun koninkrijk. Tegelijkertijd zien we ook hun verdriet, hun rouw en hun gelukkige momenten. Het maakt dat de personages tot leven komen en dat je als kijker hoopt dat ze uiteindelijk zullen zegen vieren.
Vaak is het zo dat een actiefilm wordt gedragen door een enkele acteur, maar ook dat is niet het geval. Natuurlijk is Viola Davis overtuigend als stoere generaal. Wat ervoor zorgt dat haar performance echter beter is dan fantastisch is de rauwe emotie die Davis laat zien. Ze acteert niet. Het voelt alsof ze de pijn echt ervaart en dat maakt het allemaal nog overtuigender. Thuso Mbedu weet als tegenspeelster Nawi de energie van Davis goed te evenaren. The Woman King belicht de kracht van de sterke zwarte vrouw. Mannen spelen wel een rol, zo is John Boyega koning Ghezo met zijn zwierige capes, maar ze staan meer op de achtergrond dit keer.
Confronterend
Er zijn maar weinig films die diep durven te duiken in de minder mensonterende onderdelen van de Europese en Amerikaanse geschiedenis. Zeker in Hollywood zijn we eraan gewend geraakt dat de rol van Amerika in historische gebeurtenissen wordt opgehemeld. The Woman King is echter niet bang om dieper te duiken in de nare geschiedenis van de slavenhandel. Dit is een film die de slavenhandel van een andere kant belicht. Die kant is confronterend voor ons witte mensen, maar het is iets wat gezien moet worden. Eindelijk krijgen diverse verhalen ook de kans om verteld te worden, in plaats van enkel de perspectieven van de witte gemeenschap. Het feit dat het ook een fenomenale film is geworden is helemaal fantastisch.
The Woman King: conclusie
The Woman King is een viering van sterke zwarte vrouwen. Het is een film met een regisseuse en cast die in topvorm zijn en een emotioneel verhaal vertellen die doet denken aan de hoogtijdagen van cinema. Een prachtige film van begin tot eind. Loop niet maar ren naar de bioscoop om deze film op het grote doek te bewonderen.
The Woman King
Goed
- Mooi verhaal
- Fantastische cast
- Goede actie
- Girl power!
