Met wat eruit ziet als een sterke trailer en wat vermoedelijke een goede cast is, blijft het plot van Babylon nog vrij onduidelijk. Na de eerste helft was er een tien minuten durende pauze waarin er uiteenlopende reacties van het publiek te horen waren. Maar één vraag stak er met schouder bovenuit: waar gaat de film nou eigenlijk over? Die vraag zullen we voor jullie proberen te beantwoorden.
Waar gaat Babylon over?
Het verhaal, geschreven en geregisseerd door Damien Chazelle speelt zich af in Los Angeles in de jaren 1920. Het gaat over de opkomst en ondergang van diverse personages in een tijdperk van decadentie in het vroege Hollywood.
Drukke start met geweldige fragmenten
Na een rustige introductie waarin gelijk wat humor is verwerkt gaat de film van start met indrukwekkende, drukke en intense scènes waarin de toon direct wordt gezet. Niets is te gek, alles komt bij elkaar, het is bijna te veel van het goeie. Luide, drukke muziek, seks, drank, drugs, dans, slingers en, oh ja, een olifant. In dit eerste half uur van de film vallen al snel de intense longshots op. Dit getuigd van een sterk staaltje acteerwerk aangezien de acteurs lange tijd in hun rol moeten blijven. Deze geweldige fragmenten zou je naderhand eigenlijk opnieuw willen bekijken om te zien hoe die shots precies tot stand zijn gekomen.
Ontrafelende verhaallijn over de filmindustrie
Na die eerste drukke, ruim halfuur durende intro, verschijnt dan eindelijk de titel van de film op het beeldscherm: Babylon. Maar waar de film nou precies over gaat… dat wordt ook in de daaropvolgende tweeënhalf uur niet helemaal duidelijk. De drie hoofdpersonages Nellie LaRoy (Margot Robbie), Jack Conrad (Brad Pitt) en Manuel Torres (Diego Calva) leiden allemaal een eigen bestaan. Na een eerste onverwachte ontmoeting volgen er nog veel meer. Ze komen alle drie op verschillende manieren in de filmindustrie terecht en hun verhaallijnen laten de verschillende kanten hiervan zien. Filmische ontwikkelingen, racisme, hun doorbraak en hun ondergang worden op weergaloze manier vastgelegd.
Muzikale rol
Een belangrijk onderdeel van deze film zijn niet alleen de filmische aspecten waarmee geëxperimenteerd wordt. De muziek, gecomponeerd door Justin Hurwitz, ondersteunt niet alleen de verhaallijn. Ook de personages, de sfeer en bepaalde specifieke gebeurtenissen worden erdoor geaccentueerd. Zo vervult Jovan Adepo een belangrijke rol als musicus Sydney Palmer. Er wordt niet alleen aandacht besteed aan de ontwikkelingen in de Jazzmuziek, maar ook aan de voor- en nadelen van in de schijnwerpers staan als gekleurde maar getalenteerde man.
Humoristische en hysterische wendingen
Er is gedurende de film regelmatig tijd voor gevatte humor. Sommige dialogen zijn spot-on, maar er wordt ook wel eens humor overgebracht door de manier van filmen. De scène waarin Margot Robbie acteert dat ze aan het acteren is, gaat van kwaad tot erger. Dit heeft alles te maken met de manier waarop het gefilmd is en hoe het geacteerd is. Van uiterste kalmte naar hysterie.
In de loop van de tweede helft neemt de verhaallijn een meer ondoorgrondelijke wending. Hoewel er altijd al gebruik gemaakt werd van snel wisselende en iet wat rommelige overgangen, brengt het laatste uur dit naar een ander niveau. De welvarendheid en voorspoed waar de personages van genoten verdwijnt en de idyllische wereld waar je als kijker wellicht wel eens wilde deelnemen slaat een steeds duisterder wordend pad in. Het eind is dan ook voorspelbaar en laat je eigenlijk wat verloren en leeg achter.
Conclusie
Met geweldige filmische en muzikale elementen weet Babylon je mee te slepen naar een overweldigende wereld. Met door elkaar lopende verhaallijnen die zo nu en dan weer even samenkomen, en toegewijde maar beïnvloedbare personages is Babylon als het ware een hysterische ode aan de filmindustrie.
Babylon
Goed
- Geweldige (long)shots
- Muzikaal sterk
- Goede sfeer
Niet zo
- Voorspelbaar eind
- Hysterische opbouw
- Lange zit
