De problemen die ik met de Lara Polaris serie heb sinds Heks van Vuur en Oorlog, zitten helaas ook in Leger van Schaduw en Storm en in Rijk van Licht en Sterrenstof. Ik keek ontzettend uit naar de ontknoping van deze serie, maar moet jammergenoeg toegeven dat het teleurstellend was. Rijk van Licht en Sterrenstof geeft je een mooi afgerond geheel en daar blijft het bij.

Waar gaat Rijk van Licht en Sterrenstof over?

Disclaimer: de titel lijkt vooral gekozen te zijn omdat het gaaf klinkt, niet omdat het zo goed aansluit op het verhaal zelf.

Na de Nacht van Walgraaf is er complete chaos uitgebroken in Solvenia. In het puin van de oorlog staan heksen en Lozen verder uit elkaar dan ooit. Lara wordt tot haar schrik benoemd tot rijksbestuurder en krijgt de onmogelijke taak om het land weer op te bouwen. Maar ondertussen speelt de duistere heks Kalyna haar eigen spel. Lara zal voor de laatste keer de strijd aan moeten gaan. Maar om Kalyna te stoppen, zal ze meer moeten opofferen dan haar lief is.

Gemiste kansen in de Lara Polaris-serie

Rijk van Licht en Sterrenstof is te traag

Zowel Heks van Vuur en Oorlog als Rijk van Licht en Sterrenstof vervallen op een gegeven moment in een slakkengang. Bij het eerste boek is dat het midden, bij het laatste juist het begin. De climax van de serie komt veel te traag op gang om écht spannend te zijn. Ook het gevoel ‘waar gaat dit verhaal nou eigenlijk heen?’ is helaas weer aanwezig.

Gebrek aan opbouw

Zoals Lara gehaast een band opbouwt met de zee in boek één (die daarna geen rol meer speelt), staat Amber ineens een paar bladzijden in de spotlight met een plotwending die uit het niets komt. Het had weinig impact op het verhaal en dus misschien beter weggelaten kunnen worden. Less is more.

Rijk van Licht en Sterrenstof heeft weer een unlikable hoofdpersoon

Leger van Schaduw en Storm leek geschreven te zijn om de lezer op te zetten tegen de hoofdpersoon. Dat merk je ook in Rijk van Licht en Sterrenstof. Lara is passief, egoïstisch, niet empathisch en bijpersonages verwijten haar terecht dingen. Ze doet alles graag in haar eentje. Dat maakt het lastig om als lezer een band met haar op te bouwen. Ik had graag meer focus op Lara’s persoonlijke ontwikkeling gelezen.

Onaardig

Lara komt niet empathisch over: waarom vraagt ze niet hoe het met Mirthe gaat als ze duidelijk merkt dat er iets aan de hand is? Waarom steunt ze Alex niet in zijn rouwen? Waarom negeert ze Davids herstelproces? Uit boek twee weet je wat Lara’s valkuil is, dus het is logisch dat de auteur het zo heeft geschreven, maar dat maakt het helaas niet leuk om te lezen.

Romantiek als luchtige afwisseling

Net zoals in boek twee is de band tussen Lara en Alex niet leuk om te lezen. Daarnaast heeft de lezer weinig houvast. Soms maken ze ruzie, soms nemen ze ineens een sprong in hun relatie, soms lijken ze helemaal geen relatie te hebben. Dat, terwijl de romantiek tussen Lara en Alex juist een goede ‘luchtige’ afwisseling geweest had kunnen zijn voor alle narigheid rondom de oorlog en wederopbouw.

Passief

Alles ‘overkomt’ de hoofdpersoon, dingen gebeuren per toeval of bijpersonages maken keuzes voor haar. Dat frustreert als je erop gaat letten. Lara heeft twee belangrijke keuzes gemaakt in dit boek: 1) Alex wordt minister en dat liep uit op knallende ruzie. 2) Ze kiest ervoor om een dier te vermoorden. Een keuze waar ik niet achter stond, terwijl de lezer volgens mij juist voor haar had moeten rooten. Zonde!

Ja, Lara heeft ministers aangesteld en werkt hard aan wet- en regelgeving, maar dat is niet waarom ik deze boekenserie ben gaan lezen. Ik lees verder vanwege de spanning en de magie die vooral in Heks van Vuur en Oorlog duidelijk aanwezig waren.

Rijk van Licht en Sterrenstof wordt uiteindelijk spannend

Halverwege barst het plot los. Aan de ene kant vond ik het gaaf dat de impact van Kalyna’s kracht op huiveringwekkende manier duidelijk wordt gemaakt. Dat deed de auteur heel goed. De revello silenda onthullingsspreuk had een unieke en verrassende uitvoering, complimenten. De scène met de brandstapel was ook écht gaaf en spannend. Dat is een moment waarop Lara initiatief neemt en zelf knopen doorhakt. Ik wou dat Rijk van Licht en Sterrenstof meer van dat soort momenten had, zoals een enorm eindgevecht. Hoe dit nu is geschreven, was voor mij juist een anti-climax.

Helaas toch geen succes

Kortom: dit boek bevat geen persoonlijke ontwikkeling, geen romantische spanning, een trage opbouw van het plot en nauwelijks een climax. Er zitten zelfs ‘basic fetch quest’-achtige scènes in, waar veel meer uitgehaald had kunnen worden. Dan heb je naast dat de schrijfstijl prettig is en het verhaal snel wegleest, helaas weinig om aan vast te houden. Niet zoals in Heks van Vuur en Oorlog. Misschien dat Rijk van Licht en Sterrenstof een aanrader is voor mensen die van intrige houden. Dat ben ik helaas niet.