In de afgelopen jaren is er veel te doen geweest rondom de machtsverdeling tussen mensen. Denk aan #metoo, de recentere uitspraken van J.K. Rowling en de misstanden die steeds meer aan het licht komen in verschillende industrieën. Ondanks dat er gelukkig steeds meer ruimte is om de situaties vanuit alle perspectieven te bekijken, hebben we nog een lange weg te gaan. Emilia Hart probeert met het boek Weyward een illustratie van de alomvattende kracht van de natuur te zijn. Daarnaast geeft het een indrukwekkend beeld van de veerkracht van de vrouwelijke hoofdpersonages.
Waar gaat Weyward over?
Het verhaal volgt de avonturen van drie vrouwen in verschillende tijdsperioden, namelijk Altha (1619), Violet (1942) en Kate (2019). Deze vrouwen moeten, elk op hun eigen manier, hun problemen zien op te lossen.
In de proloog wordt meteen al duidelijk dat dit niet per se een gezellig verhaal gaat worden: Altha wordt verdacht van hekserij na de moord op een lokale boer. Ze zit al tien dagen opgesloten in een cel als haar hoorzitting begint. Na de eerste bladzijde blijkt dat we nog even op het vonnis moeten wachten, want we schakelen eerst over naar de andere vrouwen. Dan blijkt al snel dat de levens van Kate en Violet voornamelijk worden geleefd door de mannen in hun leven. Het vriendje van Kate is alles behalve zachtaardig en de vader van Violet is vooral trots op zijn eigen jachttrofeeën en bezig met de status die hij in het dorp heeft.
Drie verhalen in één boek
Het kan zijn dat je even moet wennen aan de opbouw van het boek. Drie parallelle verhaallijnen kan voor sommigen heel goed werken, voor anderen is het wat lastiger om er in te komen. Aan het begin van elk hoofdstuk staat de naam van de vrouw die je nu gaat volgen, wat het een stuk makkelijker maakt om dit te doen. Je volgt de drie hoofdpersonages ook (bijna) altijd in dezelfde volgorde, waardoor je weet wanneer je nou eindelijk terugkomt bij die ene cliffhanger.
Hoe ga je die drie verhalen verbinden? In Weyward komt het lot van de drie vrouwen samen in een klein huis, dat toevallig dezelfde naam draagt. Dit huis is al honderden jaren in de familie en alle drie onze hoofdpersonages komen op hun eigen manier hier terecht.
De meeste mannen zijn stom
Een van de sterkst overkoepelende thema’s van dit boek is de (overlevings)kracht van vrouwen. Elk van onze hoofdpersonages krijgt te maken met de oneerlijk verdeelde macht in de samenleving van hun tijd. Het thema van mannelijke onderdrukking van vrouwen is scherp neergezet, op zowel maatschappelijk als persoonlijk vlak. Auteur Emilia Hart weet ook de gedachten en gevoelens van haar personages zo neer te zetten, dat je als lezer misschien af en toe geconfronteerd kan worden. Dat er ook wel goede kerels zijn, blijkt gelukkig uit de relatie tussen Violet en haar broer Graham. Hoewel het verhaal goed vanuit de perspectieven van de hoofdpersonages is geschreven, is het jammer dat deze relatie toch enigszins oppervlakkig beschreven blijft.
Een verhaal over de bloemetjes en de bijtjes
Wat de schrijfster goed in haar verhaal heeft verweven, is de kracht van de natuur en de rol die wij als mensen daar in kunnen hebben. Weten we eigenlijk wel wat goed voor ons is, of zijn wij vooral met onszelf bezig? In Weyward wordt de verbinding met de natuur op de proef gesteld. Hoewel er romantische scènes in het boek verweven zitten, worden thema’s als geweld en ongewenste intimiteiten sterk beschreven. Hoewel je daar als lezer misschien even aan moet wennen, heeft Hart het op een mooie, indrukwekkende manier weten te beschrijven. Dit brengt de personages nog dichterbij, waardoor je meer inleving in hun gevoelens krijgt, ook al zijn die gevoelens soms verre van positief.
Het is absoluut geen sprookje
Weyward van Emilia Hart is een prachtig verhaal en zeker de moeite waard om een keer gelezen te hebben. Hart heeft voor de drie verschillende tijdperioden ook leuk gebruik gemaakt van de woordenschat en gebruiken van die tijd. Dat gezegd hebbende is het niet perfect. Door de opbouw duurt het even voor je er echt goed in zit en zijn er een aantal delen die wat langdradig aanvoelen. Daarnaast is het einde, hoewel erg mooi verwoord, wel iets te voorspelbaar. De thema’s van dit boek zijn op een laagdrempelige manier beschreven, waardoor het voor een breed publiek toegankelijk blijft. Daarnaast is het ook ‘gewoon’ vermakelijk en kan je met gemak een paar momenten wegdromen.
Weyward
Drie generaties natuurkracht
Goed
- Goede thema's op verschillende manieren uitgewerkt.
- Goed gebruik van geschiedenis en beschrijvingen.
- Goed gebruik van spanning en mysterie.
Niet zo
- De parallelle verhaallijnen zijn soms verwarrend.
- Sommige stukken voelen wat aan de lange kant.
